Beoordelingen finaleopdracht - Richonne

Originaliteit (wereld in 2117): 19/25

Hm, ik ben er niet heel wild van. In heel veel opzichten is het vrij standaard. Een allesverwoestende oorlog die Amerika uitveegt, een virus, een hoop drama… jammer genoeg heb ik dat al heel erg vaak gezien. Je zombies waren wel erg leuk en bijzonder in deze opdracht (wat best grappig is in vergelijking met de vorige opdracht). Zij waren niet al te typisch en brachten weer een leuke twist.

Originaliteit (verhaallijn): 25/30

Je einde was heel verrassend en dat red je verhaallijn eigenlijk een beetje. Niet dat het slecht was – je schrijft namelijk enorm goed en je verhaal boeit ook absoluut. Maar omdat ik het voor mijn gevoel allemaal al eens eerder heb gelezen neemt het wat weg van de spanning. Je hoofdpersoon staat er wel enorm sterk en ik vind het erg fijn dat we hem best goed leren kennen in die korte tijd. Het einde was goed en ik ben nieuwsgierig naar de rest. Ik ben niet altijd fan van een open einde, maar in dit geval wel.

Geloofwaardigheid: 28/30

Dit soort verhalen heb ik niet voor niets al vreselijk vaak gelezen – het is namelijk een geloofwaardig scenario, wat het ergens ook wel eng maakt. Donald Trump de oorzaak van een oorlog? Een wapen ontwikkelen en niet door hebben wat voor schade het aanricht? Een burgeroorlog? In mijn ogen allemaal dingen die heel goed kunnen gebeuren. De zombies vind ik natuurlijk wat minder geloofwaardig, omdat we die hier gewoon niet hebben, maar omdat je het zo goed uitwerkt in je verhaal klopt het wel.

Het (in medias res) begin: 30/30

Niks op aan te merken eigenlijk. Je begint echt midden in de actie en dat vind ik zelf ook zo fijn om te lezen. Je had me meteen te pakken!

Opbouw van het verhaal (+spanning): 25/30

Je verhaal is zeker spannend, maar misschien niet zo spannend als het had kunnen zijn. Zo leg je namelijk heel veel uit over het waarom – dat is goed, want zo leren we bij, maar omdat dit geen volwaardig verhaal is maar een enkele inzending moet je juist bedenken wat belangrijk is om te noemen. Zelf had ik liever gezien dat je je beschrijvingen iets beperkte en eventueel had vervangen door gedachtes en gevoelens van James of misschien het meisje wat hij tegenkomt. Of misschien iets meer aandacht aan het einde.
Je beschrijvingen waren niet per se fout, maar het was iets teveel als het gaat om spanning. Zo noem je best een hoop details die erg leuk zouden zijn als het een volledig verhaal was, maar die er nu niet zoveel toe doen.

Spelling en Grammatica: 20/20

Ik heb niets kunnen ontdekken!



Houden aan het woordenaantal: 15/15

Ook hier zit je helemaal goed. Makkelijk hè, om zo extra puntjes te verdienen, haha 

Schrijfstijl en vlotheid: 20/20

Ik ben echt fan van je schrijfstijl. Ondanks dat ik hierboven noemde dat je veel beschrijft, neemt dat alleen wat weg voor de spanning van dat moment, in dat stuk. En spanning heeft weer niet zoveel te maken met de vlotheid en de schrijfstijl in het algemeen. Dat doe je gewoon echt goed en daar ben je heel sterk in. Ik ga straks ook zeker eens wat stories van jou bekijken! 

Originaliteit (wereld in 2117): 25/25

Hier heb ik eigenlijk niks op aan te merken. Ik vind het super dat je eerst wat onderzoek hebt gedaan want dát maakt het juist geloofwaardig. De wereld onderwater? Nederland heeft bunkers? Dat klinkt logisch en geloofwaardig. Erg goed gedaan!

Originaliteit (verhaallijn): 26/30

Je einde vind ik ietwat teleurstellend. Het komt namelijk op me over als een ‘standaard’ verhaal, met een schokkend einde om er wat spanning in te gooien. Dat had je helemaal niet nodig. Een happy end had hier net zo goed gepast, of gewoon een neutraal einde. Ik vond het juist verfrissend om te lezen dat het allemaal wat beter leek te gaan nu, maar dat was dus niet zo.

Geloofwaardigheid: 25/30

Ook hier kom ik even terug op het vorige puntje, maar dan op een iets andere manier. Zelf vind ik het enorm ongeloofwaardig dat in Nederland, al is het over 100 jaar, iemand gewoon vermoord kan worden, zomaar, omdat ze zwanger is. Met baby en al. Dat ze zo wordt opgehaald vanuit haar werk en hup, infuus erin en dood. Dat gaat er bij mij eigenlijk totaal niet in. Dat had iets beter gepast bij bijvoorbeeld Amerika, maar hij Nederland? Nee, dat voelt niet logisch. Ik snap dat het nu natuurlijk 100 jaar verder is, maar zelfs dán denk ik dat zelfs als ze haar baby niet zou mogen houden dat het een heel ander proces zou zijn dan zo harteloos beide maar vermoorden. Erg jammer, want verder is je verhaal ijzersterk qua geloofwaardigheid.

Het (in medias res) begin: 30/30

Helemaal top! Dat was zeker midden in de actie 

Opbouw van het verhaal (+spanning): 25/30

Eigenlijk is dit heel netjes gedaan, ook al ontbreekt de echte spanning in het middelste gedeelte. Je opent heel sterk met het stuk uit het dagboek, maar daarna zwak je een beetje af. Dat maakt voor dit verhaal niet heel veel uit, want er wordt best wel wat uitgelegd over wat er nu precies gebeurd is en hoe het leven er nu uitziet. Daarna gaat je verhaal ineens heel snel en vind ik het moeilijk bijbenen. Ze wordt meegenomen, ze heeft een smal postuur maar een mooie ronde bui- hé, wacht, is ze zwanger? Het voelt gek dat we daar niet eerder iets hebben over gehoord. Ik ben nog een beetje aan het verwerken dat ze toch echt een kind krijgt en dan ineens is ze al aangesloten om vermoord te worden, zij en haar baby. Zo snel kan het dus gaan, het was voor mijn gevoel alleen iets té snel/

Spelling en Grammatica: 9/20

We moeten verder Brigiet.'  Tussen ‘verder’ en ‘Brigiet’ moet een komma.
Fluister is zwak.  Fluister ik zwak.
Verder moet ik helaas benoemen dat je niet sterk bent als het gaat om komma’s en hoofdletters in gesproken zinnen. Dat doe je eigenlijk iedere keer fout en je draait het ook vaak om. Je schrijft punten en hoofdletters waar het komma’s en kleine letters moeten zijn en in de volgende zin doe je het weer andersom. Bijvoorbeeld:
'Euh, ja hier.' Mompel ik.  ‘Euh, ja hier,’ mompel ik. In deze zin doe je juist het tegenovergestelde:
'Je bent nog jong Brigiet. Ik word al oud en ik voel aan mijn botten dat ze zwaarder worden, maar jij kunt nog zoveel doen voor deze wereld,' hij legt zijn hand op mijn dagboek, 'lever dit kostbare exemplaar in, want wat jij hebt geschreven over de vloed is zo gedetailleerd, daar kun je voor de toekomst levens mee redden.'  Na de eerste zin van Johan schrijf je na wereld een punt in plaats van een komma. Dan volgt er een actie, dus ‘hij’ schrijf je ook met hoofdletter. Na ‘dagboek’ hoort ook geen komma, maar een punt, want het is een volledige zin. ‘Lever’ is daarna wél weer met hoofdletter. Het is verwarrend, dat klopt, maar het is erg zonde dat je deze ‘basisdingetjes’ vaak fout doet. Als je niet helemaal goed weet hoe het nu precies werkt raad ik je ook aan om als je schrijft een bèta-reader in te schakelen (natuurlijk niet bij wedstrijden ) en dan om uitleg te vragen. Dat heeft mij heel erg geholpen. Zij kunnen het heel goed en helder uitleggen en zelfs 10 keer als dat nodig is.
Houden aan het woordenaantal: 15/15

Goed dat je het erbij hebt gezet, want Quizlet kan hier inderdaad behoorlijk naaien. Prima!

Schrijfstijl en vlotheid: 14/20

Hier wil ik eigenlijk weer even terugblikken op de spanning en de opbouw van het verhaal. Omdat je daar niet helemaal goed zit, neemt dat ook een hoop weg van de vlotheid. Sterke opening, zwak midden en een einde dat voorbij vliegt. Er zit vlotheid in, maar dat is niet eerlijk verdeeld over de verschillende delen van je verhaal.
Je schrijfstijl is ook niet helemaal mijn stijl en dat komt mede door je schrijffouten. Verder ‘mis’ ik nog bepaalde dingen, die in mijn ogen best cruciaal zijn. Waarom wisten ze bijvoorbeeld niet dat Brigiet zwanger was? Wie is die Wilco ineens? Hoe voelt Brigiet zich nu eigenlijk?

Originaliteit (wereld in 2117): 22/25

Hier hou ik wel van! Ik heb een beetje een zwak over ondergronds leven en zo, dus dat is dan weer een voordeel, haha. Erg leuk ook dat de vrouw benoemt dat ze het jammer vind dat ze niet in de ruimte zitten, want het ligt namelijk wel voor de hand om de mensheid in de ruimte te laten overleven. Ik miste wel een bepaald ding wat het écht mega origineel maakte, wat ik sowieso zoek bij iedere inzending maar van jou eigenlijk zo gewend ben. Dat kon ik nu niet echt vinden. Het voelde als vrij veilig en voor jouw doen al helemaal! Maar ik ga natuurlijk geen extra punten aftrekken omdat jij het bent, haha. Jammer dat dit als finaleopdracht toch naar mijn idee niet helemaal je beste inzending is.



Originaliteit (verhaallijn): 26/30

Wat ik hierboven heb gezegd is voor een gedeelte natuurlijk ook hier van toepassing, dus dat ga ik niet herhalen. Wat ik leuk vond aan je verhaal is dat je niet focust op het voor de hand liggende gedeelte. Je focust niet op de paniek, op de wereld, het lek of wat dan ook. Je focust op twee personages en hun innerlijke strijd met deze plek in het algemeen, niet eens met het lek. Elyan heeft een enorm schuldgevoel (die hij op het eind alleen maar groter maakt) en de vrouw is eigenlijk bijna blij dat ze een kans heeft om een eind te maken aan haar leven. Het voelt niet logisch om die richting te kiezen terwijl er zoveel gaande is in je verhaal en juist dat maakt het origineel. Daarbij is het in mijn ogen eigenlijk nooit fout om je extra te focussen op je personages.

Geloofwaardigheid: 27/30

Had ik hier een ellenlang verhaal getypt, verwar ik jouw verhaal gewoon met dat van een ander. Goed bezig, Laura. En daarom neem je dus af en toe een pauze Nog een poging dan.
Je verhaal is zeker geloofwaardig, maar hier ga ik toch even gemeen doen. Hierboven zeg ik dat het nooit fout is om je te focussen op je personages. Dat vind ik nog steeds, maar hierbij laat je in mijn ogen wel een aantal andere dingen zitten die óók belangrijk is. Dat het gunstig is voor je verhaal is natuurlijk super, maar het neemt wel een beetje weg van je geloofwaardigheid. Zo weten we eigenlijk maar zo weinig over wat er nu precies gebeurd is en hoe het leven bovengronds er nu uit ziet. Dat niet alleen, we weten ook heel weinig over het leven nu ondergronds. Ik had graag iets meer details gezien voor iets meer geloofwaardigheid.

Het (in medias res) begin: 30/30

Knipperende lichten en breinslopend gehuil, alarm, paniek, radiatie, lek, help! Ja, dat is actie. Goed gedaan!

Opbouw van het verhaal (+spanning): 27/30

Het allereerste stuk is natuurlijk heel sterk. Dat is ook iets makkelijker als je meteen in de actie mag (moet) beginnen en dat doe je goed. Daarna zwak je iets af en heb ik een beetje moeite om erbij te blijven. Misschien komt dat omdat Elyan er ook niet echt goed bij is met zijn hoofd en zich maar een beetje laat meesleuren met Iris. Pas als ze de vrouw ontdekken pak je het weer goed op. Dat vond ik ook echt spannend, want gaan ze het halen? Gaat de vrouw meer? Zijn ze wel op tijd? Gaan ze allebei dood of laat Elyan haar zomaar achter? En dan heb je Iris die ineens op de ramen bonkt en het nog even wat spannender maakt. Het einde voelt een beetje als een anti-climax (misschien zie ik gewoon graag dood en verderf?) maar ik vind het dan wel weer ‘leuk’ dat Elyan eigenlijk helemaal niet doet wat de vrouw graag wilde en gewoon heeft gezegd wat ze wilde horen zodat ze mee zou komen.

Spelling en Grammatica: 20/20

Moet ik hier nog wat over zeggen?

Houden aan het woordenaantal: 15/15

Goed!

Schrijfstijl en vlotheid: 17/20

Ik miste een beetje de typische ‘Square’-schrijfstijl en daarmee bedoel ik hetgeen wat jouw verhaal zo eigen maakt. Misschien is dat wel het vleugje humor wat eigenlijk overal in zat behalve hier. Daar genoot ik bij je vorige inzendingen altijd zo van en deze was zo serieus! Nogmaals, ik ga je niet afrekenen op vergelijkingen met je vorige inzendingen, maar ik wilde het wel even noemen.
Nu mijn beoordeling alsof ik niet weet wie het geschreven heeft:
Je schrijft heel fijn en heel vlot. Je verhaal leest lekker, maar op sommige momenten had ik er wel wat moeite mee, zoals het hierboven genoemde stukje dat Elyan wordt meegesleurd met Iris. Als je hoofdpersoon er niet bij is kan het voor de lezer ook moeilijk zijn om erbij te blijven en dat was hier het geval. Het is precies zo’n stukje waarbij je dan je boekenlegger tussen de pagina’s legt en het boek opzij legt omdat je dan even geen zin meer hebt. Jammer, want de rest is zo super sterk.

Originaliteit (wereld in 2117): 15/25

Ik vond je verhaal niet bijster origineel. We zijn 100 jaar verder in de tijd, maar eigenlijk merk ik daar helemaal niets van. Ik zie een bot, er zijn voornamelijk (alleen maar?) elektrische auto’s en er wordt gesproken over het ‘technologische tijdperk’. Dat zijn echter ook de enige verwijzingen dat het zich 100 jaar later afspeelt. Oh, en de inkomens zijn overal gelijk, maar ook dat is nog niet voldoende. Waar het sci-fi geleden? Wat maakt het nu zo mega anders dan nu? Je hebt je vooral gefocust op de verhaallijn en niet zozeer op de wereld, dat is goed, maar iets meer focus daarop had beter geweest.

Originaliteit (verhaallijn): 23/30

Dit vond ik wel weer erg leuk. Het is weer eens wat anders en ook verfrissend. De basis is vrij standaard, maar de uitwerking is goed. Wel vond ik het erg bijzonder dat het eerst echt helemaal mis leek te zijn, met een ‘vuurspuwende moeder’, die het volgende moment ineens helemaal begripvol is en er een happy end volgt. Dat loopt in mijn ogen niet helemaal lekker en misschien had een iets dramatischer einde ook leuk geweest, want dit voelde vrij veilig. Een beetje alsof je het verhaal gauw moest afsluiten en niet goed wist hoe je dat het best kon doen.

Geloofwaardigheid: 25/30

Je wereld is geloofwaardig, maar dat komt puur omdat er zo weinig details zijn dat ik daar eigenlijk niet zo goed over kan oordelen. Elektrische auto’s, gelijke inkomens en zelfs recyclebots zijn niet erg moeilijk om voor te stellen. Dat maakt het realistisch, maar ik mis wel een beetje creativiteit hierin.
Je verhaallijn is ook geloofwaardig want dit is iets waar we nu ook mee te maken hebben. Ik wil nog even verwijzen naar het puntje hierboven, over de moeder, maar verder is het zeker geloofwaardig.

Het (in medias res) begin: 30/30

Ja, helemaal goed. Uit het raam springen is behoorlijk midden in de actie, haha.

Opbouw van het verhaal (+spanning): 13/30

Ik weet niet wat het was, maar ik vond je verhaal niet heel erg spannend. Ik kan alleen niet goed uitleggen waar dat nu precies aan ligt. Je doet eigenlijk het omgekeerde van wat ik meestal zeg tijdens een beoordeling. Ik spoor altijd aan op meer gedachtes, gevoelens en emoties maar ik heb het idee dat jij dat hier iets teveel doet. Je focust heel erg op wat er is gebeurd, hoe de moeder eruit ziet, hoe boos ze is, hoe gefrustreerd Athan is, enzovoorts. We zien maar weinig over wat hij nu eigenlijk dóet en daardoor lijkt het wat traag te verlopen. Zo voelt het net alsof Athan vijf minuten stil zit op de wasrekken om te kijken naar zijn moeder, daarna vijf minuten in het huis van de buurjongen staat en zo eigenlijk maar heel langzaam vooruit komt. Later rent hij ineens verder en komt hij zijn moeder tegen. Dan blijkt dat moeder al een gesprek heeft gehad met de buurvrouw en het verbaasde me dat ze daar tijd voor had. Of misschien liep Athan ook wel heel langzaam. Het voelde vooral alsof je veel verschillende kleine stukjes had in plaats één geheel. En dan op het eind is alles ineens goed. Leuk, maar in dit geval een anticlimax.

Spelling en Grammatica: 20/20

Geen spelfouten kunnen ontdekken.

Houden aan het woordenaantal: 15/15

Helemaal goed 

Schrijfstijl en vlotheid: 15/20

Je schrijfstijl is zeker niet slecht, maar omdat je zoals hierboven beschreven weer verschillende ‘kleine’ stukjes hebt haalt dat veel weg van de vlotheid van je verhaal. Het leest niet lekker door. Erg jammer, want je zinsopbouw is in principe prima. Het zou al een enorm verschil maken als je er één vloeiend geheel van maakt.

Originaliteit (wereld in 2117): 15/25

Hm, ik ben er niet wild van. We krijgen eigenlijk maar heel weinig te weten over deze nieuwe planeet. We weten niet eens hoe hij er nu uit ziet, alleen dat er geen voedsel is dat er heel erg veel mensen zijn. Ook krijgen we maar weinig te weten over de aarde en waarom ze daar precies zijn weggegaan. Zoals ik het begrijp was het een list omdat er teveel mensen waren op de aarde. Dus werd de doodstraf ingevoerd. Was dit dan de doodstraf? Weggestuurd naar een andere planeet waar je maar anderhalf jaar kon overleven? De details voelen vreemd en lijken niet te kloppen. De rode draad is helaas niet origineel, want een nieuwe zogenaamd bewoonbare planeet waar de mensen heen gaan omdat de aarde niet meer bewoonbaar is (of overbevolkt, of ziekte, of wat dan ook) is helaas al heel vaak gebruikt.

Originaliteit (verhaallijn): 25/30

Dit vond ik beter. Erg leuk dat je focust op vier vrienden, die elkaar uiteindelijk nog vermoorden ook. Ik vond het eigenlijk wel verfrissend om eens zoiets te lezen en niet een standaard ‘held’, een liefdesverhaal, een rebel, of wat dan ook. Hier heb ik eigenlijk niet zo heel veel op aan te merken. Als we de wereld even wegdenken, is het idee zeker goed.




Geloofwaardigheid: 15/30

Helaas, hier had ik dan wel weer een aantal puntjes. Mijn eerste vraag – hoe zit het met dat eten? In het eerste stukje noem je dat ze niet hoeven te eten, want je ‘eet’ al als je ademhaalt. Later schrijf je dat er niet voldoende eten is en mensen daarom dood gaan. Ook zeg je dat ze in de zeik zijn genomen en dat je maar anderhalf jaar te leven hebt op die planeet, maar je noemt nergens dat het niet waar was over die lucht. Ze kunnen dus niet overleven op die lucht? Als dat wel zo was, dan klopt je verhaal niet en spreek je jezelf tegen. Maar als ze ook daarmee in de zeik zijn genomen – hoe konden ze dat geloven? Hoe kunnen mensen geloven dat je echt geen eten nodig hebt, alleen maar als je zin hebt om iets te snaaien? Dat voelt heel ongeloofwaardig en was ook eigenlijk mijn grootste struikelblok. En waarom deze manier van doodstraf? Waarom niet een massale executie, of allemaal een pil, of wat dan ook. Waarom werden ze naar die planeet gestuurd? Ik neem aan dat dat ook bakken vol met geld gekost moet hebben. Je ziet – jouw wereld roept een heleboel vragen op en helaas niet op de goede manier. Je personages zijn dan wél weer geloofwaardig en ik vind het leuk om over ze te lezen.

Het (in medias res) begin: 10/30

In medias res houd in dat je midden in de actie begint. Jij begint met een soort terugblik, een gedachte van je hoofdpersoon. Je noemt wel dat één van hem vermoord is, maar je beschrijf de moord zelf pas veel later. Een beschrijving van de actie is niet meteen in de actie. Ik zie wel dat je geprobeerd hebt om de inleiding spannend te maken door alvast te verwijzen naar dat moment, maar je had echt het moment zélf moeten beschrijven. Of een ander spannend moment. Iets met actie!

Opbouw van het verhaal (+spanning): 15/30

Het grootste moment uit jouw verhaal is natuurlijk de moord op Nathan en daarna Mats. Dat is heel wat, want je eigen vrienden vermoord je niet zomaar. Daar gaat een heleboel aan vooraf en er gaat vast ook een heleboel door je hoofd. Dat zou een enorm spannend moment moeten zijn en iets waar je heel goed naar toe kunt bouwen. Hier sla je de plank echter een beetje mis. Je hebt een heleboel terugblikken en een heleboel beschrijvingen. Ik heb het idee dat je de actie een beetje ontwijkt, net zoals in het vorige deel. Soms is het juist goed om je echt te focussen op de gebeurtenis zelf en niet al teveel eromheen. Dat wil niet zeggen dat het moment helemaal niet spannend was, want ik vond het zeker spannend om te leren en was heel benieuwd hoe het zou aflopen. Wel was er even wat verwarring omdat je Jaron had geschreven in plaats van Nathan. Nogmaals: lees je verhaal door, want dat soort kleine schoonheidsfoutjes kunnen iemand echt uit het verhaal halen.

Spelling en Grammatica: 13/20

dat je de wed overtreden had  wet
tenminste dat was wat we dachten, is er een nieuwe planeet
In het begin sproken we af dat  spraken
Zonder enige moeite bracht ik Jaron in zijn slaap om het leven, maar zijn onregelmatige ademhaling had Jaron wakker gemaakt.  ik denk dat je bedoelt dat hij Nathan om het leven bracht?
luchtten we ons hard bij elkaar.  hart
af zonder hem', schijnheiliger kon ik het niet verwoorden.  zonder hem.’ Schijnheiliger…
Ook verander je heel erg vaak van tijd. Lees je verhaal nog een paar keer door voordat je hem inzend, want je maakt hier helaas veel fouten. Houd je ook duidelijk bij één tijd: tegenwoordige of verleden tijd. Dit kan halverwege het verhaal veranderen, maar hij jou varieert dit te vaak en op onlogische momenten.

Houden aan het woordenaantal: 15/15

Het is net voldoende, maar je krijgt gewoon de volle 15 punten.

Schrijfstijl en vlotheid: 15/20

Je schrijft best fijn, maar er mag echt meer actie in. Het zou al een enorm verschil maken als je echt gaat beschrijven wat er gebeurd. Ga diep in op de actie en laat de terugblikken wachten tot erna, of eventueel ervoor. Niet tijdens, dat haalt echt de vlotheid eruit.

Originaliteit (wereld in 2117): 13/25

Ik mis eigenlijk het belangrijkste onderdeel uit dit verhaal: wat maakt het nu dat het honderd jaar later is? Ik kan eigenlijk niets uit je verhaal halen dat daarnaar wijst. Alles wat je omschrijft zou nu ook kunnen zijn. Je had natuurlijk veel vrijheid, maar ik heb het idee dat je hier eigenlijk niks mee gedaan hebt. Dat is een beetje het nadeel als je verhaal zich afspeelt in een laboratorium – het zou ook prima nu kunnen zijn. Ik zie dat best gebeuren. Een beetje een ‘evil’ professor die wat vreemde dingetjes maakt en hup, daar heb je het al. Dat er een kind kon ronddwalen vond ik wel weer bijzonder, maar ook dat is geen goede aanwijzing naar honderd jaar later. Daarbij mis ik ook heel erg de sci-fi.

Originaliteit (verhaallijn): 27/30

Je verhaal heeft me heel erg nieuwsgierig gemaakt naar je hoofdpersoon, dus dat doe je zeker in. Als we even vergeten dat het zich honderd jaar later moest afspelen is het zeker een goed verhaal. Ruskow (?) is zeker interessant en ik vraag me echt af wat er met hem gebeurd is, waar hij vandaan komt, waarom hij in dat lab zit en hoe het hem nu vergaat. Erg leuk gedaan, om een kind als hoofdpersoon te nemen en hem ergens te stoppen wat niet echt heel erg voor de hand ligt. Je ziet heel vaak verhalen met professoren en laboratoria, maar jij hebt er zeker een heel leuke draai aan gegeven.

Geloofwaardigheid: 20/30

Ondanks dat het erg leuk is vraag ik me wel heel erg af hoe Ruskow in dat lab terecht is gekomen. Is daar geen beveiliging of is de beveiliging honderd jaar later dusdanig slecht dat hij daar gewoon jaren kan ronddwalen? Is er echt een speciaal ontwikkelt stofje voor nodig om hem te vinden? Zijn er geen camera’s of intelligente mensen die een kind zouden kunnen vangen? Dat voelt vreemd en ergens vraag ik me af of de professor hem wel wilde vinden, want hij wist tenslotte al jaren van zijn aanwezigheid.

Het (in medias res) begin: 30/30

Ja, je begint midden in de actie. Dat kan ik zeker niet ontkennen. Maar… het voelde wel erg veilig. Ook omdat we eigenlijk nog helemaal niets weten, alleen dat iemand vlucht en dat er een ‘gemeen’ iemand achter hem aan zit. Eigenlijk is dat de meest gebruikte intro als het gaat om midden in de actie beginnen. Dus ja, het is goed, maar wat vreselijk jammer dat het niet wat origineler is. Dat had je bijvoorbeeld kunnen doen door al meer te beschrijven of echt te noemen dat het een kind was.

Opbouw van het verhaal (+spanning): 25/30

Ik vond je verhaal erg leuk, ondanks dat ik lang niet alles begrijp. Hier wijs ik weer even omhoog naar het stukje ‘geloofwaardigheid’. Tijdens het lezen schieten al die vragen door mijn hoofd en ze blijven eigenlijk allemaal onbeantwoord. Daardoor blijf ik aan het eind nog met zoveel vraagtekens zitten. Heel jammer, want je opbouw is goed en je spanning zit er ook lekker in.

Spelling en Grammatica: 19/20

Een bonken dreunde langzaam door een muur van slaap heen.  Heh? Deze zin loopt in mijn ogen niet helemaal lekker. Een gebonk, misschien? Een muur van slaap?

Houden aan het woordenaantal: 15/15

Yes, helemaal goed!

Schrijfstijl en vlotheid: 15/20

Ik vind echt dat je een hele fijne schrijfstijl hebt, maar ik wil echt meer leren over Ruskow. Wie hij is, wat hij voelt, wat hij denkt… ik mis diepgang over Ruskow! Hij lijkt me zó interessant en daarom is het zo jammer. Probeer je hoofdpersonage iets meer tot leven te laten komen en dan is het perfect.