11.4

Aurora

Het is alweer een paar dagen na onze verloving en volgens mij is dit het beste moment om mijn plan in werking te zetten. Michaël heeft vandaag een afspraak met Silvan en kan dus niet mee wanneer ik naar het dorp wil.
“Michaël?” Ik loop de grot binnen en zie hem bij Nyx staan.
“Ja, liefje?”
“Salazar en ik gaan naar het dorp toe. Wil jij ook iets hebben?”
Een verbaasde uitdrukking glijdt over zijn gezicht. “Gaan jullie naar het dorp? Alleen? Weet je dat zeker?”
Liefdevol pak ik zijn hand en knijp er zachtjes in. “Ik moet het leren. En…ik…” Twijfelend bijt ik op mijn onderlip. Michaël begrijpt me beter dan ieder ander. Hij weet grotendeels wat ik heb meegemaakt en hoe dat mij beïnvloedt heeft. Maar ik weet niet of ik hem wil vertellen dat de angst veel dieper zit dan hij misschien denkt.
“En wat, prinses?” Hij brengt onze samen gestrengelde handen omhoog en drukt een us op mijn knokkels.
Na een diepe ademhaling open ik mijn mond. “Ik moet leren niet voor elke man bang te zijn. Denk ik. Of niet? Ik weet het niet zeker.”
“Kan je niet wachten tot morgen? Dan gaan we samen.”
“Nee.” Een verbijsterde blik verschijnt op zijn gezicht en snel ga ik verder. “Ik wil een verassing voor je regelen. Een cadeautje voor de bruiloft.”
“Liefje.” Al lachend slaat hij zijn armen om me heen en trekt mijn lichaam strak tegen het zijne. “Jij bent alles wat ik wil. Meer heb ik niet nodig.”
“Het is ook gedeeltelijk voor mezelf.” Ik druk een kort kusje op zijn lippen. “Dus protesteren heeft geen zin.”
“Goed dan. Maar als er ook maar een seconde is dat jij je niet goed of veilig genoeg voelt kom je terug.”
“Dat beloof ik.” Met tegenzin stap ik uit zijn armen. “Dan zie ik je straks.”
Stiekem wil ik niet weg. Het liefste zou ik voor de rest van mijn leven aan zijn zij geplakt blijven. Dat is alleen geen optie, dus ik moet leren om ook zelf dingen te doen. En dit is een goed begin daarvan. Een trouwjurk laten maken is een goede reden om zonder hem weg te gaan.
Ik voel even aan het buideltje dat in de jurk genaaid is. Daar zit het geld in dat ik heb meegenomen vanuit het paleis. In mijn ogen is het niet veel maar als wat ik heb gezien klopt moet dit genoeg zijn om een mooie jurk te kopen.
Ben je klaar Salazar?
Zijn brommende lach galmt door mijn hoofd heen. Al vanaf het moment dat jij met de jonge Michaël ging praten.
Laten we dan maar gaan. Bijna soepel klim ik bovenop Salazar en kijk vanaf mijn zitplek op Mica neer. Hij kijkt een beetje weifelend naar me op, maar die blik verdwijnt als ik een luchtkus zijn kant op stuur.
“We zijn snel weer terug.”