1.6

Ik werd bevend, zweterig en huilend wakker. De drieling lag nog in diepe dromenland en het was nog altijd donker buiten. Ik wreef eventjes mijn ogen droog en ging recht zitten. Het was maar een droom, het was maar een droom, het was maar een droom. Ik sta stilletjes op, pak het dagboek uit mijn koffer en ga terug op bed zitten. Rustig kijk ik het dagboek bestuderend aan. Al heel mijn leven heeft dit ding al een kleine/grote invloed op mijn leven. Maar ik had nooit verwacht dat ik er ooit een nachtmerrie van zou krijgen. Wat zou er toch maar instaan? Zou ik het lezen of niet? Ja, ik moet eigenlijk wel. Het is een stuk van mama. Ik dacht eventjes diep na... Eigenlijk best wel raar dat ik niet veel over mama weet. Ik weet dat papa zielsveel van haar hield, dat merk ik aan hoe hij over haar praat. Maar eigenlijk zegt hij altijd hetzelfde... Dat ze vanaf hun eerste ontmoeting zijn leven verandert heeft, dat ze positief in ieder persoon zag en ook het positieve uit ieder persoon haalde, dat ze voor iedereen klaar stond en super mooi was. Hij zegt ook altijd dat ik haar karakter heb en haar uiterlijk, alleen mijn ogen heb ik van mijn vader, zegt hij altijd. Maar eigenlijk heeft hij nooit verteld over hoe ze elkaar ontmoet hebben, hoe ze heet of hoe ze gestorven is. Hij zei wel dat ze gestorven is op de dag van mijn geboorte... Daarom vermoed ik dat ze bij de bevalling is gestorven. En raar genoeg heeft hij ook geen enkele foto van haar in ons huis staan, zelfs niet één met hun twee samen. Eigenlijk raar dat ik dit allemaal nu pas merk...
Nou in ieder geval ga ik niet meer slapen de eerste tijd... Dus ik sta stilletjes op, doe de deur stil open en toe en ga in mijn zetel zitten. Natuurlijk is onze living volledig verlaten. Wie zou nu ook nog midden in de nacht wakker zijn? Ik kijk nog eens naar het boek. Nou ik ga het doen! Anders maak ik mijzelf nog zot! Ik sla het boek open. Er stond maar één zin op de eerste pagina. Maar die zin maakt mij al meteen nog verwarder dan ik al was. Wat moet dit nou weer voorstellen? Heeft papa zich misschien vergist ofzo? Dit is niet het dagboek van mama. Of wel? Dat kan toch niet?! Ik staar verward naar het boek en lees de zin wel een duizend keer.

"Lily lily!" hoor ik in de verte iemand zeggen. Ik doe mijn ogen met moeite open. Het was Gabrialla. "Jij was toch ook naar bed gegaan?" Ik geeuw en wrijf in mijn ogen. "Ja." Zei ik droog."Maar ik kon niet slapen." Ik knipper eventjes met mijn ogen en geeuw nog eens een keer. "Wat is dat voor boek? Het lijkt zo oud." Ze wijst naar het boek op mijn benen. "Ow, hmm, niks hoor. Niks belangrijk." Zei ik snel en ik sla het boek toe. "Hoe laat is het?" vraag ik terwijl ik snel opsta. "Ow het is nog geen tijd hoor! Ik denk dat ik de eerste ben die wakker is." Ik ga opgelucht terug zitten. "Mooi!" Gabriella gaat langs mij zitten. "Kan je al wat zeggen over Zweinstein?" Ik kijk haar eventjes aan. Meent ze dat nou? "Gabriella, nu niet. Ik wil eventjes rustig wakker worden." Ze is duidelijk op haar tenen getrapt. "Sorry, ik ben pas tegoei wakker als ik mijn douche heb gehad. Maar laten we deze avond afspreken oké?" Ze knikt blij ja en gaat dan naar buiten. Ik wrijf nog een laatste keer in mijn ogen en ga mij daarna rustig douchen. Ik moet echt eens werken aan mijn vreselijk ochtendhumeur!