CAPITOLO QUATTRO

||Cara Roseanne Cullen

Uiteindelijk ben ik rond een uur of vijf in de ochtend in slaap gevallen, maar ik word gewekt door een kabaal dat van beneden afkomstig is.
      Ik trek een te grote sweater en een joggingbroek aan en trippel van de trap naar beneden. Als ik om het hoekje van de woonkamer gluur, weet ik niet wat ik aantref. De oudste leden van de pack, Jared, Paul, Leah, Embry en Seth - en Jake natuurlijk - zitten aan de eettafel te eten alsof er niets aan de hand is, terwijl mijn familie op de sofa's zitten of in de keuken staan. Rose heeft een pijnlijke uitdrukking op haar gezicht en om de zoveel seconden zendt ze woedende blikken naar de wolven aan de tafel. Ik vraag me af wat hier de bedoeling van is, want het lijkt wel alsof gisteren een grote nachtmerrie was.
      'Wat doen jullie hier?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen terwijl ik de keuken in stap. De heerlijke geur van pannenkoeken dringt mijn neus binnen en snel neem ik plaats naast Nessie aan de tafel.
      'Awh, ben je niet blij om ons te zien, C?' vraagt Paul met een mond vol eten.
      Ik rol met mijn ogen terwijl ik een pannenkoek van de stapel prik en op mijn bord gooi. 'Ik ben altijd blij om jou te zien, Paul.'
      'Je moet naar het plan van Jake luisteren, Cara,' glimlacht Alice opgetogen terwijl ze haar ijskoude handen op mijn schouders legt.
      Afwachtend kijk ik Jake aan. Niet gemeen bedoelt, maar Jake en een plan?
      'Juist. Dus, gaven werken toch niet als de persoon in kwestie omringd is met wolven? Alice kan Nessies toekomst bijvoorbeeld niet zien,' begint Jake zijn uitleg en ik knik instemmend. 'Dus met een beetje geluk, als jij en je familie de komende dagen omringt zijn met wolven, kunnen Aro en al die andere creeps met hun gaven jou niet vinden.'
      Ik neem even de tijd om alle informatie te laten bezinken. Mijn vader heeft inderdaad weleens verteld dat Alice Bella's toekomst niet kon lezen toen ze nog met Jake omging, dus Jakes plan zou kunnen werken.
      'Maar wat als ze hier zijn?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen.
      'De hele pack zal er zijn, inclusief de nieuwelingen die Sam nu aan het trainen is, dus er zullen te veel hartslagen zijn om de jouwe eruit te pikken. Ook kunnen ze je geur niet ruiken, aangezien we hier de komende dagen zijn. Dus je zal gewoon met iemand van pack op je kamer zitten tot de Volturi weg is,' legt Jake wijs uit. Hij heeft een triomfantelijke uitdrukking op zijn gezicht en hij is duidelijk trots op zichzelf voor het bedenken van het plan. Hij lijkt nog trotser te worden wanneer Nessie hem een kus op zijn wang geeft en een scheve grijns ontstaat op mijn gezicht.
      'En ik dacht altijd dat Nessie de slimme van jullie twee was,' merk ik zo onschuldig als mogelijk op.
      'Ik ben de slimme,' corrigeert Nessie me met een niet zo'n dankbare blik.
      Ik werp mijn zus een grijns, maar Jake een oprechte en opgeluchte glimlach. 'Je bent grandioos.'