Is schrijven nog wel mijn uitlaatklep?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets voor deze story geactiveerd heb, dus daarom hier gewoon een stroom van gedachten die door mijn hoofd ging. Het lijkt ergens wel somber, maar eindigt zoals vaak weer op een positive note. (Wordt dat al eentonig? Het is nou eenmaal de manier waarop ik mezelf heb aangeleerd te denken.)
Ik moest dit gewoon kwijt, maar ik hoop dat het ook nog een beetje leuk is om te lezen!