CAPITOLO SEI

||Carlisle Cullen

Met een geforceerde glimlach kijk ik toe hoe Edwards hand wordt beetgepakt door die van Aro. Hoewel de hele familie een beetje gespannen en nerveus is, gaat alles tot nu toe perfect. Zolang Cara zich maar kan beheersen en stil blijft en Aro niet door onze gedachten heen prikt.
      Edward gebaart dat mijn kleindochter naar voren kan komen en met een glimlach op haar gezicht loopt ze naar voren. Aan haar zijdes lopen Bella en Jacob in wolfvorm, zijn inprent geen seconde uit het oog latend.
      'Dag, Aro,' begroet Renesmee hem beleefd. Ze steekt zonder aarzelen haar rechterhand aan en ik voel me warm worden van binnen. Ik ben trots op hoe ze de situatie handelt, terwijl het min of meer haar zus is die ondertussen verborgen wordt in haar eigen kamer.
      'Oh, hoe wonderschoon je bent opgegroeid,' kiert Aro met een stem die hem kierewiet laat klinken. Al zou niemand dat ooit toegeven. Hij richt zijn ogen op mij. 'Is ze gestopt met groeien, Carlisle?'
      'Sinds twee jaar,' antwoord ik beleefd met een knikje. Mijn blik valt op de vampier het meest links van de rij, Demetri. Om een of andere reden zijn zijn ogen de enige die inktzwart zijn, in plaats van vurig rood. Het zou kunnen zijn omdat hij moet jagen, maar de Volturi zou het nooit durven om hier ongevoerd aan te komen. En de manier waarop zijn ogen ons huis scannen zegt ook dat er wat anders aan de hand is.
      Dan hapt hij ineens onnodig naar adem en ik volg zijn blik. Vlakbij het raam staat Cara, met een geschrokken uitdrukking op haar gezicht, terwijl ze tevergeefs weg probeert te krabbelen van het raam.
      Ik kijk terug naar de Volturi, maar Aro heeft Cara al gezien en de uitdrukking op zijn gezicht verandert van opgetogen, naar woedend, naar sadistisch. Met een eigenaardige glimlach kijkt hij me aan en ik knik lichtjes naar Edward. Een microseconde later staan hij, Bella, Renesmee en Jacob weer terug aan onze kant en de wolven beginnen zachtjes te grommen.
      'Dat is dus de reden dat we buiten werden ontvangen,' zegt Aro kil. 'Je hebt een mens verborgen gehouden.'
      De wolven nemen een aanvalspositie aan, maar ik houd mijn handen op ten teken dat ze moeten stoppen. Ik werp nog een blik op Demetri, die inmiddels staat te friemelen met zijn vingers en een por krijgt van Felix, voordat ik Aro kalm en beheerst aankijk. 'Als je je Wacht onder controle kan houden, dan zal ik Cara naar beneden brengen,' probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen.
      'Oh maar, Carlisle, oude vriend, ik krijg haar toch wel te zien. Met of zonder jouw toestemming, dood of levend,' grimast Aro eigenaardig.
      Ik forceer nog een glimlach, terwijl ik me met moeite inhoud om Aro's kop niet van zijn romp te trekken. 'Zoals je wenst. Volg mij naar binnen,' zeg ik.
      Ik sla mijn arm beschermend om Esme, terwijl we de hele bende naar binnen begeleiden. Ik voel haar trillen in mijn armen en ik druk nog een laatste kus op haar voorhoofd voordat ik naar boven loop om Cara te halen. Hopelijk is Aro in een goede bui, maar mijn gevoel zegt van niet.