Chapter 35

||Serena Faith Young

Met een grote glimlach en mijn hand verstrengeld in die van Jake, loop ik het huis binnen. Emily, die ons als eerste ziet, krijgt gelijk een immens grote glimlach op haar gezicht, alsof ze al weet wat er gebeurd is en ze steekt me twee duimen toe.
      Ik rol met mijn ogen, maar glimlach desondanks. Subtiel, Emily, subtiel.
      Claire vliegt me om de hals en met een glimlach laat ik Jakes hand los om mijn jonge zusje op te tillen.
      'Hoe was het vandaag?' vraag ik zachtjes aan mijn zusje terwijl ik haar in een knuffel trek. God, ik kan alles en iedereen op dit moment wel knuffelen.
      'Oehlalalalala, die hebben elkaar de hoeken van het bos laten zien!' roept Jared zonder gêne uit. Hij bijt nog een stukje van zijn kippenpoot af en grijnst met een gezicht vol marinade.
      'Jared,' sist Kim. Ze geeft haar vriendje een corrigerende tik en ik grijns zelfingenomen terwijl ik met Claire aan de tafel plaatsneem.
      Ik merk dat ik nog steeds geen antwoord heb gekregen en met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik mijn jongere zusje aan. Claire heeft een pruillipje en een frons die me allebei niet aanstaan en ik haal mijn hand door haar haar. 'Wat is er op de peuterspeelzaal gebeurd?'
      'Nou... Er waren allemaal gemene meiden die zeiden dat ik raar was omdat ik alleen maar met jongens speelde!' barst Claire uit. Ze begint vanuit het niets tranen met tuiten te huilen en sussend sla ik mijn armen om haar heen.
      'Aha, dus dat was er mis,' zucht Emily terwijl ze rustgevend door Claires haren strijkt. 'Dat kun je me toch gewoon vertellen, Claire?'
      'Jawel,' snikt mijn zusje en ik voel mijn hart smelten. 'Maar ik was heel verdrietig.'
      'Hé je hoeft helemaal niet verdrietig te zijn,' antwoord ik. Ik veeg voorzichtig met mijn duimen de tranen van haar wangen en ik druk een kus op haar voorhoofd. 'Die meiden weten niet waar ze het over hebben. Ze zijn gewoon super jaloers dat jij wel leuk met jongens omgaat en dat jij allemaal stoere dingen durft te doen en hun niet.'
      'Ja, maar waarom doen ze dan zo gemeen?' vraagt Claire hikkend. Ze veegt haar tranen weg en legt haar hoofd, duidelijk vermoeid, in de holte van mijn nek.
      'Meiden zijn gewoon krengen,' zegt Jared. 'Als jongens ruzie hebben, dan geven we elkaar een stoot en dan is het weer goed. Meiden doen achterbaks en gemeen.'
      'Dus ik moet Chelsea een klap geven?' vraagt Claire aarzelend.
      'Nee!' roepen ik, Emily en Kim uit terwijl we tegelijkertijd een afkeurende blik naar Jared zenden.
      Jake, die naast mij zit, barst in lachen uit en ik geef hem een por in zijn zij. Met een stel puppy-ogen kijkt hij me aan en de seconde die ik aarzel gebruikt Jake om zijn lippen kort op de mijne te drukken.
      Direct voel ik hoe mijn hart een slag over slaat, terwijl mijn wangen knalrood worden. Jake gunt me nog een glimlach die ervoor zorgt dat ik sprakeloos blijf zitten. Jake heeft gezegd dat ik zijn inprent ben, maar hij heeft me niet gevraagd of ik zijn vriendin wil zijn. Misschien betekenen ze voor Jake wel hetzelfde, of misschien niet.
      Een diepe zucht rolt over mijn lippen. Jongens...