Chapter 42

||Serena Faith Young

Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik naar het trieste schouwspel tussen Edward en Jake. Geen woord hebben ze tegen elkaar gezegd, maar de blikken die ze naar elkaar sturen zijn om te doden. Het is maar goed dat Edward al dood is en dat Jake niet zo makkelijk doodgaat, anders hadden ze beide al meters diep onder de aarde gelegen.
      Ik geef de bloedhete wolf naast me een por tegen zijn arm en gun hem een afkeurende blik. 'Ben je nu drie of bijna achttien?' vraag ik onder mijn adem.
      'Maar Serry,' mompelt Jake. Hij zet zijn puppy-ogen op en forceert een pruillipje en ik rol toegevend met mijn ogen. Ik probeer mijn gezicht serieus te houden, maar zodra Jake zijn armen rond mijn middel slaat en zijn lippen op een stukje bloot huid drukt in mijn nek, kruipt er een glimlach op mijn gezicht en kruipt er een huivering over mijn rug.
      'Jake, doe niet,' mompel ik zachtjes, terwijl ik zijn hoofd weg probeer te duwen. Mijn blik valt op Paul, die afwachtend naar de deur staart, alsof er ieder moment een godin doorheen kan lopen. Natuurlijk... Cass.
      'Hij is echt gek van zijn inprent,' giechel ik zachtjes naar Jake.
      Jake kijkt even op en ik zie hem grijnzen. 'Nooit gedacht dat de dag zou komen dat Paul verliefd zou worden op een meisje,' grijnst hij uitdagend en hard.
      Afwachtend kijk ik naar Paul, maar die geeft geen enkele kik op Jakes opmerking. Ik grijns naar Jake, die duidelijk teleurgesteld is dat Paul niet ingaat op zijn uitdaging.
      Op dat moment komen Carlisle en Cass weer binnen en ik frons lichtjes. Nu valt het me pas op dat die twee, afgezien van de kleur haar, helemaal niet op elkaar lijken. Cass heeft een zacht gezicht, net zoals Carlisle, maar iets ronder wat haar een stuk jonger laat lijken dan dat ze waarschijnlijk is. Nu zit er ook wel generaties aan families tussen die twee en natuurlijk hoef je niet op je familie te lijken om bloedverwanten te zijn, maar toch.
      'Er is misschien iets dat we jullie niet verteld hebben over Cass,' begint Carlisle een beetje ongemakkelijk.
      Jake en ik kijken elkaar tegelijk verdacht aan, voordat we onze blik weer op de Cullens richten.
      'Wat heb je niet over je nichtje verteld, Carlisle,' zegt Sam direct scherp en vijandelijk. 'Is ze soms ook een bloedzuiger?
      'Natuurlijk niet, Sam, dat hadden jullie direct aan moeten voelen,' zegt Carlisle en het kan aan mij liggen maar volgens mij zegt hij het haast bespottend. 'Maar ze heeft wel speciale... gaven.'
      'Oh, dus ze is een soort magische, spirituele goeroe of zo?' zegt Jared direct en ik kan hem wel voor zijn hoofd slaan. Gelukkig is Emily ook degene die het werkelijk doet. Die gozer weet nooit wanneer hij wel en niet grappig moet zijn.
      'Nee,' snauwt Cass direct. De irritatie is van haar gezicht te lezen en ze doet me aan Thorn denken. 'Maar ik ben wel jullie laatste en enige kans om die vermiste meid van Nathaniel te redden!'
      Nathaniel...?