Chapter 25

||Serena Faith Young

Tegen de tijd dat Jake en ik aankomen op de plek van het ongeval, is Thorn al opgehaald met de ambulance, is Embry meegegaan met de ambulance en is Sam Emily aan het ophalen omdat Serena misschien wel behoefte heeft aan een moederlijk figuur in plaats van Embry of Paul.
      'Straks belandt ze nog in een coma,' ratel ik nerveus.
      'Serry,' zucht Jake geruststellend. 'Dat zal vast niet gebeuren.'
      Ik voel hoe mijn wangen knalrood worden, dat is de eerste keer dat hij me bij mijn bijnaam noemt. Ondanks dat het een enorm slecht moment is, voel ik toch hoe alle vlinders in mijn maag wild beginnen te fladderen.
      Jake rijdt zijn auto voor het ziekenhuis en helpt mij vervolgens uit de auto. Voor ik kan knipperen of iets kan zeggen, drukt Jake zijn lippen tegen mijn voorhoofd en ik voel een golf van kalmte door mijn lichaam stromen. Mijn hele hoofd begint te gloeien en verlegen kijk ik Jake in zijn chocoladebruine poelen. Nog even en dan ben ik degene die voor een hartaanval naar het ziekenhuis moet.
      'Zoek naar Emily en als ik je op moet halen dan moet je me bellen,' zegt Jake kalm. 'Wens Thorn beterschap.'
      Ik knik een beetje onbenullig, aangezien ik mijn stem niet vertrouw en zwaai Jake uit als hij van de parkeerplaats van het ziekenhuis rijdt. Een zucht rolt over mijn lippen terwijl ik me op de tippen van mijn tenen omdraai. Een glimlach die niet meer van mijn gezicht af te slaan is werkt zich op mijn lippen en nog een dramatische zucht rolt over mijn lippen. Volgens mij heb ik het zwaar te pakken.

      Het gekibbel van Thorn en haar jongere zusje valt stil als ik met dokter Gray en een zuster genaamd Maria haar kamer binnenstap en snel neem ik weer plaats naast mijn tante. Ik werp een nerveuze blik op Thorn. Ze heeft een enorm verband om haar hoofd wat haar een beetje laat lijken op Calimero het ei, maar die opmerking durf ik niet te maken. Ondanks dat Thorn op bed ligt, lijkt ze nog altijd even fel en pittig.
      De dokter, die zich net aan het voorstellen was als dokter Tom Gray, wordt ruw onderbroken door het oorverdovende wolvengejank vanuit het bos. Emily schrikt lichtjes op en kijk naar Embry en Paul. Ik volg haar blik en ik zie net hoe Embry en Paul tegelijk opstaan en abrupt vertrekken. Vreemd.
      'Goed, klopt de naam Rosemary Tyler Ahotley?' vraagt de dokter.
      'Rosmary?' floep ik er verbaast uit voordat ik mezelf in kan houden.
      Emily geeft me een waarschuwende blik, maar Thorn lijkt er wel om te kunnen grijnzen.
      'Dat is de reden waarom ik mezelf voorstel als Thorn,' legt Thorn met een scheve grijns.
      'Toepassend,' mompel ik onder mijn adem, nog steeds lichtjes geschokt. Ik vis mijn mobiel uit mijn zak en typ een berichtje naar Jake: Plottwist, Thorn heet blijkbaar Rosemary! Ik maak het berichtje af met drie geshockte emojis en richt mijn ogen op de dokter.
      'De schade valt gelukkig mee, in contrast met het ongeluk,' legt de dokter uit. 'Je hebt een hersenschudding, wat betekent dat we je om de één à twee uur wakker zullen maken en paar gekneusde ribben. We willen je nog wel onder controle houden, maar met een beetje geluk kan je morgen ochtend alweer naar huis.'
      Een opgeluchte zucht rolt over mijn lippen, iemand heeft een engeltje op zijn schouder gehad.