Really Puck? Really?

'Is ze wakker?'
'Als ze wakker was had ze wel iets gezegd niet waar?'
'Misschien houd ze ons voor de gek..'
'Waarom zou ze?'
'Waarom niet?'
'Moeten we haar wakker maken?'
'Misschien is ze gewond, en is ze flauwgevallen van de pijn, want als ze sliep was ze toch al lang wakker geweest?'
Twee stemmen, mannelijk, geen accent, en zo te horen denken ze dat ze in het voordeel zijn, dit betekend dat ze wapens bij zich hebben
-ze zouden wel dom zijn als ze die niet bij zich hadden -
Ik hield mijn ogen gesloten en probeerde mijn ademhaling regelmatig te houden.
Waarom werd ik nog niet naar het winterhof gebracht?
Achterdocht nam bezit van me en ik wilde niets liever dan mijn ogen openen en de situatie eens goed in me opnemen,
maar dat zou dom zijn.
Ik kon beter even naar hun gesprek luisteren.
'als Edmund erachter komt dat wij haar verwond hebben-'
'We hebben haar alleen van Goodfellow afgepakt, we weten niet of we haar verwond hebben.'
Afgepakt? Alsof ik een soort voorwerp was!
Ach ja, ze zouden mijn wraak nog wel ondervinden.
'Oké, dat weten we inderdaad niet, en dat is nou precies het probleem.'
'Hou je mond.'
Het liefst had ik geschreeuwd dat ze juist níét hun mond moesten houden.
Deze fae wisten dingen die ik heel graag ook zou willen weten
'Zullen we haar gewoon op een paard gooien en meenemen naar Tir na nog?'
'Nee sukkel! Als ze wakker wordt dan schrikt ze zich natuurlijk rot als ze achterop een paard ligt, misschien valt ze er dan vanaf.'
'Dat is niet onze schuld,'
'Jawel, wij hebben haar dan namelijk op een paard gegooid-'
'Als zij beweegt is het haar schuld.'
'Zo zal Edmund het niet zien.'
'Als wij er eerder zijn dan hij en wij het meisje afleveren bij Mab kan hij ons echt niets doen.'
Aha, ze wisten dus niet hoe ze me moesten vervoeren.
En wat had mijn broer eigenlijk gedaan om zo'n reputatie op te bouwen? Voor zover ik wist was hij niet weg geweest toen ik opgroeide.
En dan moest hij toch zestien jaar niet hier geweest zijn?
Ik negeerde die gedachte, er waren belangrijkere dingen om te doen.
'Kom, we hijsen haar gewoon op het paard en dan houd jij d'r gewoon vast tot ze wakker wordt.'
Jammer voor jullie dat dit niet zal gebeuren.
Ik kwam rustig overeind en nam de tijd om me uit te rekken en te gapen.
'Waar ben ik?' Vroeg ik quasi verbaasd.
De jongens hadden allebei zwart haar en dezelfde blauwe ogen als ik, ze waren langer dan de gemiddelde zeventien jarige jongens.
Ze zagen er namelijk uit als zeventien jarige jongens,
en als er iets was wat ik geleerd had van mijn korte tijd in deze wereld die me dood wil hebben was het dat uiterlijk bedriegt.
'Je bent bij ons, wij zijn twee mensen van je broer, je hoeft niet bang te zijn, we doen je geen kwaad.'
Reken maar dat ze me geen kwaad deden,
misschien had het hebben van een winterfae-broer toch wel zijn voordelen.
'Oh..oké, maar waar is Robin? Gaat het goed met hem?' Vroeg ik.
En ik kan je heel eerlijk vertellen dat ik bij ieder woord van die zin tegen een boom wilde staan headbangen.
Niet dat ik niet wilde weten waar Goodfellow was, maar omdat ik gewoonweg walgde van mijn zogenaamde bezorgdheid.
'Het enige dat op dit moment belangrijk is-is dat jij hier bent, en hier blijft. Mogen we je een vraag stellen?' Vroeg een van de jongens.
'Ja hoor.' Antwoordde ik, al had ik liever dat ik hén wat vragen mocht stellen.e
'Wil je hier weg?'
'Nee.' Was mijn korte antwoord, en het klopte, ik wilde niet weg.
Want ten eerste kon Goodfellow me sneller vinden als ik op dezelfde plek bleef.
En ten tweede wilde ik niet naar het winterhof.
'Mooi, kom dan maar overeind, dan binden we je vast en dan kun je gewoon rondlopen.' Zei de andere jongen.
"Dan binden we je vast en dan kun je gewoon rondlopen?"
Als ze me vast zouden binden kon ik toch níét rondlopen.
'Waarom zouden jullie me vast moeten binden? Ik heb toch niets fout gedaan..en wat kan ik nou doen? Ik heb geen wapens. Niets.'
Zuchtte ik pruilend.
De twee jongens wierpen elkaar een veelbetekenende blik toe, maar daarna schudde de ene alsnog zijn hoofd.
Shit.
'Kom op, het kan geen kwaad, ze heeft gelijk. Ze kan niets doen.'
Hahahaha.
"Ze kan niets doen"
Natuurlijk kon ik wel iets doen, ik kon meer schade aanbrengen dan zij dachten.
'Prima.' Zuchtte de jongen die zojuist had aangegeven dat hij juist níét wilde dat ik vrij rondliep.
Dit was gewoon onnatuurlijk makkelijk.
Ik krabbelde snel overeind en probeerde zo breed mogelijk te glimlachen, hopend dat het er oprecht uitzag.
'Geweldig, geweldig, geweldig!' Riep ik uit.
Ik rende een rondje en sprong eventjes op en neer.
Als ik een van die jongens was had ik mezelf al lang aan een mes geregen.
'Maarreh, wat gaan we eigenlijk doen tot mijn broer me op komt halen?' Vroeg ik om het gesprek gaande te houden.
'Jij blijft hier-'
'Dat snap ik hoor. Maar we kunnen hier moeilijk de hele tijd niets blijven doen!'
'Kunnen we best.' Reageerde de jongen met een ijzige blik mijn kant op.
'Ik niet!' Riep ik uit 'Ik wil graag tekenen, of in bomen klimmen.'
Ik begon door te krijgen hoe fae konden leven zonder te liegen.
Van die zin die ik net had uitgesproken was ook niets gelogen, ik wilde inderdaad tekenen- dit was echt uitermate irritant, ik snapte niet waarom ik naar zo iets kinderachtig's verlangde- En ik wilde inderdaad in een boom klimmen, want dan had kon ik namelijk zien waar Puck zat,
en dán kon ik pas vluchten.
Want het zou gewoon weg dom zijn als ik zou vluchten zonder te weten welke kant ik op moest.
'Dat kan helaas niet, we kunnen je namelijk niet in de gaten houden als je in een boom zit.' Zei de jongen die het stukje over tekenen geheel negeerde.
'Oké, prima, mag ik dan je boog lenen om te oefenen?' Probeerde ik.
Ik kon mezelf wel slaan toen ik dit gevraagd had. Nu vertrouwden ze me natuurlijk al helemaal niet meer!
'Sorry dat kan niet, we kunnen je niet zomaar een wapen geven snap je?' Zei de jongen, hij probeerde naar me te glimlachen.
Yes! Ik had het dus nog niet helemaal verpest.
Nu kon ik net zo goed mijn poging subtiel te zijn laten vliegen.
'Geef me anders alleen de boog! Dan kan ik gewoon takjes afschieten of zo,'
'Dan kun je ons ermee slaan of onze zwaarden ermee afweren dus, nee.' Antwoordde de jongen onmiddellijk.
Hij dacht duidelijk dat de discussie hierbij gesloten was maar ik besloot nog één ding te proberen.
'Vet! Kan dat echt? Laat eens zien!' Riep ik uit.
En tot mijn grote verbazing pakte hij écht zijn boog en liep hij met het ding naar mij toe.
Ik nam de boog glimlachend aan en pakte hem expres verkeerd vast om de indruk te wekken dat ik echt niet wist hoe ik met het wapen om moest gaan.
'Je houd hem zo vast.' Zei de jongen die mijn handen op de goede plek plaatste.
'en niet verdrietig zijn als je de pees nog niet uit kan trekken, hij is ook zwaar.'
Ik besloot niet toe te geven aan de neiging de pees uit te trekken en de jongen uit te lachen en ik deed alsof ik hem niet kon trekken.
De jongen mompelde iets dat leek op "ik zei het toch" maar ik deed alsof ik het niet hoorde.

Ik streek met mijn ene hand over de pees en met de andere hield ik de boog stevig vast.
Ik wilde eigenlijk wachten tot de jongen dichterbij zou komen zodat ik hem uit kon schakelen maar voor ik dat kon doen kwam er een woedend geschreeuw uit de bosjes.
Het geschreeuw van mijn broer.
'NEE IDIOTEN! PAK HAAR DIE BOOG AF!' Schreeuwde hij keihard.
De twee jongens staarden me even verdwaasd aan, mij de kans gevend de boog over het hoofd van jongen nummer één te gooien en hem te verstikken met de pees van zijn eigen boog.
Ik trok de pijlenkoker van zijn rug af en maakte de boog los van zijn nek, jongen nummer één viel op zijn knieën, zijn keel vastgrijpend en ik legde meteen een pijl aan om jongen nummer twee uit te schakelen.
De jongen ontweek mijn pijl en kwam met getrokken zwaard op me af gestormd.
Ik weerde zijn slag af met de boog en de jongen haalde uit naar de pees van de boog om mijn wapen onschadelijk te maken.
Ik liet me op de grond vallen om zijn slag te ontwijken en probeerde daarna meteen weer overeind te krabbelen, maar jongen nummer één die nog op de grond lag trok me weer omlaag.
Jongen twee boog over me heen en zette zijn zwaard op mijn keel.
Snel trok ik een pijl uit de pijlenkoker op mijn rug en stak ik deze in zij arm, de jongen liet zijn zwaard vallen en ik kroop bij hem weg.
Dit plan werkte echter maar voor een paar seconde want bijna meteen suisde het zelfde zwaard alweer op me af.
Ik rolde behendig opzij.
'Ik..dach...dat..je..me..geen..pijn..mocht..doen..' Snauwde ik hijgend.
De jongen grijnsde sadistisch.
'Ik heb niets beloofd.'
Hij trok een werpmesje uit zij wapenriem en stak het ding in mijn schouder als wraak voor de pijl in de zijne.
Ik slaakte een kreet van pijl en frustratie en sloeg jongen nummer twee bij me weg met de boog, hierna krabbelde ik overeind en rende ik de tegenovergestelde richting in.
Een ander werpmesje suisde op mijn hoofd af maar het kleine geval werd uit de lucht geschoten door een glimmende blauwe pijl die duidelijk niet afkomstig was van Robin Goodfellow.
'Wat heb ik jullie gezegd? Jullie hebben een probleem!' Schreeuwde Edmund die met boog en al uit de struiken tevoorschijn kwam.
Ik begon nog harder te rennen en legde al rennend een pijl aan, ik zou eerst jongen één en jongen twee uitschakelen en daarna kwam mijn broer wel aan de beurt.
Ik spande mijn boog en stopte voor een moment met rennen om te kunnen richten.
één..
twee..
drie..
Ik liet de pijl vliegen en een schreeuw liet me weten dat ik mijn doelwit geraakt had.
Ik wilde de andere jongen ook nog onschadelijk maken maar mijn rechterarm- de arm waar een werpmesje in zat - trilde zo hevig dat ik de andere jongen nooit zou kunnen raken.
Ik liet de boog zakken en wilde weer gaan rennen toen er een paar meter verderop opeens een roodharige jongen verscheen.
Waarom was Goodfellow aan het rennen?
En het werd alleen maar vreemder want in plaats van me te helpen door de andere jongen uit te schakelen tackelde Puck me.
Hij greep mijn middel vast, schopte mijn voeten onder me vandaan en al scheldend rolde we samen de heuvel af.
Één van mijn pijlen boorde zich in Puck's zij en op dat moment vond ik eigenlijk alleen dat hij het verdiend had.