Monster

Dwalend door de oude, grauwe, afvallige en kleine straatjes van Blaize, gooide de mensen de ergste woorden naar mijn hoofd.
Zij wisten wat ik was.
Alleen wist ik niet wat ik was ofja nog steeds ben.
Mensen zien me als overbodig, als iets dat je kunt gebruiken, daarna zonder pardon weg kunt gooien
en nooit meer naar om hoeven te kijken.
Misschien hadden ze ook wel gelijk, misschien hoorde ik hier niet.
Ze verachte me om wie ik ben en om wat ik doe.
Nee gewild ben ik hier niet en daarom zelf ik vaak door de straten van Blaize op zoek naar een plekje.
Een plekje voor mij en mij alleen.
Neen, ouders heb ik niet.
Zij hielden van me, ze hebben me beschermd tot het eind, ze hebben gekozen om voor mij de dood te zien.
Ik heb ze nooit mogen kennen, nooit gezien, aangeraakt of hun ademhaling gehoord.
Beide stierven ze bij mijn geboorte.
Ze wilde het beste voor mij, hun dochter.
Helaas heb ik die liefde nooit mogen ontvangen, maar diep van binnen weet ik dat ze zielsveel van mij houden.