Epilogue

2 years later.

@Calum5SOS @FlorenceK Happy Birthday to the most beautiful girl. You’re getting old my love!

[picture]

@FlorenceK @Calum5SOS Thank you! Am not, loser.

Het meisje was er inmiddels wel aan gewend dat de Australiër haar er graag op wees dat ze een jaar ouder was dan hem. Niet dat ze het zelf echt erg vond. Soms verdacht ze hem ervan het stiekem toch wel een beetje erg te vinden. Al zou hij dat natuurlijk nooit toegeven. Zo goed kende ze hem ondertussen wel.
      Twee jaar later en het was geen geheim meer dat ze samen waren. De fans wisten het en de pers probeerde iedere keer opnieuw een groot verhaal te publiceren. Iets wat moeilijk ging wanneer je hoofdpersonen niets over hun relatie wouden lossen. Die instelling hadden ze nog steeds. Iedereen mocht weten dat ze iets hadden, maar daar bleef het dan ook bij. Het gebeurde wel vaker dat Calum interviewers moest afschepen omdat ze te ver doorvroegen. Daar kreeg hij regelmatig wel kritiek op, maar daar trok hij zich op zijn beurt niets van aan.
      Met een glimlach kribbelde ze met de zwarte, dunne stift haar handtekening en een boodschap op het witte papier. Vervolgens klapte ze het boek weer dicht en schoof het over de tafel terug naar het meisje dat aan de andere kant stond. ‘Thank you so much Florence! And a very happy birthday!’ Het meisje griste gretig het boek van de tafel. ‘Thank you!’ antwoordde Florence vrolijk. Niet dat het de eerste keer was dat iemand haar vandaag een gelukkige verjaardag wenste, maar ze bleef het leuk vinden wanneer haar lezers eraan dachten.
      ‘Okay, that was the last one!’ hoorde ze haar manager zeggen. Het was een lange dag geweest en haar hand voelde nog net niet dood aan. Niet dat ze duizenden lezers aantrok, maar over de jaren had ze er toch heel wat meer weten te overtuigen met haar verhalen. ‘Thank god, I can’t feel my hand anymore!’ bracht het meisje lachend uit. Ze kwam overeind van haar stoel zodat ze haar spieren kon strekken. ‘I’d say you did pretty well today. Only smiling faces.’
      ‘That’s what I’m doing it for.’ Ze draaide zich nu volledig om zodat ze een flesje water van haar manager kon aannemen. Het feit dat het belletje van de boekenwinkel rinkelde deed haar niet opkijken. Mensen konden immers gewoon binnenwandelen om rond te kijken of iets te kopen. Dat had zelfs tijdens haar signeersessie gekund. Voorzichtig draaide ze het dopje van haar flesje water zodat ze enkele kleine slokjes kon nemen.
      ‘I was wondering if you have time for one more signature?’ Ze zou zijn stem overall herkennen. En al zeker het prachtige accent waarmee hij zijn taal versierde. Als door een slang gebeten draaide ze zich dan ook in de richting van het stemgeluid. Daar stond hij inderdaad. Een grijs T-shirt omhulde zijn bovenlichaam, maar zijn donkere tatoeages bleven zichtbaar. Hoe vaak ze haar vingers al over de tekeningen had laten glijden kon ze niet meer bijhouden. In zijn rechterhand hield hij haar nieuwste boek. Natuurlijk zou hij ook dit verhaal weer lezen.
      ‘Wait, aren’t you supposed to be in San Diego for the week?’ San Diego was zo’n 2.5 uur rijden van Los Angeles, maar om praktische redenen zou hij die afstand niet de hele week overbruggen. Daardoor zou ze hem dus weer een week moeten missen. ‘True. But I’m not missing my girlfriend’s birthday again.’ Vorig haar had hij zich rotschuldig gevoeld omdat ze toen net aan een concertenreeks bezig waren. Ondanks het feit dat Florence het niet had willen toegeven, had hij de teleurgestelde blik in haar ogen kunnen zien tijdens het skypen.
      Calum legde zijn boek neer op de tafel en schoof het naar haar toe. ‘So are you going to sign this for me, or not?’ Een grijns sierde zijn gezicht. Florence grinnikte zachtjes en haalde voor een laatste keer de dop van de stift. Ze opende het boek op de witte pagina en begon met schrijven.

To Calum

For you are one of the most beautiful stories I’ve ever read.
Love,

F.

Calum zou zweren dat haar lippen een nog onbekende drugssoort waren. Kus na kus drukte hij tegen haar lippen, maar er genoeg van krijgen deed hij nooit. Zeker niet wanneer haar vingers zachtjes door zijn haar gleden. Dat deed hem alleen maar verlangen naar meer. Hij had zijn armen om haar middel heen geslagen zodat hij haar dichter tegen zijn lichaam kon trekken.
      Het was alsof ze elkaar bij iedere kus opnieuw leerden kennen. Alsof er hoekjes waren van het meisje die hij in twee jaar tijd nog altijd nooit gezien had. Soms vroeg hij zich af of dat gevoel ook wederzijds was.
      Florence beet zachtjes op zijn onderlip wat haar een kreun van zijn kant opleverde. Dat moedigde haar natuurlijk alleen maar aan om zijn lippen te blijven kussen. Het gevoel dat hij haar in haar buik bezorgde was echt onbeschrijfbaar. Ze probeerde het meestal wel in haar boeken, maar wanneer Calum haar kuste besefte ze iedere keer opnieuw dat haar beschrijvingen zo onwetend waren. Langs de andere kant waren het dan weer de beste beschrijvingen die ze kon geven. Misschien was dit gevoel gewoon een verhaal wat alleen voor haar bestemd was.
      De kus werd abrupt onderbroken door Florence die zachtjes begon te lachen. Fronsend trok Calum dan ook een beetje zijn hoofd terug, maar hij had niet veel tijd nodig om te zien wat er aan de hand was. ‘I swear he does that every time when I try to kiss you!’ protesteerde de Australiër dan ook. ‘He’s a cat Cal, he doesn’t do it on purpose!’ De kleine, gestreepte kat was naast haar in het raamkozijn gekropen en duwde met zijn kop tegen haar bovenbeen om aandacht te krijgen. Ze hadden Leo zo’n jaar geleden gekocht. Calum had natuurlijk liever een hond gehad, maar dat plan viel in het water toen Florence hem had verteld dat ze allergisch was voor honden.
      ‘That’s what you think!’ Hij was er heilig van overtuigd dat de kat het wel degelijk met opzet deed. ‘But something completely different… I still owe you a birthday present.’ Het meisje scheurde haar blik los van Leo en keek hem recht in zijn bruine ogen aan. ‘You don’t. You being here is the best birthday present ever,’ liet ze hem weten. Ze was al lang blij dat hij daar tijd voor had gemaakt.
      ‘Oh, so you don’t want these at all then?’ Hij viste twee stukjes papier uit zijn broekzak en zwaaide er nog net niet mee voor haar neus. Niet dat ze überhaupt kon zien waar de twee stukjes papier voor dienden. ‘What are those for?’ vroeg ze zich dan ook luidop af. Haar vraag deed de jonge man opnieuw lichtjes grijnzen.
      ‘Two concert-tickets for Bastille in London next month,’ antwoordde hij alsof het niets was. De ogen van het meisje warden groot en stonden vol ongeloof. ‘What? No way! They sold out ages ago! How did you manage to get tickets?!’ Bastille was één van haar favoriete bands en ze was dan ook teleurgesteld geweest toen de tickets zo snel uitverkocht bleken te zijn. ‘I pulled some strings and might have played the “Hey, I’m famous!”-card…’
      Op dit moment kon het haar vrij weinig schelen dat hij zijn bekendheid had gebruikt om iets voor elkaar te krijgen. ‘God, you’re truly amazing! Thank you!’ Ze vloog hem nog net niet om de nek, maar drukte haar lippen wel vol tegen de zijne. Calum kon alleen maar glimlachen en tevreden zijn dat ze het een leuk cadeau vond.
      ‘Anything for you Shakespeare. Anything.’

@FlorenceK Had the greatest birthday thanks to Leo and @Calum5SOS. Just know that I love you. A whole lot.

[picture]