If I could fly

Op de nieuwe schoolfoto van Finnian, welke gisteren alweer genomen is, lijkt hij echt sprekend op zijn vader. Vooral omdat hij dezelfde groene ogen geërfd heeft. Net als die glimlach. Nu ga ik met Finnian naar het Wembley stadium waar Harry optreed met de anderen. Waarvoor ik achter zijn rug om met Preston gebeld heb want dit is een verrassing. De laatste concert en dan is deze deel van de tour over.
"Mama, hoe komt de baby in je buik," vraagt Finnian.
Ik glimlach alleen. "Dat legt je vader later uit, Finn." De vraag verbaasd me niks maar ongetwijfeld dat Harry nog zeker iets van vier jaar wilt wachten om hem dat uit te leggen.
"En wat is later," klinkt het weer van de achterbank.
Om mijn hoofd te schudden. "Over minimaal een paar jaar," antwoord ik. Geen idee hoe lang Harry daar echt mee wilt wachten maar dat is toch echt aan hem om uit te leggen. Finnian zal dat niet aan mij vragen. "We zijn er bijna." Dat Finnian alweer bijna vijf jaar is.
"Mama, wanneer komt de baby?"
Lachend kan ik dan mijn auto parkeren en pak ik snel mijn telefoon om Preston te bellen. Het concert is hooguit nog net begonnen dus met een beetje mazzel staat Little Things op de lijst. Al ga ik het deze keer niet zeggen. "Straks mag je het tegen papa zeggen," zeg ik als Preston geantwoord heeft en de deur open doe voor Finnian.
Met glinsterende ogen kijkt hij op naar me. "Dan mag ik zeggen dat papa gaat papa worden?"
Knikkend hoor ik mijn naam en draai ik me om. "Dank je Preston," reageer ik en krijg ik twee pasjes. "Hier, hou deze om je nek." Ik hang er een om Finnian's nek. Vervolgens de ander om mijn eigen nek en volgen we Preston naar binnen. "Heeft iemand iets door?"
"Nee, en dat was toch de bedoeling?"
Vanzelf glimlach ik naar de man. "Klopt, en is het niet erg als ik straks Finnian op het podium til?"
Preston houdt een vinger in de lucht, dat ik even moet wachten. "Paul, waar zit je?"
Dan komt er iemand anders onze kant op, die ik herken als de choreograaf van de jongens. "Gina en Finn, alles goed?"
"Ja hoor, is het erg dat ik Finn zo op het podium til," vraag ik de man.
Al schudt Paul zijn hoofd. "Nee, totaal niet. Dat ze niet kunnen dansen heeft ook wat voordelen..."
"Sommige kunnen wel dansen maar ze willen het gewoon niet doen. En dat is juist hun charme," weet ik en grinnik ik terwijl we naar het podium lopen. "Oké, straks pas bij Little Things mag je papa verrassen, niet eerder."
Achter klinkt gelach. "Hoe ver ben je?"
"Negen weken, de echo was vanochtend." Ik kijk op het podium en kan ik Harry zien staan, die al bijna acht jaar lang mijn man is. De vlinders in mijn buik voel ik vanzelf. "Daar staat papa," wijs ik en loop ik een stukje mee tot het niet meer kan. "Tackel je vader maar." Met een simpel knikje van mijn hoofd, rent Finnian het podium op.
"Papa," roept hij.
Harry draait zich om en zie ik de verraste blik op zijn gezicht, maar dan heeft hij Finnian in zijn armen en valt hij achterover. Daarbij ook dat hij stopt met zingen en lachen de fans achter me.
Nu ik dichterbij staat, en hij mij nog niet gezien heb, kan ik hem zien knuffelen met Finn. Net als dat ik hem 'hallo kerel' horen zeggen en krijgt Finnian een kus op zijn wang.
Dan pas zoekt hij naar mij en gaat Harry gelijk op zijn knieën zitten om mij een kus te geven. "Een leuke verrassing, ik wist niet eens dat je kwam."
Grinnikend kus ik hem kort terug. "Alleen Preston wist er van," knipoog ik en ga ik naar de fans toe.
"Gina?"
"Hallo meiden, wie heeft er een waterpistool of silly string bij zich," vraag ik hen. Ten slotte wordt het nog steeds gebruikt bij een concert van de mannen. Geen minuut later heb ik allebei in mijn handen en is het waterpistool al gevuld. "Dank je wel, Finn mag ome Louis pakken." In een paar stappen ben ik terug bij het podium en staat Finnian al te wachten. Alsof hij wist wat ik wilde doen. "Pak ome Louis of ome Liam maar," zeg ik met een grijns.
Gelijk is de kleuter weg.
"Mini bars, expensive cars, hotelrooms and new tattoos. The good champagne and private planes, but they don't need anything. Cause the truth is out..." Louis gilt vanzelf door de silly string en draait hij zich om. Om het zelf uit te proesten van het lachen als hij Finnian ziet staan. "Life is just a lie. This is not the end, not the end, we can make it you know it, you know." Alsof Louis gelijk de uitdaging aan gaat, heeft hij een waterpistooltje en richt hij op Finnian.

Wat later is het rustiger en ook een heel stuk donkerder. Van Helene, hun vocal coach, heb ik gehoord dat Little Things zo komt. Precies waar ik op gewacht heb. Intussen heeft Finnian de grootste lol met Louis en Liam. Wat ik wel verwacht had.
Harry gebaard naar me dat ik ook wel het podium op kan komen en trekt hij Finnian nu naast zich.
Zelf voel ik al twee handen bij mijn middel, om opgetild te worden. Snel en voorzichtig klim ik op het podium om bij hem te gaan zitten. "Leuke verrassing," zegt hij in mijn oor en met een kus op mijn wang. Kort knipoogt hij naar me. "You're hands fit in mine like it's made just for me. But bear this in mind it was meant to be. And I'm joining all the dots with the freckles on your cheek, and it all makes sense to me," zingt hij.
Wat weer overgenomen wordt door Liam en knik ik naar Finnian.
"Papa," begint hij en heeft hij het gelijk door.
Hij draait zijn hoofd naar onze zoon. "Wat is er?"
"Papa gaat papa worden," hoor ik Finnian zeggen.
Meteen schiet Harry's hoofd mijn kant op, terwijl hij tegelijk een voet in zijn rug krijgt. "I won't let these little things slip out of my mouth. But if I do, it's you, oh it's you, they add up to. I'm love with you and these little things," zingt hij tegelijk met Liam.
Waarop Louis deel begint en voel ik een paar armen om me heen. "Hoe ver ben je," wilt hij weten.
Ik doe eerst het oortje eruit bij hem. "Negen weken, het is al bijna een week dat ik geen koffie of thee door mijn keel krijg. De misselijkheid is er nog niet... Is het niet jouw..."
"I know you never loved the sound of you're voice on tape. You never want to know how much you weight. You still have to squeeze in to you're jeans..." Gelijk kijkt hij van mij naar mijn buik.
Om mijn hoofd te schudden en geef ik voorzichtig de foto van de echo aan hem. "Nog niet," glimlach ik.
"O god no, not again. Gina?"
Er klinkt gelach en stopt Niall toch met gitaar spelen. Niet dat er nog veel komt van het nummer want Harry lijkt zijn tong weer verloren te zijn.
"Papa, ik wil een broertje om mee te voetballen," komt Finnian ertussen.
Harry barst in lachen uit. Samen met de fans. "Daar hebben wij niet veel over te zeggen," grijnst hij met een gelukkige blik in zijn ogen. Eentje die ik herken. "Gina is negen weken zwanger. Wanneer was de echo?"
"Vanochtend," beantwoord ik zijn vraag.

Als we eenmaal thuis zijn, en met Harry, tilt hij zelf Finnian uit de auto. Zelf haal ik zijn koffer uit de kofferbak. Het was geen probleem als Harry gelijk met ons mee kwam. Snel doe ik de voordeur open voor ons en blijft Harry nog onderaan de trap staan.
"Ik ga deze kerel in bed leggen."
Ik aai Finnian over zijn wang. "Hij was erg blij dat hij de baby mocht zien, maar hij stelde daarna wel vragen als 'hoe komt de baby daar'." Vervolgens geef ik hem een kus. "Weltrusten, lieverd."
"Ik ben zo terug," grinnikt Harry zacht. "Hij lijkt nu al in coma te liggen."
Glimlachend loop ik mee naar boven en zet ik zelf zijn koffer in de badkamer. Wat voor morgen is. Als het aan mij ligt, lig ik zelf ook over een kwartier al in bed. Geeuwend ga ik naar beneden en pak ik een biertje voor hem.
Een paar minuten liggen een paar armen om me heen. "Ik heb je gemist, schat." Een kus in mijn hals volgt. “Weet je dat ik het zo op zou geven voor jullie? Je kent het nummer 'If I could fly'?”
"Ik heb jou ook gemist." Ik draai me om in zijn armen en knuffel ik hem. "Je biertje staat al op tafel. Als je snel drinkt, kan je zo naast me in bed kruipen. Ik wil naar bed." Ik druk een kus op zijn lippen want ik ken het nummer. “Alleen als je het zelf wilt. Finn en ik weten allebei dat je graag op het podium staat.”
Een zachte kus komt eerst. "Je ziet er ook wat moe uit." Hij trekt me op de bank en op zijn schoot. "Dus je drinkt nu geen koffie en thee. Wat is er nog meer dat ik zou moeten weten? Is er een verschil dan toen je zwanger was van Finn?"
Langzaam schud ik mijn hoofd. "Daar komen we samen nog wel achter. Straks ga je alleen nog voor vier maanden naar Amerika met de tour," zucht ik en leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Erg verleidelijk zo want ik zou zo in slaap kunnen vallen. "En op dit moment speelt de moeheid nog een flinke rol. Daarom werk ik ook halve dagen," vertel ik.
"Schat, ik ga pas over vier weken naar Amerika." Zijn ademhaling werkt kalmerend op me. "Maandag zal ik management bellen om door te geven dat ik thuis blijf als je zeven maanden bent. Juist vooral omdat we Finn ook nog hebben." Harry mompelt het laatste met zijn lippen tegen mijn voorhoofd. "En als je moe bent, heb je zeker ook geen zin in..."
"Niet vanavond," schud ik mijn hoofd. "Behalve dat, de eerste nacht dat je terug bent, heb je altijd genoeg aan knuffels en een kus," adem ik zo zacht dat het net gefluister is.
Een geluidje is te horen. "We gaan naar bed, schoonheid." Vervolgens tilt hij me op met een arm onder mijn knieën en om mijn rug. "En je hebt gelijk. Een knuffel en een kus is meer dan genoeg nu. Het feit dat ik je weer in mijn armen heb, is het fijnste gevoel in de wereld."
Ik grinnik wat. "Ja, en het fijnste geluid in de wereld is 'papa' te horen van Finn," weet ik. In onze slaapkamer helpt hij me met uitkleden en krijg ik mijn slaapshirt, een T-shirt van hem, aan.
"Daar kan geen concert tegenop," beaamt Harry en komt hij tegen me aanliggen in bed, met zijn arm om me heen.
Automatisch kruip ik verder in zijn armen dat ik met mijn rug tegen zijn borst en buik lig. "Weltrusten lieverd, en fijn dat je thuis bent."
"If I coulf fly, I'd be coming right back home to you. I think I might, give up everyting, just ask me to." Zachtjes hoor ik hem zingen. “Weltrusten, mijn liefste.”