3 - Aquarium of the Pacific

Een aangename bries waaide via de open ramen van de auto naar binnen. Natuurlijk was hij gewend aan een Australische hitte, maar Los Angeles leek voor hem toch anders aan te voelen. Misschien zat het ook gewoon tussen zijn oren. Waren dingen thuis niet altijd gewoon beter? Hij miste in ieder geval geregeld het eten wat zijn moeder altijd op tafel neerzette. Zulke gedachten probeerde hij meestal gewoon aan de kant te duwen omdat het anders alleen maar erger zou worden.
      Calum liet zijn blik afdwalen naar het meisje dat naast hem in de auto zat. Hij kon nog net zien hoe ze met haar wijsvinger haar bril wat hoger op haar neus duwde. Iets wat hem deed glimlachen. De afgelopen twee weken had hij haar regelmatig gezien. Ze deden dan kleine dingen en leerden elkaar vooral beter kennen. Vooraf had hij het gevoel gehad dat hij haar al door en door kende, gewoon door de verhalen die ze schreef. Alsof ze iedere emotie die ze voelde neerpende in een prachtig verhaal. Maar toch kwam hij iedere keer nieuwe dingen over haar te weten.
      ‘Where are you taking me?’ Haar stem doorbrak de stilte. Nog steeds krulden zijn mondhoeken lichtjes omhoog wanneer hij haar Britse accent hoorde. Het klonk zo subtiel, maar tegelijkertijd prachtig. Natuurlijk had hij er al veel gehoord, maar het hare leek speciaal te zijn. ‘You’ll see, we’re almost there.’ Het meisje maakte een protesterend geluid, maar besloot om er verder niet op in te gaan. Waarschijnlijk zou ze toch niets bij hem loskrijgen.
      Dit was hun eerste, echte date. Het had hem veel moeite gekost haar mee te vragen, gewoon omdat hij niet precies had geweten of ze het wel zou zien zitten. Gelukkig had hij al snel een positief antwoord gekregen. ‘Long Beach?’ Florence had het bord langs de kant van de weg gezien. Aangezien ze die richting volgden gingen ze daar dus heen.
      ‘Calum Hood, are we going to a beach?’ Ze ging wat rechter zitten en keek hem vragen aan. Ze was eigenlijk helemaal niet voorbereid op een strandbezoek. Dat had hij best op voorhand even tegen haar mogen zeggen. Het was een stad gekend om zijn stranden, dus ze kon zich niet indenken wat ze er anders zouden gaan doen.
      ‘Relax Flo, we’re not going to the beach.’ Een grijns sierde zijn gezicht. Ondertussen hield hij de weg goed in de gaten zodat hij geen afslagen zou missen. ‘Can’t you just give me a small hint?’ smeekte ze hem nog net niet. Normaal gezien was ze geen ongeduldig persoon, maar nu begon ze echt wel nieuwsgierig te worden. Zeker omdat de bassist er zo mysterieus over deed.
      ‘No,’ was zijn simpele antwoord. Het plezierde hem alleen maar toen ze met een zucht terug tegen de rugleuning van haar zitplaats zakte. Met haar hand probeerde ze enkele plukjes van haar bruin haar uit haar gezicht te duwen. Iets wat niet bepaald makkelijk was met de wind die door het raam naar binnen kwam.
      ‘What’s that?’ Hij had één hand van het stuur gehaald en had daarmee haar hand vastgenomen. Vanuit zijn ooghoeken had hij iets zwart op de rug van haar hand kunnen zien. Het meisje schrok lichtjes door zijn plotselinge aanraking, maar kon niet ontkennen dat het wel prettig voelde. Ze zou er wel aan kunnen wennen.
      Florence keek zelf ook naar haar hand en haalde toen haar schouders kort op. ‘Just some words that popped up in my head.’ Ondertussen had hij nog steeds haar hand niet losgelaten. ‘Do you always write random words on your hands then?’ vroeg de jonge Australiër zich lachend af. ‘They’re not random! They’re stories and if I don’t write them down I might forget them!’ Er stond regelmatig wel eens iets te lezen op haar hand.
      Wat Calum niet wist was dat de woorden bij haar waren opgekomen toen ze aan hem dacht. Dat zou ze hem waarschijnlijk ook niet vertellen. A light guiding my way


Zijn keuze om naar het aquarium te gaan was een goede keuze geweest. De blauwe massa waardoor ze telkens omringd werden, bleek een zeer fascinerend effect te hebben op het meisje. Vrolijk wandelde ze van de ene tank naar de andere om telkens de prachtige vissen te bewonderen. Alleen de haaien leken haar niet zo aan te spreken. Calum had haar praktisch moeten dwingen om door de haaientunnel te wandelen. Iets waar hij natuurlijk hard mee gelachen had.
      Op dit moment stond ze voor een tank met verschillende stukken koraal en enkele gekleurde vissen. Het leek alsof ze perfect in de omgeving zou passen. Soms was het voor hem nog steeds moeilijk te geloven dat zij degene was die zijn favoriete boeken schreef. Maar ze was zoveel meer dan zijn favoriete auteur. Het was gewoon speciaal dat ze hem zo wist te betoveren met haar woorden. Alsof ze perfect wist welke ze moest gebruiken om hem in haar val te doen lopen. Niet dat hij het erg vond om in die val te trappen. Dat zou hij waarschijnlijk met open ogen zelfs nog doen.
      ‘Calum, look at the turtle!’ Haar wijsvinger priemde naar de schildpad die op dat moment langzaam voorbij kwam zwemmen. Hij kon het enthousiasme duidelijk in haar stem horen. Zacht lachend viste hij zijn telefoon uit zijn broekzak en veegde met zijn duim over het scherm zodat hij bij de camerafunctie terecht kwam. Slechts één tik van diezelfde vinger was genoeg om het moment op beeld vast te leggen. Zijn vingers veegden en tikten nog wat op het scherm vooraleer hij het apparaat weer in zijn broekzak stopte.
      ‘Something tells me you really like this place,’ merkte de jongen op toen hij naast haar voor het glas kwam staan. Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht. ‘It’s amazing. So much better than all those cliché dates everyone always expects.’ Ze was blij dat hij iets origineel had weten te vinden. ‘So I did a good job then?’ wou hij van haar weten. Hij had het nooit makkelijk gevonden om een leuke date te bedenken.
      ‘Yes, you did,’ antwoordde Florence glimlachend. Haar woorden zorgden er toch voor dat hij zich lichtjes opgelucht voelde. ‘Except for the sharks,’ voegde ze er daarna nog aan toe. Natuurlijk wist ze goed genoeg dat hij daar helemaal niets aan kon doen, maar het was gewoon leuk om hem een beetje te plagen. ‘You know, I bet those sharks were all friendly sharks.’ Beide staarden ze voor zich uit naar het blauwe water waarin de vissen nog steeds vrolijk rondzwommen.
      ‘You clearly didn’t see the vicious looks they were giving me!’ protesteerde het meisje. Toen ze bij de haaientunnel waren aangekomen en hij haar eindelijk overtuigd had om mee te gaan, was ze haast sprintend naar de andere kant gegaan. ‘Clearly,’ antwoordde Calum simpel. Hij had helemaal geen probleem gehad met de dieren. ‘But I’m here to protect you, aren’t I?’ Subtiel raakte hij haar hand met die van hem aan om vervolgens voorzichtig haar vingers met die van hem te vangen. Het leek er niet op dat ze daar iets tegenin zou brengen.
      Het enige wat het meisje deed was een stap dichter naar hem toe zetten. De glimlach die op hun beide gezichten stond sprak boekdelen.

De zon was zo goed als verdwenen toen ze bij Florence’s appartement aankwamen. Na het bezoek aan het aquarium waren ze nog ergens iets gaan eten. Een klein restaurantje in een afgelegen straatje zodat Calum zeker niet herkend zou worden. Hij was namelijk het meest bekend van hen twee. Florence had er dan ook helemaal geen problemen van gemaakt. Ze begreep best dat hij het niet leuk vond om iedere seconde belaagd te worden door een horde mensen.
      ‘So, when are you leaving for tour?’ Hij had haar wel eens verteld dat de band binnenkort weer aan een nieuwe tour zou beginnen. Ze kon zich alleen de exacte datum niet meer herinneren. ‘Three weeks from now,’ was zijn antwoord. Ze zouden starten in de UK en van daaruit verder over de hele wereld trekken. Iets waar ze nu al een tijdje naar uitkeken.
      ‘When are you going to be in the UK?’ Ook Florence vertrok binnenkort naar de UK, haar thuishaven, om wat promotie te doen voor haar boeken. ‘First two weeks of May.’ Natuurlijk zou ze dan de tijd nemen om bij haar familie langs te gaan. Die had ze nu al een tijdje niet meer gezien. ‘Maybe we can meet up somewhere?’ stelde Calum voor. Hij had geen idee of hun agenda’s het zouden toelaten, maar dat zouden ze dan wel zien. ‘I’d love that.’
      Florence wierp een blik naar de deur van haar appartemensgebouw. ‘I had a lot of fun today. We should do this again.’ Calum knikte kort en kon haar woorden alleen maar beamen. ‘Definitely. I’ll tekst you, okay?’ Hij had het gevoel dat het echt heel erg goed was gegaan, dus hij zou haar nu niet meer zo makkelijk laten gaan. ‘You better.’ Ze grijnsde lichtjes bij haar antwoord.
      Nadat hij haar nog een keer omhelsd had, draaide het meisje zich om en wandelde naar de deur van het gebouw toe. Ze draaide zich nog een laatste keer om zodat ze kort naar hem kon zwaaien en liep vervolgens naar binnen. Om de tijd in die ze in de lift moest doorbrengen wat te doden haalde ze haar telefoon boven. Haar hart begon wat sneller te kloppen toen ze Calum’s geheime boodschap ontdekte op Twitter.

@Calum5SOS The most beautiful fish of the great blue.

[picture]

Ze wisten beiden perfect dat hij het niet over de vissen had.