Chapter 11

||Serena Faith Young

      Nadat ik de drie verschrikkelijkste vakken met Emily heb behandeld, namelijk: aardrijkskunde, economie en Frans, vindt ze dat ik wel een pauze verdien. Ik vond dat ik al een pauze verdiende na vijf minuten aardrijkskunde, maar Emily is een strenge lerares.
      Ik neem net een slok thee als Emily zegt: 'Dus, dat moest je twee jaar geleden kennen...'
      Ik weet nog maar net op tijd mijn thee door te slikken en stomverbaasd kijk ik mijn tante aan. 'Pardon?'
      'Dit zijn boeken van Jake uit zijn freshman* jaar en je bent een junior* ,' verklaart Emily en ineens voel ik me niet zo tevreden meer. 'Ik heb geen idee wat voor thuis scholing jij hebt gekregen, Serry, maar duidelijk niet de juiste.'
      'Dus die boeken zijn van Jake?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Ik vraag me af hoe Emily aan de boeken komt als ze van Jake zijn.
      'Jup, ik mocht ze lenen om jou te helpen,' twinkelt Emily vrolijk. Haar warme, donkerbruine ogen nemen me intens op terwijl ze een hand door haar ravenzwarte haar haalt. 'Wat vind je van Jake?'
      'Dat verklaart in ieder geval de obscene tekeningetjes en de sarcastische opmerken die in het boek gemaakt zijn,' mompel ik onder mijn adem, Emily's vraag zo subtiel mogelijk negerend. Want eerlijk gezegd weet ik zelf niet eens het antwoord op die vraag. Hij is aardig, maar ik ken hem nog maar een paar dagen.
      'Emilyyyyy!'
      De deur wordt zo hard opengegooid dat ik even twijfel of de deur niet uit zijn scharnieren is geschoten, maar dat blijkt niet het geval als een stel shirtloze, gespierde, roestbruine reuzen de keuken binnen komen rennen. Al snel zijn de stoelen om de eettafel bezet, met Embry en Jake naast me, en vliegt Claire gillend van de bank.
      'Quil, Quil, Quil!' roept ze enthousiast terwijl ze bij de tiener op schoot springt. Het klinkt meer als: Kwil, Kwil, Kwil, maar Quil lijkt het desalniettemin te kunnen accepteren.
      'En ik kan niet eens een 'goedemorgen' krijgen,' zeg ik op een quasi-beledigde manier, maar stiekem moet ik wel lachen om het duo.
      'Lekker aan het leren, Serena?' vraagt Embry met een grijns op zijn gezicht terwijl hij een of ander boek voor wiskunde omhoog houdt.
      Direct maak ik een gebaar dat Embry zijn kop moet houden en wijs ik met mijn ogen naar Emily. Als de jongens er zijn zal ze me toch geen les geven?
      'Leuk geprobeerd, Serry, na de lunch gaan we gewoon verder,' zegt Emily. Ze staat met haar rug naar me toe met een schaal pannenkoeken in haar handen, ze kan me onmogelijk gezien hebben!
      'Hoe...?' vraag ik met een overslaande stem.
      'Emily heeft ogen in haar achterhoofd,' lacht Jake. 'Wen er maar aan.'
      Daar gaat mijn maag, salto's makend bij het horen van Jakes lach. Het valt me nu pas op dat Jake kuiltjes krijgt als hij lacht en dat maakt hem verschrikkelijk aantrekkelijk. Eigenlijk lijken al de jongens op bronzen goden, maar Jake is het knapste van het stel. Ik voel mijn hele hoofd al gloeien door mijn gedachten. Geweldig.
      'Eerst Serena en Claire,' zegt Emily waarschuwend terwijl ze de pannenkoeken op de tafel zet.
      Verlekkerd kijk ik neer op de pannenkoeken. Eerst leg ik een pannenkoek bij Claire op haar bord en geef haar de stroop aan, daarna pak ik eten voor mezelf. En de seconde dat opprik-vork terug ligt op het randje, vallen de jongens aan alsof ze nog nooit gegeten hebben.

WOW! 22 abo's en 5 bladwijzers!? Dat is geweldig, ik hou van jullie, guys!
**

Amerikaans leerjaar       Leeftijd       Nederlands leerjaar
Freshman                   14-15                   Derde
Sophomore                   15-16                   Vierde
Junior                         16-17                   Vijfde
Senior                         17-18                   Zesde