Hoe ik alleen achter bleef~Luna Lovegood

Neville rent door de muur, naar het perron. Moon kijkt me bang aan. 'Rustig maar,' sus ik. 'Papa is bij je en je krijgt vast veel nieuwe vrienden en vriendinnen.'
'Echt?' vraagt ze met bange ogen.
'Natuurlijk,' zeg ik. 'Zo'n meisje als jij vast wel, maar nu gaan we door deze poort.'
Moon kijkt mij bang aan en zegt: 'Is het niet eng?'
'Nee hoor,' zeg ik. 'De basnars beschermen je wel.'
'Wat zijn basnars?'
'Kleine wezentjes die je beschermen.'
'Oke.' Moon rent op de muur af, ik volg haar.
Op het perron is het heel druk. Ik zie veel mensen, maar Neville zit er niet bij. Wel zie ik Draco Malfoy, hij staat naast een vrouw. Hij heeft een zoontje bij zich, dat zal vast Scorpius zijn. Draco heeft mij ook gezien, hij negeert me en wendt zich tot zijn vrouw. Een rare vrouw, er hangen veel manasjaska's om haar heen. Beestjes van de duivel. Ik moet rillen en kijk naar Moon. Moon kijkt om zich heen.
'Daar, papa!' roept ze, ze rent op haar vader af. Neville lacht en loopt naar haar toe. Ik zie Draco kijken, ik zie teleurstelling in zijn blik.
Neville loopt op mij af en vraagt: 'Luna? Gaat het wel?'
Ik knik en haal diep adem. Ik geef Moon een dikke knuffel en ze stapt de trein in.
'Wat is er?' vraagt Neville.
'Niks, nou ja, het is spannend. Ik hoop dat het Moon goed gaat.'
'Vast wel, anders zorg ik daar wel voor.'
Ik lach en neem afscheid van mijn man. Met tranen in mijn ogen zie ik hoe de trein wegrijd. Met lachende kinderen en met mijn Moon...