14. No bagels for breakfast

TRISTAN:
Ik roerde met een lepel in mijn ontbijtgranen. Ik was de Choco’s nu al beu. Normaal voorzag Alfie me van glutenvrije bagels met een verse omelet. Maar dat was niet de enige reden die me Alfie liet missen… ‘Het is de bedoeling dat je het op eet’ onderbrak Walt mijn gedachten. Ik vond het net iets te raar om naar Izzy’s ouders als ‘mams’ en ‘paps’ te refereren, zo noemde ik niet eens mijn eigen ouders. Tegen mijn zin stak ik een lepel met Choco’s in mijn mond. ‘Wat is er met je de laatste dagen?’ vroeg Lydia, Izzy’s moeder. ‘Ja, jij doet echt vreemd sinds vrijdag’ zei Kendall. ‘Oh je weet wel, de tol die het weekend eist’ verzon ik. Ik wist dat ik Nanami ietwat beloofd had om m’n best te doen maar nu ik rechtover die vreemde mensen zat, die verwachtten dat ik me op een bepaalde manier zou gedragen, voelde ik me alleen nog slechter. ‘Juist’ zei Kendall. ‘Komaan, Iz. Binnenkort mag je weer foto’s nemen voor het jaarboek! En je leerkrachten kijken waarschijnlijk uit naar het weerzien van hun favoriete leerling’ zei Walt. ‘Favoriete leerling?’ vroeg ik. ‘Ja natuurlijk! Met jouw punten, ze kunnen niet anders dan van je te houden’ zei Lydia. ‘Ik voel me niet zo lekker’ zei ik en liep naar Izzy’s kamer.

Ik besloot Alfie op te bellen maar ik kreeg zijn voicemail. Eerst wou ik toe leggen maar toen maakte ik de verkeerde beslissing om iets in te spreken. ‘Ik hoop dat je veel plezier hebt met je nieuwe bestie terwijl ik af zie in dit bevriezende boerengat’ zei ik. ‘God, jij bent dramatisch’ zei Nanami, die mijn kamer binnen stormde met Jenna en Erin aan haar zijde. ‘Kijk eens wie we hier hebben. Mijn beste vrienden waar ik niets van weet’ zei ik. ‘Ik heb nog geen oplossing gevonden’ zei Jenna. ‘Oplossing?’ vroeg Erin. ‘Je weet wat ze bedoelt’ zei Nanami. ‘Oh, jullie spelen dit spelletje nog?’ vroeg Erin. ‘Ze gelooft ons nog steeds niet?’ vroeg ik. ‘Nee, en ik heb écht betere dingen te doen’ zei Erin. ‘Goed dan, of je hem nu gelooft of niet, hij heeft vandaag en shift en jij moet hem laten zien hoe alles in een steekt in de K-mart’ zei Nanami. ‘ZE is werknemer van de maand, dus dat kan geen probleem zijn’ zei Erin. ‘Hoe bedoel je? Shift?’ vroeg ik. Nanami gooide me een blauw shirtje toe. ‘Welkom in de echte wereld’ zei ze. ‘Daarom zei je “neem het leven dag tot dag”! Omdat je wist dat ik zou protesteren tegen een stom supermarktbaantje’ zei ik. ‘Hé’ zei Erin. ‘Tja’ zei Nanami en trok haar schouders op.

IZZY:
Alfie en ik waren nootjes in elkaars mond aan het gooien toen ik iemand hoorde aanbellen. Alfie stond recht en kon dankzij zo’n high-tech systeem zien wie het was. ‘Het is Layla, zou ik haar binnen laten?’ vroeg hij. ‘Ze ziet er niet echt vrolijk uit. Hoe schadelijk voor mijn gezondheid is het?’ vroeg ik. Ze belde nog eens aan en leek nog woester. ‘Of ze vermoordt je nu, of ze vermoordt je de volgende keer’ zei hij. ‘Korte pijn dan maar’ zei ik.
‘Kijk eens aan, mijn favoriete koppel’ zei Layla sarcastisch. ‘Heel grappig’ zei Alfie. ‘Maar ik ben niet hier om jullie uit te lachen. Waar is dat Versace-pak? Het was de bedoeling dat je het terug bracht na de show’ zei ze. ‘Ja, het is niet mijn schuld dat een seksueel gefrustreerde actrice mijn kleren steelt’ zei ik. ‘Oh nee, niet weer’ zei Layla. ‘Is dit nog gebeurd dan?’ vroeg ik. ‘Hou je niet van de domme, Tristan. En net zoals de andere keren zul je die kleren braaf terug halen. Anders wilt Versace je nooit meer aankleden’ zei Layla. ‘Dan moet je zelf je kleren kopen! En we weten allemaal dat jij dat niet aan kunt met je mager loontje’ zei Alfie. ‘Dit gaat niet alleen om het geld. Ik heb een reputatie hoog te houden in de modewereld’ zei Layla. Alfie ging naar haar toe en hield haar hoofd vast. ‘Sorry Layla, zo bedoelde ik het niet’ zei hij en grijnsde speels. ‘Hé, hou je handen bij, ik ben Tristan niet’ zei ze. ‘En ik wel?’ mompelde ik waarna ze me vreemd bekeek.