Chapter 5 | Belle's Pov

Belle's Pov

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH" Ik werd in één klap wakker van een oorverdovend gegil, versuft keek ik om me heen, alle meisjes op de slaapzaal van Griffindor zaten rechtop in bed. "Wat was dat nou weer?" vroeg Hermione, "Ik zou het niet weten....wie gilt er nou weer zo luid midden in de nacht?" zei ik "Raar... kom mee, kijken wat er aan de hand is" stelde Hermione voor, ik volgde haar naar de leerlingenkamer van Griffindor waar bijna iedereen van de afdeling was, er klonk luid geroezemoes en we liepen naar Harry en Ron toe, "Weten jullie wat er aan de hand is?" vroegen we aan hun "Nee, echt raar hoor, dat iemand zó hard kan gillen" zei Ron "Het klonk wel alsof het van best ver weg kwam, misschien de slaapzalen van Zwadderich?" zei Hermione. Op dat moment kwam Proffesor Anderling binnen, zo te zien niet verrast dat er zo veel mensen in de kamer waren, ze schraapte haar keel en zei luid "Mensen! rustig alsjeblieft, er is niks ergs aan de hand, een leerlinge van Zwadderich heeft een nachtmerrie gehad en werd daarom zo gillen wakker, jullie kunnen allemaal weer naar jullie slaapzaal". "Wie dan! wie dan!" klonk het meteen vanuit de groep. "Dat is nu niet belangrijk" antwoorde Professor Anderling, meteen begon iedereen weer luid te praten over wie het geweest had kunnen zijn, maar Professor Anderling maande iedereen weer tot stilte en alle leerlingen vertrokken zachtjes pratend weer naar hun slaapzalen.

De volgende ochtend had het nieuws zich al snel verspreid. Toen ik samen met Hermione, Harry en Ron aan de ontbijt tafel ging zitten kwamen Fred en George naar ons toe gelopen, "En? weten jullie al wie er vannacht zo heeft gegild?" vroeg Fred, "Nee, wie?" vroeg Harry, "Jo, dat blonde meisje van Zwadderich" antwoordde George, "Dat mens dat altijd achter die Malfoy aan loopt als een hondje?" vroeg ik grinnikend, "Waarschijnlijk droomde ze dat Malfoy die Patty Park zoende" zei Ron lachend, op dat moment draaiden een paar meisjes van Zwadderich, waaronder Jo, zich om en keken ons boos aan, "Dat was misschien iets te luid..." zei Hermione zacht.

Even later kwam Perkamentus de zaal binnen en liep naar Jo toe, hij boog zich over haar heen en fluisterde wat in haar oor. Jo stond op en liep met Perkamentus mee. "Wat gaat zij nou weer doen?" vroeg ik, "Zo speciaal is het toch niet? ze heeft een nachtmerrie gehad, dus? dat heeft iedereen wel eens" zei ik, "Misschien heeft ze een soort voorspellende droom gehad?" zei Harry, "Waarom zou zij dat nou weer krijgen?" vroeg ik, "Geen idee, het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze iets met Jeweetwel ofzoiets te maken heeft" antwoordde Hermione.

Na het ontbijt gingen we onderweg naar onze les Verweer tegen de Zwarte Kunsten, Professor Lupos was al in het lokaal en stond bij een grote kast.
Toen iedereen er was begon Professor Lupos met praten, "Goedemorgen iedereen, vandaag gaan we het hebben over een Boggart, goed, om te beginnen; een Boggart is een wezen dat zich van gedaante kan veranderen, hij veranderd zich in dat waar je het meest bang voor bent, dus stel je bent heel erg bang voor spinnen, dan zal de Boggart zich veranderen in een spin". Ron huiverde bij die woorden. "Er is één spreuk die een Boggart kan verjagen, die gaat als volgt: Riduculus, zeg het me maar na Ridiculus" de klas zei in koor "Ridiculus!", "Goedzo" zei professor Lupos, "Nou is er nog iets anders dat een Boggart kan verjagen, heeft er misschien iemand enig idee wat dat is?" vroeg hij. Meteen schoot Hermione's hand in de lucht, "Ja, mevrouw Griffel" zei Professor Lupos. "Gelach" antwoordde Hermione, "Dat is correct, tien punten voor Griffindor" zei Professor Lupos. "Oke,nu gaan we allemaal proberen om een Boggart te verjagen, wees niet bang ik sta achter je, en vergeet het niet; Ridiculus! oke allemaal in een lijn voor de kast gaan staan" iedereen ging voor de kast staan, Parvati Patil voorop. Professor Lupos opende de kast en er kwam een gigantische slang uit, Parvati schrok zich dood en keek sprakeloos naar het beest dat nu langzaam op haar af kwam...