Stage lopen in het buitenland? Corday deelt haar ervaringen!

Allereerst zijn we natuurlijk erg benieuwd welke studie je doet en wat voor soort stage je loopt!
Ik studeer vertalen in de talen Nederlands en Engels. Omda vertalers uiteraard vloeiend hun vreemde taal moeten spreken en de cultuur moeten kennen, moeten wij verplicht voor vijf maanden naar het buitenland om fulltime te werken. Ik loop stage bij de talenschool LAL Language Centres in Twickenham, Londen.
Daar werk ik achter de receptie, maar ik help iedereen van alle afdelingen. Ik doe dus vragen van studenten beantwoorden en ze helpen, administratief werk, ik doe excursies zoals kookklassen, ik bereid het vertrek van studenten en de aankomst van nieuwe studenten voor, ik help de academische afdeling enzovoorts. Ik ben dus van alle markten thuis en ik ben soms zelfs een mini-reisbureau.

Waarom heb je gekozen voor Londen?
Eigenlijk was dat niet echt een keuze. Ik wilde absoluut niet naar Engeland, maar omdat ik geen visum kreeg voor mijn stageplaats in Amerika, werd ik gedwongen om in drie weken tijd een nieuwe stageplaats te zoeken en Engeland was de enige mogelijkheid. Londen was de enige stad waar ik opties kon vinden en waar ik nog het meest in geïnteresseerd was, omdat het een miljoenenstad is met een rijke geschiedenis.

Waar verblijf je al die maanden?
Ik verblijf in een gastgezin in een wijk naast die van mijn stageplaats. Het gastgezin bestaat uit de vader en moeder en twee dochters, maar naast mij is er ook bijna altijd een andere student van LAL. Mijn stage heeft het gastgezin voor me geregeld en doet ook een bijdrage, waar ik veel geluk mee heb.

Hoe bevalt dat tot nu toe?
Heel erg goed. Ik ben eigenlijk niet iemand die in een gastgezin past omdat ik mijn eigen stekkie nodig heb, maar mijn gastouders zijn ontzettend vriendelijk, geïnteresseerd en warm. Ze zijn nooit te beroerd om dingen voor me uit te leggen (soms hele systemen of een geschiedenis!) en ik krijg alle vrijheid van de wereld. Gelukkig is Hounslow, de wijk waar ik woon, maar een halfuur van Twickenham vandaan, waardoor ik snel thuis ben. Dit klinkt lang, maar voor Londen is dit erg kort. Dit is het dichtstbijzinde gastgezin dat er is.

Zijn er dingen in het Britse dagelijkse leven waar je erg aan hebt moeten wennen? Dingen waar je tegenaan loopt misschien?
Ik beleefde aan het begin echt een cultuurshock. Ik had niet verwacht dat de cultuur zo anders zou zijn dan de Nederlandse. Het eerste waar ik aan moest wennen, was de Britse beleefdheid en vriendelijkheid. Ze zijn extreem beleefd en proberen je altijd waar mogelijk te helpen. Ze doen echt hun best voor je. Maar ik weet dat ze ook vaak vriendelijk zijn zonder dat ze het menen, puur om beleefd te zijn. Ik vertrouw ze dus nog steeds niet.

Verder is het Verenigd Koninkrijk ontzettend vegetariërvriendelijk. Waar ik in Nederland nog altijd op de menu’s moet kijken voordat ik een restaurant uitkies, hebben ze hier hele menu’s voor vegetariërs, in welke stad of dorp dan ook.

Britten houden ervan om over koetjes en kalfjes te praten, met als hoofdonderwerpen: het weer en wat je dit weekend hebt gedaan. Ze vragen ook elke vijf minuten hoe het met je gaat. Dit is niet overdreven. Dezelfde personen vragen meerdere keren op een dag hoe het met je gaat. Ze zeggen ook ontelbaar vaak 'sorry' of 'dank je', terwijl het vaak niet eens nodig is, maar dat hoort bij hun beleefdheid. Britten zijn erg apart, maar ontzettend vriendelijk en oprecht geïnteresseerd. Ze weten echter belachelijk weinig van de rest van de wereld. Sommigen dachten dat Nederland groter is dan Engeland. Veel mensen denken dat Nederland een provincie van Duitsland is, want ik ben meer dan eens voor een Duitser aangezien en één keer zelfs in het Duits aangesproken! Hun wereldkennis reikt niet verder dan hun eilandje en Frankrijk, want elke Brit heeft standaard een hekel aan Frankrijk.
En ze drinken massaal hun thee met melk. Thee wordt maar op één manier gedronken hier, met melk (waardoor het een beetje een ranzig goedje wordt dat qua kleur op koffie lijkt) en er is geen andere manier mogelijk. Ze kijken me altijd heel vreemd aan als ik gewoon thee zonder iets erin drink.

Het laatste dat me opviel, is dat Britten niet koken. Ik heb erg veel geluk, want mijn gastmoeder staat soms drie uur lang te koken en ze kookt elke dag, op wat uitzonderingen na. Ik hoor echter van veel studenten dat ze dagelijks fastfood te eten krijgen en een lerares verklaarde zelf dat Britten niet koken. Alles is kant-en-klaar in de supermarkt te krijgen. Alles. Als iemand komt dineren, kopen ze gewoon iets in de supermarkt, warmen ze het op en dat is dan het luxe diner van die avond. Dat hoort bij hun luiheid, want Britten zijn ook te lui om andere talen te leren.

Zijn er naast je familie en vrienden Nederlandse dingen die je mist?
Het Nederlands. Ik ben de eerste Nederlander bij LAL London ooit, dus er is niemand met wie ik even tussendoor Nederlands kan praten. Ik ben altijd gedwongen Engels te praten: op mijn stage en thuis. Dat is heel goed voor mijn Engels, maar ook erg frustrerend. Natuurlijk kan ik skypen met mijn familie en vrienden, maar dat is toch anders, aangezien de meeste studenten bij LAL altijd wel een landgenoot hebben met wie ze in hun eigen taal kunnen praten.
Verder mis ik het Nederlandse snoep. Ik mis het Nederlandse eten totaal niet, alleen het snoep zoals pepernoten, stroopwafels enzovoorts. O, en hagelslag. Vooral hagelslag. Ik heb pasgeleden een HEMA ontdekt in Londen, waar ze Nederlands snoep verkopen, maar vaak zit er toch een Britse tint aan en ze verkopen er lang niet alles. Ze verkopen er ook geen hagelslag. Ze verkopen er wel al vanaf de zomer chocolade letters, maar geen normale pepernoten.

Was het altijd al een droom van je om voor een langere tijd naar het buitenland te gaan?
Absoluut. Ik ben erg ambitieus en reislustig aangelegd en heb altijd geroepen dat ik in de toekomst naar het buitenland zou vertrekken. Ik ben altijd erg geïnteresseerd geweest in andere culturen en talen en het idee van een nieuw leven in een nieuw land beginnen, heeft me altijd aangestaan. Ik heb nooit van Engeland gedroomd, maar eerder van landen als Nieuw-Zeeland en Australië, aan de andere kant van de wereld dus.

Hoe heb jij je voorbereid op je verblijf in het buitenland?
Helemaal niet. Ik zat tot het allerlaatste moment nog van alles te regelen. Op mijn laatste avond zat ik bijvoorbeeld nog mijn Erasmusbeurs te regelen, dus ik heb niet de kans gehad om me voor te bereiden. Ik belandde dus van het ene op het andere moment in een andere cultuur zonder daar echt over nagedacht te hebben. Mijn leven in Nederland bestond al voor het grootste deel uit Engels en ik voor mijn studie moest ik de Britse cultuur bestuderen, maar ik had er niets over opgezocht en dacht er totaal niet over na. Misschien was de cultuurshock wat minder groot geweest als ik me wel voor had kunnen bereiden.

Er zijn ongetwijfeld leden die er over denken om ook voor een periode naar het buitenland te gaan. Is er iets wat je hun wilt meegeven?
Doe het. Twijfel niet. Dit is een heel bijzondere ervaring die je eens in je leven meegemaakt moet hebben. Je krijgt vrienden voor het leven en je leert de taal en de cultuur kennen. Bovendien maakt deze ervaring je ook veel zelfstandiger. En natuurlijk is het niet altijd een sprookje: je gaat alleen zijn en heimwee hebben, maar dat is het allemaal waard. Geloof me.