Chapter Five, Evelyn

Evelyn

Een idee hadden we al snel maar de uitvoering was lastig om te bedenken. We hadden de andere Skandiërs geïnformeerd, en kwamen met fantastische ideeën maar we hadden kort de tijd. Jesper had uiteindelijk een idee en iedereen stemde in, zelf de commandant van deze groep. Ieder pakte wat overige spullen van de Teutolannders en vertrokken naar Voltora. Hier was is volgens mijn "nieuwe" ouders geboren en opgegroeid tot mijn zesde. Mijn ouders waren namelijk omgekomen toen er Teutolanders ons land binnen vielen, vandaar dat ik graag die Teutolanders onderste boven zou willen lopen.

De reis duurde wat langer dan geplant en we hadden een plan B nodig om deze strijd te winnen. 'Onze enige oplossing is dat de Cheetahs vooruit gaan en de andere volgen. Dit zou ons een dag kunnen schelen.' Kwam er uit mijn mond en de commandant keek verschrikt op. 'Wij jullie kinderen hier achter laten?' Sprak de man geïrriteerd, hij kon er vast en zeker niet tegen als er een "klein" meisje een beter idee dan hij had. 'Hebben we dan een beter idee? Inderdaad, ik dacht het niet.'
Bijna iedere Skandiër stemde in en zo zette we weer voorts naar Voltora, hopelijk zal onze reis nu vlotter verlopen...
Daar aangekomen werden we vriendelijk verwelkomt en konden we ons verhaal kwijt en wat ons hier bracht. We legden alles uit en de mensen begrepen onze bezorgdheid, zij zijn immers jaren gelden ook overspoelt door de Teutolanders en de strijd aangegaan, en natuurlijk gewonnen. De stamhoofd van deze stad waar we waren wou ons graag te hulp schieten en vroeg gelijk zijn hulp om honderd paarden op te laten zadelen en vijftien honden soldaten zicht voor te bereiden. Dit zou nog een een hevige strijd worden tussen de Teutolanders en ons. Hopelijk redde onze soldaten het op het slagveld.....