Come and get me, please.

Het was een lastige beslissing en ik hoop dat ik de goede had gemaakt. Bill had zijn nummer nog gegeven met een klein kusje erachter. Natuurlijk moest ik blozen, maar hij gelukkig ook. Ik zwaaide hem uit, terwijl hij in de auto stapte. Zuchtend keek ik naar de auto, die de hoek om ging. Ik draaide me om naar de deur. In de deurpost bleef ik nog even staan. Vlug draaide ik me weer om en zocht wat in mijn zakken. Uiteindelijk haalde ik eruit wat ik zocht. Het mocht niet. Het mocht niet gebeuren. Het was slecht. Dat weet ik, maar eentje is toch niet erg? Ik stak een sigaret in mijn mond en maakte hem aan met mijn aansteker. Diep dacht ik na over Bill. Zou ik dit kunnen geheim houden voor Liz? Wat ik had gedaan is eigenlijk tegen elk van mijn princiepes in. Zuchtend gooide ik mijn half opgerookte sigaret weg en stapte naar binnen. De geur van alcohol en zweet kwam mijn neusvleugels weer binnen. Vlug liep ik tussen verscheidene dronken mensen door naar de trap. Ik ging de trap op naar boven en bleef vervolgens staan bij de glazen deur die me weer terug lijdt naar Lianne. De zoveelste zucht verliet mijn mond. Ik deed een stap naar achter van de deur. Ik pakte met gesloten ogen mijn mobiel. Een traan rolde over mijn wang. Waarom wist ik niet. Met mijn vinger gleed ik langs mijn contactpersonen. Bij een bepaald iemand bleef ik hangen. Ik bekeek de letters die de naam vormde die me zo veel deed. Met een vallende traan op het display drukte ik op het groene hoorntje en hield het mobieltje bij mijn oor. Een pieptoon gingover. Een klik en dan de stem. De naam die ik wilde horen. Die ik op één of andere reden moest horen.
“Hallo, Bill Kaulitz hier.” Ik bleef stil. Een kleine glimlach sierde mijn lippen. “Hallo?” Meerdere druppels zout water proefde ik op mijn lippen.
“Kom me halen, bitte.” Mijn stem klonk schor.
“Amber?” Kliekte het geschrokken vanuit de andere kant.
“Kom me halen, bitte.” Ik hoorde en voelde een vibratie in mijn geproduceerde geluid.
“Ik ben er zo snel mogelijk. Blijf in de lounceroom.” Zei hij vlug en hing toen op. Zijn melodische stem werd langzaam in mijn hoofd vervaagt. Ik liet mijn mobiel weer in mijn zak glijden en ging deze keer wel de kamer in. Ik liep rechtdoor naar de bar. Ik ging op een kruk zitten en zonder Lianne aan te kijken vroeg ik een Vodka puur. Ik voelde haar ogen op mijn hoofd branden, maar ik keek niet op. Haar bewegingen gingen langzaam, terwijl haar ogen niet van mij afweken. Ik zag alles wat ze deed vanonder m’n half gesloten wimpers. Het glas zette ze voor me neer.
“Is er iets?” vroeg ze toen. Ik schudde mijn hoofd, terwijl ik het glas op pakte en naar mijn mond bracht om er een slok van te nemen.
“Er is niets.” Piepte ik een beetje.

Na een kwartiertje zo gezeten te hebben, hoorde ik mijn naam van de persoon die ik wou horen. Ik keek om en sprong gelijk van de barkruk af en omhelsde hem.
“Amber.” Zei hij stil. Tranen stonden weer in mijn ogen. “Wat is er gebeurt, meisje.” Hij legde zijn armen om mijn schouderbladen heen. Ik schudde mijn hoofd.
“Jij ging weg.” Zei schor en durfde hem niet aan te kijken. Zijn handen gleden naar m’n gezicht en liet me toch opkijken. Zijn donkerbruine ogen staarden me diep aan. Hij sloot zijn ogen en schudde lichtjes zijn hoofd.
“Ik breng je naar huis.” Hij liet me los en ik moest er maar ook aan geloven. Zijn hand pakte die van mij beet en nam mee de Lounce uit naar beneden. Dit feest was gewoon niet meer leuk. Bill bracht me naar een auto en vroeg me waar ik woonde. Ik kon geen stom woord meer uitbrengen. Ik hoorde hem zuchten en zei toen een straatnaam die me erg bekent voorkwam.

Na zo’n tien minuten zwijgend naast elkaar gezeten te hebben, stopte de auto. Ik stapte uit zonder iets te zeggen en liep om de auto heen naar Bill toe. Hij legde een arm om mijn middel heen en nam me mee het hotel in.
“Ik deel een kamer met Tom als je het niet erg vindt.” Zei hij, terwijl we de lift in stapte. Ik schudde mijn hoofd. Bill drukte op een knopje en de lift kwam in beweging. Binnen een paar seconde stond de lift stil en stapte we uit. We liepen de gang door en bij een deur hielt Bill me tegen met zijn arm. Uit zijn broekzak haalde hij een sleutel en deed deze in zijn slot. De deur ging open. De kamer was donker, maar was nog één lichtje aan. Een lichtje bij een bed. “Tom kan niet slapen als het helemaal donker is.” Grinnikte hij zachtjes. “Hoop dat je het niet erg vindt.” Opnieuw schudde ik mijn hoofd. “Wil je misschien nog even tv kijken of gelijk slapen?”
“Tv kijken is goed.” Zei ik stilletjes. Hij knikte en hij liep van me weg. Ik ging naar de bank toe en zette de tv zachtjes aan. Bill kwam terug met twee glazen water en een deken. Samen gingen we eronder zitten en keken tv. Ik kroop steeds dichter tegen Bill aan en het werd ook steeds lastiger om mijn ogen open te houden. Ik sloot mijn ogen en het geluid van de tv dempte ook weg.