Chapter 39

||Serena Faith Young

Hoewel Emily en Jake waarschijnlijk liever hebben dat ik mezelf helemaal lam in de kelder zuip dan dat ik alleen over straat loop richting het hartje van La Push nu er een ontvoerder op vrije voeten is, doe ik het toch. Er moeten toch clues zijn over Thorns verdwijning, die gisteren heeft plaatsgevonden. Mensen kunnen niet zomaar spoorloos verdwijnen, zonder ook maar iets achter te laten. Het kan gewoon niet. In films gebeurt dat ook niet, dus nu kan dat ook niet. Oh, wie houd ik voor de gek? Films zijn anders dan de realiteit, hoe graag ik het ook anders zou willen zien soms. Hoe dan ook, ik dwaal weer eens af...
      Ik schrik op als ik in een keer vol tegen iemand aanloop. Ik wil mijn excuses aanbieden, maar de persoon loopt door alsof hij niets gemerkt heeft. Ik knijp mijn ogen samen en frons. Nathan... Het is Nathan die doorloopt zonder wat te zeggen. Apart.
      Nog aparter is dat er een briefje op de grond ligt, duidelijk nog maar net gevallen, want het is nog niet doordrenkt door de natte grond. Ik kijk nog snel over mijn schouder, maar Nathan is nergens meer te bekennen. Ik scan de omgeving, maar er zijn geen nieuwsgierige, oude mensen die momenteel uit hun raam staren. Voorzichtig buk ik en pak ik het papiertje op. Het is netjes vier keer dubbelgevouwen en fronsend vouw ik het briefje open om het te lezen.
      Vazen aanraken mag pas sinds het eerste begin. Bommenwerpers en niet-criminelen mogen eten. Zeeland en Gelderland (zijn) afgekeurd aangezien niemand meer eerlijk daar of daar echt niest.
      Rosemary.
      Mijn frons wordt nog groter. Vazen en bommenwerpers? Nederlandse provincies? Waar heeft Thorn het in vredesnaam over? Ik kijk nog een keer schichtig over mijn schouder, voordat ik het papiertje weer op vouw. Misschien hebben ze haar wel dronken gevoerd of drugs gegeven en daarna een briefje laten schrijven om haar nabestaanden te pesten. Hoe dan ook, Thorn is niet compleet spoorloos verdwenen. Niet meer althans.
      Nathan.
      Voordat Nathan tegen me op botste was er nog geen briefje. Wat betekent dat hij het briefje van Thorn gedropt heeft. En dat hij dus contact heeft met Thorn. Heck, misschien is hij wel haar ontvoerder. Maar waarom zou hij in vredesnaam Thorn dan helpen door een briefje te laten vallen?
      Mijn slapen beginnen te kloppen van de moeilijkheidsgraad van deze puzzel en al snel maken mijn voeten zich een weg naar huis, terwijl ik letterlijk mijn hersenen hoor kraken.
      Zodra het huis in zicht komt, begin ik te rennen en hijgend val ik het huis binnen. Direct word ik tegen gehouden door een boze Emily, maar ik duw mijn tante ruwer dan zou moeten aan de kant. Aan de tafel zit iedereen met dezelfde rauwige blik als voordat ik weg ging, alleen hebben Jake en Jared zich er nu bij gevoegd.
      Ik haal het briefje uit mijn zak en klap het met een oorverdovende knal op de houten tafel. 'Het is van Thorn.'