Chapter 22

||Serena Faith Young

Ik word opgeschrikt uit mijn gedachten dankzij het overweldigende geluid van een brullende motor en ik werp een blik over mijn schouder om nog net op tijd te zien hoe Thorn alleen rijdend op haar voorband tot een stop komt naast mij. Opgetogen zet ze haar helm af en trekt haar wenkbrauwen vragend op.
      'Lift nodig?' vraagt ze terwijl ze me haar helm met duivelshoorntjes aanreikt. Ze werpt een blik op mijn gegipste been en krukken en trekt even een moeilijk gezicht. 'Dat gaat lastig worden, maar ik weet zeker dat het lukt.'
      'Dankjewel,' glimlach ik terwijl ik de helm opzet, die gelukkig goed past. 'Heb jij nu wel een helm?' Een beetje onhandig neem ik plaats achterop Thorns motor, terwijl ik in beide handen een kruk vasthoudt.
      'Nah, maar ik heb genoeg ervaring met dit schatje om te weten dat het wel goed komt,' knikt Thorn overtuigd.
      'Zolang we maar niet hard gaan of van die enge tricks gaan doen,' mompel ik onder mijn avond.
      'Geen zorgen,' grijnst Thorn terwijl ze de motor langzaam op laat trekken. 'Ik ga nooit hard met mensen achterop.'
      Ik voel haar het voertuig naar zijn twee en vervolgens naar zijn drie schakelen en het verbaast me als al mijn spieren zich langzaam ontspannen. Ik geniet zowaar van de wind die me in mijn rug duwt en mijn haren door de war gooit en ik vraag me af of Thorn zich ook zo voelt iedere keer als ze rijdt.
      Ondanks dat Thorn niet extreem hard gaat - volgens haar - zijn we al snel op school en met een scherpe bocht parkeert Thorn haar schatje zoals ze het zelf noemt. Ik heb zo'n vermoeden dat ze later met een motor gaat trouwen en dat ze werkelijk geen man nodig heeft om zichzelf te redden. Zo zelfstandig lijkt ze me wel.
      'Je moet me echt leren rijden als dit gips eraf is,' roep ik enthousiast uit terwijl ik al net zo ongemakkelijk van het voertuig af strompel.
      Thorn lacht en schudt met haar hoofd. 'Dan ga je tandjes spugen, dan moet ik eerst het motorblok veranderen,' zegt ze schouderophalend, maar met een grijns op haar gezicht.
      'En dat kan ruim zes uur duren, dus blijf jij maar liften,' hoor ik ineens de stem van Jake vlakbij mijn oor.
      Ik draai me om en geef Jake een zachte tik tegen zijn gespierde biceps. 'Het is echt vervelend als je dat doet, weet je dat?' vraag ik geïrriteerd terwijl ik mijn wenkbrauwen optrek.
      'Daarom doe ik het ook,' grijnst Jake zijn parelwitte tanden bloot.
      Ik rol met mijn ogen, maar vanbinnen word ik zo zacht als pudding van zijn glimlach. Hopeloos, hopeloos, hopeloos...
      'Cuteee,' roept Thorn met wiebelende wenkbrauwen, het moment verpestend. Ze lacht vermakelijk als ze mijn geïrriteerde blik zit en ze heeft zelf het lef om me een handkusje toe te blazen.
      'Ga met Embry zoenen of zo!' roep ik haar gefrustreerd na terwijl ik mijn armen over elkaar sla.
      'Ach ik heb Embry al lang op zijn bek gepakt voor jij tegen je vriendje zegt dat je hem leuk-leuk vindt,' roept Thorn keihard over het schoolplein zonder gêne.
      Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen na. 'Damn, die heeft echt overal schijt aan,' mompel ik onder mijn adem.
      'Dat is zacht uitgedrukt, inderdaad,' stemt Jake met een knikje in.

DERTIG ABOS I LUFF U GUYS!