Chapter 44

||Serena Faith Young

Rond etenstijd gaat ineens de telefoon en alhoewel het gewoon de huistelefoon is, staat iedereen direct op scherp. Sam is de klos en degene die de telefoon op moet nemen. Vragend kijk ik Jake aan. Na mijn uitbarsting is hij direct achter me aan gelopen en heeft hij zijn excuses aangeboden voor zijn onmogelijke gedrag en hoewel hij het er nog steeds niet mee eens is, gaat hij me wel steunen.
      'Het is Carlisle Cullen,' beantwoordt Jake mijn vragende blik. Hij fronst. 'Ze moeten wat opbiechten. We moeten zo snel mogelijk naar hun toe.'
      'Iedereen?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Ik vraag me af wat de Cullens nu weer op te biechten hebben. Volgens mij hebben ze meer geheimen dan op twee handen te tellen is.
      'Nee,' reageert Sam direct nadat hij de telefoon op de haak heeft gehangen. 'Paul, die bastaard, is er al. Jake en Embry, waar die jongen ook mag uithangen, gaan mee.'
      'Ik wil ook mee,' antwoord ik direct.
      'Absoluut niet,' antwoordt Sam direct. Hij slaat zijn armen beschermend om mijn tante en kijkt me streng aan. 'Je blijft veilig bij Emily, met Jared, Leah en Seth om jullie eventueel te beschermen.'
      De dwingende toon in zijn stem ontgaat me niet en ik frons verwart. Blijkbaar is het een groter geheim dan ik verwacht zou hebben, maar dat betekent juist des te meer redenen om mee te gaan.
      Ik wil protesteren, maar dan klapt de deur met grof geweld open en een veel te vrolijke Embry komt binnen gestormd. De hoop is te lezen in zijn ogen en ik vraag me af wat de jongen nu weer heeft bedacht om zijn inprent en mijn beste vriendin te redden.
      'Ik heb Thorn gezien,' begint hij hijgend. Nog nooit heb ik een van de jongens buiten adem gezien en het is eerlijk gezegd maar een raar gezicht.
      'Wat?' breng ik direct uit. 'Waarom is ze dan niet met je mee?'
      Jake legt geruststellend een hand op mijn rug, maar zijn ogen zijn strak op zijn beste vriend gericht.
      'Een vampier liet me haar zien en... het is een te lang verhaal,' ratelt Embry, nog steeds ademloos. 'Maar het komt er op neer dat we de Cullens om een spoorzoeker moeten vragen.'
      'Nou het is je geluksdag,' antwoordt Sam, duidelijk hopeloos. 'We gaan nu direct naar de Cullens toe.'
      Sam gebaart Jake en Embry hem te volgen en na een liefdevolle kus op mijn wang, waar ik helemaal van ga gloeien, vertrekken ze. En ik kan het niet helpen om me zorgen te maken over Jake. Ik vertrouw die Bella bitch voor geen cent en dat mag ze weten ook, maar de jongens hebben geen keuze.
      'Ongelofelijk,' mompelt Emily onder mijn adem. Ze is druk bezig met het schoonmaken van een bord dat duidelijk al vlekkeloos is en rolt met haar ogen. 'Het is altijd ruzie geweest tussen ons en de Cullens en nu zijn we zo wat afhankelijk van ze.'
      Ik zou de situatie zelf niet beter omschreven kunnen hebben.