Chapter 40

||Serena Faith Young

      'Vazen aanraken mag pas sinds het begin. Bommenwerpers en niet-criminelen mogen eten. Zeeland en Gelderland zijn afgekeurd aangezien niemand meer eerlijk daar en daar echt niest,' zegt Embry voor de zoveelste keer in het uur. Hij zit al een uur verdoofd naar het papiertje te staren, maar als iemand ook maar met zijn handen in de buurt komt, begint hij te snauwen en moet iedereen wegwezen. En ik dacht nog wel dat Paul het meest geprikkelde wezen op aarde was. Blijkbaar had ik dat dus goed mis.
      'Ja, dat is inderdaad de zesendertigste keer in het afgelopen uur, Embry, heb je het al door?' vraagt Jake sarcastisch aan zijn vriend.
      Jared en Kim zijn vertrokken en hetzelfde geld voor Seth. Sam, Emily, Jake, ik en Embry zijn de enige in de woonkamer, aangezien Claire naar Quil is gebracht om daar de komende nachten te logeren. Hoewel Paul juist degene is die overal geïrriteerd van raakt, zit hij al een paar uur in dromenland voor zich uit te staren.
      'Doe niet zo gemeen,' zeg ik terwijl ik Jake een afkeurende blik toezendt. Ik zit op de stoel naast mijn beste vriend en Jake zit tegenover me. Direct verandert zijn blik van geïrriteerd naar de ik-ben-een-getrapte-en-zielige-puppy-blik en ik rol met mijn ogen.
      'Ik weet het!' roept Embry ineens uit. Alsof hij een kolder in zijn kop heeft staat hij op, loopt hij naar zijn tas en begint hij door allerlei boeken te schimmen. Dan trekt hij zijn eureka-gezicht en loopt hij met een rood schrift onze kant weer op. Hij slaat het schrift open en legt het papiertje ernaast.
      'Het is Thorns handschrift helemaal niet,' zegt Embry voldaan.
      Direct vliegt iedereen op Embry af om de twee handschriften met elkaar te vergelijken en ik moet eerlijk zeggen dat de twee handschriften compleet anders zijn en nog geen zelfde krul bevatten.
      'Dus iemand anders heeft dit geschreven,' concludeer ik zachtjes onder mijn adem.
      'Ik ga de Cullens bellen, misschien zien hun iets,' mompelt Sam. Hij wrijft vermoeid over zijn gezicht en het valt me nu pas op dat hij wallen ter grote van de hoogste wolkenkrabber onder zijn ogen heeft. Niet zo gek, aangezien hij degene is die de hele nacht met de pack dingen heeft besproken over Thorns vermissing, terwijl Emily en ik boven moesten blijven.
      'De Cullens?' roept Paul, die ineens klaar wakker lijkt te zijn. Zijn ogen kijken Sam afwachtend en hoopvol aan.
      'Ja, de Cullens,' antwoordt Sam met samengeknepen ogen voordat hij naar de huistelefoon loopt.
      'Ik dacht dat jij een hekel aan de Cullens had,' merk ik op.
      'Totdat hij zijn nieuwe lover vond,' zegt Jake met een dramatische voice-over stem. 'Het o zo kostbare nichtje van Carlisle Cullen.'
      Direct is mijn interesse gewekt en afwachtend kijk ik naar Paul. En toen gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht: Paul is stil en een lichtroze blos verschijnt op zijn wangen. Een blozende en stille Paul? Blijkbaar zijn de wonderen de wereld nog niet uit.
      'Aaah! Vind je haar echt leuk? Je hebt haar maar een keer gezien!' vraag ik opgewekt.
      'Ze is mijn inprent,' antwoordt Paul zachtjes en een sadistische grijns vormt zich op Jakes lippen. Oh nee.

MERRY CHRISTMASSS BABES!!