00.

      Het meisje klikte een aantal keren nerveus met haar tong, iets wat Catherine altijd deed als ze zenuwachtig was of zich verveelde. Haar handen trilden toen ze naar haar toverstok keek, die ze zes jaar geleden gekocht had in de Wegisweg – de houtsoort was een es, de kern van drakenbloed en de lengte 36 centimeter.
      Catherine zat in haar eigen kamer wiens kleuren wijnrood en puur goud kleurden. De muren waren bedekt met foto’s die ze zelf gemaakt had met haar magische camera. Catherine stond op van haar bed en ze gleed met haar vingers over de bewegende foto’s. Ze glimlachte bij de foto die ze in haar vierde jaar gemaakt had. Het was toen, als ze zich goed kon herinneren, Kerst en ze droeg een zijde rode gala bal. De Catherine op de foto glimlachte breed en ze keek verliefd naar de jongen wiens hand ze genomen had - van de beroemde Harry Potter, de jongen die haar gevraagd had. Beiden hadden betrapt opgekeken toen de beste vriend, Ronald Wemel, de foto genomen had. Onder de foto had ze de datum en hun namen geschreven.
      Ze liet haar vingers over het harde papier glijden toen haar blik op een brief viel, die ze enkele dagen geleden gekregen had. Aan Catherine Sneep, stond er slordig op gekrast.
      De brief had ze nog niet opengemaakt, omdat Catherine al wist wat erin stond. Haar vader had het haar al verteld, aangezien hij een van de trouwste dienaren was van Hem. Ze bukte en pakte de envelop op. Catherine kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en friemelde het plakrandje los. De envelop viel zonder enkel geluid op de grond en geïrriteerd schopte Catherine het aan de kant. Het meisje ging weer op haar bed zitten en streek de brief glad, zodat ze nog kon lezen wat erop stond.



                  Catherine Lauren Sneep,
                  Ik verheug me erover je te vertellen dat je bent aangenomen als Dooddoener. We hebben elkaar nog niet kunnen ontmoeten, tot mijn spijt. Ik heb vele verhalen gehoord van de jonge Malfidus en je vader Severus. Catherine, ik heb je verleden bestudeerd en kan geen betere iemand bedenken voor de taak die je nu toebedeeld krijgt.
                  Hierbij mijn taak voor jou, Catherine. Gezien je “goeie verleden” met Potter zal de taak niet moeilijk zijn voor een bloedmooie dame als jij. Ik wil dat je het hart verovert van Harry Potter. Potter zal een minder moeilijke uitdaging voor me zijn als zijn echte liefde zijn hart versnipper. Begrijp goed, Catherine Sneep, dat je taak uitermate van belang is. Ik kan in Potters hoofd kijken – ik weet wat hij denkt. Wat hij voelt.
                  Ik zal weten of het je gelukt is. Je hebt een jaar de tijd.
                  De Heer van het Duister



Haar handen waren aan het trillen, ze wilde dit niet eens. Catherine wist dat haar vader haar onmogelijk een Dooddoener liet worden; ze was zijn enige dochter. Volgens Catherine was dit ook niet zijn idee. Natuurlijk was dat het niet. Hij had al die jaren moeite gedaan om haar verborgen te houden, maar de Heer van het Duister kwam overal achter uiteindelijk.
      Harry... Volgens de Heer van het Duister was zijn hoofd al vol van haar, dus volgens hem zou het niet moeilijk zijn om hem verliefd op haar te laten worden. De Heer van het Duister had nog nooit liefde gevoeld en Catherine kon het niet beschrijven. Ze gaf om de jongen, dat was waar. Of het liefde was?
      Ze wees met haar stok op het papier dat ze voor zich uit liet zweven en zei: “Confringo.” Met een luide knal ontplofte het papier. De brief was weg, Catherine zou zich geen zorgen hoeven maken dat iemand er zo achter kwam. Het bleef echter wel door haar hoofd zweven. Catherine wist dat ze het moest proberen. Ze zou het hart van Harry Potter veroveren, en het breken zou veel moeilijker zijn. Ze had geen keuze, ze moest het doen.

      Voordat hij dat van haar vernietigde.