Het beste eten
Woord: Het beste
Het beste eten
Het was een prachtig ogend restaurant waar ik naartoe ging met een prachtig persoon op een prachtige dag. Het leek allemaal perfect te verlopen, er was geen vuiltje aan de lucht en de vlinders fladderden in mijn buik om dat extreme gevoel van verliefdheid te benadrukken. Het was bijna te perfect: uitgenodigd worden voor een etentje door degene die je leuk vond. Ik was volledig in de wolken, ik zweefde en het gevoel was geweldig.
In het restaurant praatten we. Ik lette op ieder gebaar dat hij maakte, zijn verlegenheid, die zalige terughoudendheid, de manier waarop zijn stem trilde. Ik staarde in zijn ogen, zonk bijna volledig weg in die zeeblauwe kijkers.
Ik speelde zenuwachtig met mijn haar, lachte met zijn grappen en probeerde mezelf een beetje open te stellen. Af en toe maakte ik een avance, hoopte ik dat hij erop in ging gaan en bleef ik uiteindelijk achter met een heleboel vraagtekens omdat ik een totale nieuweling was op vlak van liefde en daardoor geen idee had hoe ik zijn signalen moest interpreteren.
Het eten kwam naar onze tafel en ik was al bijna vergeten dat het enorm lang had geduurd voordat ze het hadden gebracht. Wat zeggen ze ook al weer? De tijd vliegt wanneer je plezier hebt. Eigenlijk vervaagt alles wanneer je plezier hebt. Had ik iets beter opgelet, was het misschien opgevallen dat het eten laat aankwam, dat wij de enigen in het restaurant waren en dat er nogal vreemde achtergrondgeluiden waren.
Ik nam een hap van het eten. Eerst een heel klein hapje, daarna een grote en iets later begon ik bijna te schrokken. Ik had nog nooit zoiets hemels geproefd. Het plaatje zag er niet geweldig uit – het had meer weg van wat groenten, wat vlees en wat aardappeltjes die allemaal op elkaar waren gegooid – maar de combinatie was zo heerlijk dat ik er wel van kon blijven eten.
‘Je vindt het lekker, niet?’ glimlachte hij, terwijl hij zijn hand op de mijne legde.
Ik bloosde verlegen. ‘Ja, ik vind het heerlijk. Kom je hier vaker?’
‘Het is mijn favoriete restaurant.’
‘Kan ik geloven, dit is echt het beste eten dat ik ooit heb gegeten.’ We aten nog een tijdje verder. Daarna excuseerde ik me, aangezien ik naar de toilet moest. Ik glimlachte verlegen en weet het aan ‘vrouwenzaken’, voordat ik effectief van mijn stoel kwam en naar de toiletten huppelde.
Het was toen ik van de wc kwam; op dat moment werd ik me volledig bewust van de wereld rondom me en hoorde ik een aantal vage geluidjes uit de keuken komen. Ik was niet extreem nieuwsgierig, maar iets zorgde ervoor dat ik naar de keuken werd gelokt, de deur langzaam openduwde en geconfronteerd werd met een tafereel dat ik liever nooit had gezien.
Het bloed lag over de vloer verspreid, het lijk lag nog steeds op tafel, opengesneden, terwijl de ‘kok’ zijn messen sleep om ze daarna in de schedel te duwen om het harde bot mee open te wrikken. Plotseling merkte hij mijn aanwezigheid op, keek hij mijn richting uit en zei hij met een ziekelijke glimlach: ‘Ze smaken het beste wanneer ze vers zijn.’
De jongen , waar ik eerst dol verliefd op was geweest, legde zijn handen op mijn schouders. Mechanisch draaide ik mijn hoofd in zijn richting, terwijl hij vriendelijk glimlachte en fluisterde: ‘Het was niet de bedoeling dat je het nu al zou zien.’
Reageer (1)
What. The. Fuck.
7 jaar geleden