Chapter 16

||Serena Faith Young

De volgende ochtend heb ik mezelf bij elkaar geraapt. Emily heeft gedaan wat ze kon en daarvoor zou ik haar dankbaar moeten zijn, ondanks het knagende gevoel dat zegt dat ze me had moeten beschermen. Ik trek een acceptabele joggingbroek aan en een leuke sweater en nadat ik mijn haren heb gedaan, vertrek ik naar beneden.
      'Goedemorgen, Serry,' glimlacht Emily voorzichtig. Ze gebaart dat ik aan de tafel kan plaatsnemen.
      'Morgen,' antwoord ik luchtig. Ik probeer de teleurstelling zo goed als kwaad mogelijk te negeren en ik forceer een glimlach op mijn gezicht als Emily een bord met pannenkoeken voor me zet.
      'Je moet vandaag met Embry en Jake je schoolboeken voor dit jaar ophalen,' zegt Emily.
      'Oké,' antwoord ik een beetje kortaf. Persoonlijk zie ik het nut voor een maand school niet. Een maand school en dan weer trainen, trainen en trainen. Iets wat ik niet eens mag doen. Het zorgt ervoor dat de tranen in mijn ogen springen, dus ik richt mijn ogen maar op mijn zusje, die smakelijk een pannenkoek met stroop naar binnen aan het werken is. Ik glimlach waterig, op z'n minst heb ik nog een volle maand met Claire. Dat is het wel waard.
      Ik hoor de deur openklappen en ik veeg ruw de opkomende tranen weg.
      'Hé Emily, Serena en Claire,' klinkt er in harmonie van Jared, Embry, Jake en Quil.
      'Morgen,' is het enige wat Paul zegt. Hij pakt een pannenkoek van mijn bord en propt het in een keer in zijn mond. Vervolgens neemt hij ergens plaats aan de tafel.
      Ik rol met mijn ogen, het verbaast me niet eens meer. 'Je had het ook gewoon kunnen vragen, weet je dat?' stel ik sarcastisch.
      'Te veel moeite,' kan ik ontcijferen uit Pauls gemurmel en ik rol nog eens met mijn ogen. Zwijn.
      'Hier, ' glimlacht Jake en hij gooit een pannenkoek op mijn bord. De oogverblindende glimlach maakt het af.
      Ik voel het rood naar mijn wangen kruipen en ik glimlach dankbaar, mijn stem niet vertrouwend.
      'Mijn god,' kreunt Jared met volle mond. 'Voedsel delen om een impressie achter te laten op je vriendin is zo peutertijd.'
      Mijn wangen worden nog roder, als dat mogelijk is en ik stort me op mijn bord als afleiding.
      'Zegt degene die Kim zijn hotdog gaf zonder enige reden,' kaatst Jake terug.
      Kim is Jareds vriendinnetje en ik moet eerlijk zegen dat ik het een best leuk koppel vind, alleen zo ongelofelijk klef. Het is werkelijk een marteling om langer dan vijf minuten naar die twee te kijken. Laat staan dat als ze voor je op de grond zitten, elkaar af te lebberen tijdens een of andere romcom die we met z'n alle aan het kijken zijn. Achum. Niet fijn.
      Als we klaar zijn met eten, vertrekken Embry, Jake en ik naar het plaatselijke bibliotheekje om mijn boeken op te halen. Volgens Emily duurt het niet zo lang om er te komen en daar ben ik blij mee, want met krukken op takken en grind lopen is niet erg prettig.
      'Dus, Jake, Serry, wanneer gaan jullie trouwen?' vraagt Embry ineens, vanuit het niets.
      Mijn blik schiet zo snel naar zijn gezicht dat ik alle botjes in mijn nek voel kraken. 'Wanneer ga jij sorry zeggen tegen dat meisje van gisteren?' kaats ik direct terug.
      'Nooit, duh,' puft Embry direct. Hij gooit zijn niet bestaande haren over zijn schouder en ik rol met mijn ogen.
      'Daar heb je je antwoord,' kaats ik terug. Ik kijk even schattend naar Jake, die naar de grond staart, enigszins teleurgesteld lijkt het wel.
      Gelukkig komen we dan aan bij het bibliotheekje en kunnen we het ongemakkelijke gesprek stoppen.