Grote bruine ogen.

Het was frisse herfst middag, oranje bladeren vlogen van de bomen, en belandde in de tuinen van de Hobbits. Bilbo was vandaag precies een jaar teruggekeerd in de Gouw en was al redelijk beroemd geworden met zijn wilde verhalen over zijn avonturen met de dwergen.

Terwijl hij daar aan dacht, had hij een dromerige glimlach op zijn gezichtje en was rustig de bladeren aan het verwijderen uit zijn pad. Een diepe zucht vond plaats na dat hij zich de dood van zijn vriend Thorin en zijn neefjes weer herinnerde, wat hem pijn in zijn hart gaf.

Gandalf was langs geweest en had gesproken dat hij nu al bezig was met het vuurwerk, al kwam dat nog lang niet van toepassing. Ook sprak hij over een verassing, wat Bilbo nieuwsgierig maakte. Al de hele dag had hij nagedacht wie of wat het zou kunnen zijn, tot hij een zwart gekleedde vreemdeling de heuvels af zag lopen tot zijn grote verbazing. Bilbo kneep zijn ogen fijn om te kijken wat hij precies zag. Een lange zwarte mantel, lang zwart haar en een grote bruine stok.. Vergelijkbaar met die van Gandalf. Ook had dit figuur een puntmuts, maar dan een zwart gekleurde een. "Een tovenaar?" Werd er gezegd door vele Hobbits die naar buiten waren gekomen. "Is het een duistere tovenaar? Gaan we er met zijn allen aan? Wat moet dit hier?" Het plaatsje raakte al gauw in rep en roer.. Bang voor het onbekende. "Maar.. Het is even klein als ons! Tovenaars zijn lang! Het is een goblin spion, zeg ik je!" Meneer Balings was de enige die niet in paniek raakte. Hij leunde op zijn harkje en bekeek de vreemdeling aandachtig. Hij zag de vreemdeling het vrijstaande huis naast hem binnen gaan, en wenste dat Gandalf al zijn vragen kon beandwoorden.  Nadenkend over Gandalf , voelde hij plots 2 ogen branden in zijn rug. Hij keek achterom en zag de vreemdeling naar hem turen uit haar raam met haar grote, bruine ogen, wat Bilbo rillingen gaf.