The Lost Past

"BAM!" De deur sloeg achter moeder en Marina dicht. Een bezoek direct na elkaar brengen was een aparte gewoonte voor hen.
'Richard! Ik ben er weer. Zoni, Charlotte! Hallo?'
Niemand gaf antwoord. Wel lag er een briefje op de eetkamer tafel. Het briefje luidde;
'Ik heb de kids meegenomen en bij de bios afgezet. Daarna blijven ze gezellig bij mij logeren, -Richard'
'Dat wordt nog wat tussen die 2. Maar ja, nu hebben wij eens tijd om gezellig een ladiesnight te houden. Kom we nodigen Clara en Amy ook uit, gezellig!'
Voor Richard was dat even een goede uitweg. Hij had de zakhorloge meegenomen naar de werkplaats waar hij en grootvader samen werkte. Hij legde de zakhorloge op de werktafel en begon na te denken wat er nu precies mis is, verloren kinderen, kapotte klokken, geel licht, hij weet het allemaal niet meer.

Charlotte en de verstijfde Zoni naderde de gedaante. Charlotte ga Zoni 2 klappen in zijn gelaat en van schrik kwam hij weer bij. De Gedaante had een lange mantel aan en een kap dat een schaduw creëerde zodat zijn gezicht niet zichtbaar was. Het enigste wat je kon zien waren zijn ogen, ze oogde ook erg oud. De man sprak tot hen:
'De kleinzoon met geheugenverlies en zoveel vragen. De geliefde aan zijn zijde met dezelfde vragen, maar niet kan zien wat wij hebben gezien en niet meer weten.'
De man deed zijn kap af en zijn gezicht werd zichtbaar. Een oude man, rond de 80 jaar oud. Kort puntig oosters-achtig baardje, grijskleurig. Zijn haar viel op zijn schouders. Zijn ogen gaven weg dat hij heel veel heeft gezien maar nog steeds met veel vragen rondloopt.
'Tijd vloeit in ons allen. Tijd is overal en zal altijd maar 1 richting opgaan. En dat is verder. Maar hoe komt het dat de tijd zich terug speelt, opnieuw speelt, te vroeg speelt. Het is alsof de Tijd-energie opraakt en zich niet meer raad weet. Voor wat zich gaat volgen is voor ieder een raadsel, en het antwoord is de enige oplossing.'
De man loste op in de lucht met een geel kleurige lichtstralen.
'Zoni, heb je die man gezien en gehoord wat hij zei?' Vroeg Charlotte.
'Hij leek op grootvader' Antwoordde hij.