CAPITOLO QUATTORDICI

||Cara Roseanne Cullen

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door een paar warme handen. Ik laat een vermoeide zucht horen, maar aangezien ik een ochtendpersoon ben, kom ik toch overeind.
      Een paar blauwe ogen staren in de mijne en ik frons verbaast. De jonge vrouw heeft haar donkerbruine haren in een knot gebonden en bekijkt me al net zo nieuwsgierig als ik haar. Zij moet de menselijke receptioniste zijn: Gianna.
      'Goedemorgen,' begroet ik haar beleefd.
      'Goedemorgen, ik moest je ontbijt van Master Demetri brengen,' antwoordt Gianna in gebrekkig Engels. 'Ik ben Gianna.'
      'Master Demetri? Laat me niet lachen,' gniffel ik onder mijn adem, terwijl ik dekens van mijn lichaam afsla. 'Ik ben trouwens Cara.'
      'Cara betekent liefste,' merkt Gianna ineens op. Ze plaatst een bord op het bureau van Demetri, waar ik een paar van mijn foto's op heb gezet en kijkt me afwachtend aan.
      'Bedankt voor het eten,' bedank ik haar beleefd voor de vier broodjes met hagelslag. Ik neem plaats aan het bureau, maar Gianna blijft staan. Verbaast draai ik me om. 'Wat is er?'
      'Mag ik gaan?' vraagt Gianna met een beleefd, doch ongeduldig glimlachje.
      Ik frons. 'Natuurlijk mag je gaan. Dat hoef je niet aan mij te vragen,' grinnik ik een beetje ongelovig. Sinds wanneer vragen mensen om mijn toestemming voordat ze vertrekken?
      'Dankjewel,' zegt Gianna met een knikje voordat ze mijn kamer verlaat, en helaas weer de deur op slot draait. Wel om mijn toestemming vragen voordat je vertrekt, maar de deur open laten ho maar. Bang dat een mens weet te ontsnappen uit een kasteel vol vampieren met super zintuigen? Dat is pas triest.
      Met een zucht begin ik aan mijn ontbijt, dat tegen beter weten in toch best lekker smaakt. Gisteravond, nadat ik Demetri vol beledigd had, ben ik in zijn bed gaan liggen. Nog aangekleed en wel. Pas toen de vampier een paar uur later vertrok, heb ik me pas durven om te kleden. Ik vraag me af of Demetri de komende week zo vervelend blijft, want anders gaat het een extreem lange week worden. Zeker al ik telkens in zijn kamer opgesloten blijf. Op z'n minst krijg ik vandaag een rondleiding door dit enorme kasteel.
      'Waarom, waarom, waarom...' mompel ik zachtjes onder mijn adem.
      Na mijn ontbijt, trek ik een van de zwarte jurkjes die Alice voor me heeft ingepakt aan en doe ik mijn haar. Ik schrik me een ongeluk als Demetri ineens vanuit het niets achter me staat, terwijl zijn pikzwarte ogen me aandachtig in zich opnemen. Mijn familie bestaat ook uit vampiers en hoewel ik gewend ben aan hun snelheid, laten ze me nooit zo extreem schrikken.
      'Ik schrok,' probeer ik zo vriendelijk mogelijk te zeggen aangezien ik geen zin heb in een herhaling van gister.
      'Mag ik je haar borstelen?' vraagt Demetri met een moeilijk gezicht, mijn opmerking negerend.
      Een beetje aarzelend geef ik hem mijn houten borstel, hij zal me vast geen pijn doen. Toch?
      Dat had ik verkeerd ingeschat, want zodra hij de borstel net iets te ruw door mijn haren haalt, klem ik mijn kaken op elkaar. Ik zeg er echter niets van, aangezien dit waarschijnlijk zijn manier van een band 'creëren' is, al weet ik nog steeds niet waarom dat perse moet.
      'Sorry,' mompelt Demetri, terwijl hij een stuk langzamer en zachter de borstel door mijn haren haalt.
      Ik glimlach even, genietend van het rustgevende gevoel dat zich door mijn lichaam verspreid. Ik hou ervan als andere mensen aan mijn haar zitten, al zou ik dat niet tegen de vampier achter me zeggen. Dan frons ik. 'Waarom doe je dit eigenlijk?'
      'Omdat ik niet weet hoe ik met een mensenmeisje om moet gaan,' geeft Demetri na een paar seconden van stilte toe.
      Ik gniffel achter mijn hand en de vampier stuurt me een beledigde blik via de spiegel. 'Sorry,' verontschuldig ik me schaapachtig. 'Maar je bent toch zelf ook een mens geweest?'
      'Een lange, lange tijd geleden,' antwoordt Demetri direct. 'En eerlijk gezegd herinner ik me niet zoveel over mensenmeisjes uit die tijd. Al weet ik wel dat het een stuk anders ging dan nu.'

MERRY CHRISTMASSS BABES!!