1.1

Het was een boek. Nou ja dat had ik ook wel verwacht... Wat anders kan je nu zo lang bewaren?

"Het is het dagboek van mama." Zei papa terwijl hij ernaar staarde. "Beoordeel mij niet als je het leest." Hij stond op, pakte zijn koffer, liep naar de openhaard en verdween. Wat was dat? Ik bleef nog eventjes naar de openhaard kijken... Het was nu heel stil in huis en ik voelde mij eenzaam. Ik dacht altijd dat dit de leukste verjaardag ooit zou worden... Maar dit is de ergste ooit. Ik keek terug naar het boek. Wat zou er wel niet instaan? Mijn gedachten begonnen op hol te slaan....

Ik weet niet precies hoe lang ik naar het boek heb gekeken, maar plotseling sloeg de klok en kwam de koekkoekkoek de kamer in vliegen. "Koekkoekkoekoekkoek" zei het vogeltje terwijl hij een ronde maakt in de kamer, om daarna terug in het gatje boven de wijzers te gaan. Normaal vind ik die vogel zo irritant en erger ik mij dood aan het luid kabaal van de klok... Maar nu was ik blij om het vogeltje rond te zien vliegen. Het was precies alsof ik niet meer alleen was...
"Kop op! Tijd om te gaan!" Zei ik om mezelf moed in te praten. Ik sta recht en kijk eventjes naar het boek. Wil ik wel weten wat er in staat? Zal ik het wel meenemen? Nou ja meenemen kan geen kwaad... Ik beslis later wel als ik het ga lezen. Voorzichtig pak ik het boek vast en steek het daarna snel in mijn tas. Ik loop naar de kachel en verdwijn.

Eventjes later verscheen ik op school.

Ik was nog nooit zo blij geweest om op Beauxbatons te zijn. Blij loop ik naar mijn leeftijdsgenoten. "Gelukkige verjaardag!" Zeiden Xena, Yolanda en Zaza. tegelijkertijd. "Dankjewel!" zei ik enthousiast terwijl ik de drieling één per één een knuffel geef. "Wat is er aan de hand?" vraag ik terwijl ik naar de rest van onze afdeling kijk. "Het zijn altijd wel kakelende kippen, maar meestal stoppen ze toch eventjes met praten om mij een vuile blik te geven." Xena en Zaza en moesten lachen. "Nou volgens mij zijn ze zenuwachtig over wie nu hun beschermleerlinge word." Zei Yolanda.
Ze zijn een eeneiige drieling, maar toch is er een verschil in karakter. Xena is de energieke onruststoker, Yolanda is slim en rustig en Zaza is de vriendelijke volgster.
"Ik snap het totaal niet! Ik vind het juist geweldig om eindelijk een beschermleerlinge te krijgen" Zei Xena snel. "Ja natuurlijk wil jij dat. Jij wilt jou Beschermleerlinge allemaal foute woorden leren en allemaal klusjes laten doen." Zei Yolanda en ze schud haar hoofd. "Dat is niet waar." Zei Xena terug. "Ik leer haar juiste woorden." Iedereen kijkt haar nu verbaasd aan. "Scheldwoorden." Iedereen was aan het lachen nu.
"Nou ik vind het ook geweldig! Gabriella is tof! Ook al is ze wel wat naiief." ik zette vlug mijn hand op mijn mond. Damn ik mocht nog niet zeggen dat ik wist wie mijne was... "Hoe weet jij dat?" vroeg Zaza verbaasd. "Wel Fleur heeft mij aangeraden bij Madame Mallemour." zei ik. "Dat is wel logisch" Zei Yolanda " jij bent dan ook haar beschermleerlinge." Xena begint hevig nee te schudden. "Iemand anders zou hier niets over te zeggen hebben." Zaza knikt ja. "Dellacour krijgt altijd haar zin."

Zij en eigenlijk iedereen hier op school had een hekel aan Fleur... En dat alleen maar omdat ze de lievelinge van Madame Mallemour is, ons schoolhoofd. Hier op school wil iedereen dat zijn.