I hate that he makes me laugh.

Toen ik ging slapen voelde ik me schuldig, dat kwam al steeds vaker voor en dat vond ik eigenlijk verschrikkelijk, je schuldig voelen wijst op zwakheid. Dat kon ik niet vertonen. Waarom ik me schuldig voelde: ik loog non-stop. Ik probeerde veel te aardig te doen om informatie te krijgen die Puck me- Correctie, Puck en Grimalkin- me niet wilden geven. Aan de ene kant omarmde ik mijn vermogen om te liegen aangezien dat het enige was dat me met de mensen verbond, maar aan de andere kant..ik haatte het om het masker van "lief onschuldig meisje" op te zetten, dat was ik gewoonweg niet. Mijn vrienden- de enige twee die ik had - zeiden soms dat ik me misschien iets meer moest gedragen als de originele Snow-White...


Ik werd de volgende ochtend woedend wakker, ik was in slaap gevallen, midden in een overdenking. Hoe onbelangrijk en op gevoelensgericht de gedachtes dan mochten zijn, in slaap vallen? Kwaad ging ik rechtop zitten. 'Heeft er iemand een ochtendhumeurtje?' Vroeg Puck die met zijn kwajongens grijns op zijn bed zat. 'Hou je mond Goodfellow.' Kreunde ik geërgerd. Het vreemde was dat ik me schuldiger voelde als ik nep-aardig tegen hem deed dan als ik gemeen tegen hem deed. Gapend liet ik me weer achterover vallen en staarde ik een tijdje naar het plafond..als je het al een plafond kon noemen. Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen, deze situatie irriteerde me zo erg, ik leek wel een baby "wat is dit? Wat is dat? Help me!" blah blah blah. Toen, uit het niets, ging er een rilling door me heen en het kippenvel verspreidde zich over mijn hele lichaam, meteen dacht ik: "gevaar" dat label werd nu eenmaal vaak gebruikt in dit mislukte sprookjesbos. Ik schoot overeind en knalde bijna alweer met mijn hoofd tegen het kastje. Eigenlijk was ik van plan te zeggen "Wordt ik gek of.." Maar ik besloot dat niet te doen aangezien dat een sarcastische opmerking uit zou lokken. 'Er komt iets of iemand dichterbij nietwaar?' Vroeg ik, Puck rekte zich uit waarna hij zich achterover op zijn bed liet vallen. 'Inderdaad, ik ben onder de indruk.' Antwoordde hij, ik kon zijn gezicht niet zien maar ik wist dat hij grijnsde, dat was ook niet zo moeilijk te voorspellen aangezien Puck bijna altijd grijnsde. 'Als je me nou eens niet zo dom inschat hoef je niet onder de indruk te zijn van dit soort dingen.' Snauwde ik. Mijn broer zou inmiddels ook wel hier moeten zijn...'Ik denk dat mijn broer me met of zonder een opdracht van Mab zal komen zoeken, en ik wil je niet beledigen, maar ik heb het idee dat hij zonder een pijl in zijn schouder wel degelijk een bedreiging vormt.' Puck stootte een arrogant lachje uit,
hij deed me- wat zijn trots betreft - denken aan mijn broer. Dat irriteerde me, ik moest mijn hele leven al omgaan met dit soort arrogantie:
Trots. Dat was ook precies waarom mijn broer verloren had tegenover mij en Puck, hij dacht dat hij het makkelijk aan kon, hij dácht dat ik hem nooit neer zou schieten, hij dacht dat hij het allemaal perfect geregeld had. 'Maak je maar geen zorgen om mij,' Zei Puck achteloos. 'Je broertje is geen partij.' Ik had geen zin om mijn broer te verdedigen, dus dat deed ik niet. 'Ik maak me geen zorgen om jou, ik heb gewoon al te vaak gered om je nu nog dood te laten gaan, dan zou mijn werk namelijk voor niets geweest zijn.' Antwoordde ik, 'Je hoeft je vermogen om te liegen er niet zo dik bovenop te leggen hoor schat.' Ik stond op, liep naar Puck toe en sloeg hem met mijn vlakke hand in zijn gezicht. 'De volgende keer krijg je een vuist in je gezicht, en geloof me, dat wil je niet.' Zei ik, meteen daarna herinnerde ik me weer dat ik aardig moest blijven tegen hem, dan zou hij me misschien wat meer informatie geven...Aah! Ik had dit al zó vaak gedaan! Waarom was het nu opeens zo moeilijk? Liegen hoorde niet moeilijk te zijn, acteren hoorde niet moeilijk te zijn en het manipuleren van mense-Fey zou al helemaal niet moeilijk moeten zijn, het moest wel door Nimmernimmer komen. Verschrikkelijk. Puck keek me aan met een blik die me niet beviel, het was zo'n Ik-ga-je-terug-pakken blik. 'Soms doe je me echt ongelofelijk aan Ash denken..' Alweer leek hij iets te willen zeggen wat hij toch maar niet zei. Dat beviel me niet. Ik vermoedde dat het over die Meghan ging, maar dat wist ik niet zeker. 'Ik denk dat we op moeten schieten, de dryade hoeft namelijk niet te boeten voor onze aanwezigheid,' Leugen. De dryade had ons niet eens binnen moeten laten, dat was dom. Ik haalde een hand door mijn haar dat op wonderbaarlijke wijze niet klitte. 'Het komt dichterbij.' Zei ik. Ik keek Puck vragend aan aangezien ik dit vreemde gedoe nog niet helemaal door had, maar Puck knikte alleen bevestigend. 'Kan ik ook in een paard veranderen?' Vroeg ik. Er bestonden namelijk nuttigere dingen dan in een paard veranderen. En bovendien wilde ik niet eens mijn eigen paard zijn. 'Nee,' Zei Puck grinnikend. Ik onderdrukte de neiging hem erop te wijzen dat het logisch was dat ik dit soort dingen niet wist, aangezien ik het behoorlijk irritant vond dat hij me behandelde als een kleuter.
'Als we moeten vechten, en jij weerhoud me ervan, dan val ik jou aan.' Zuchtte ik, ik was doodserieus. Puck had het idee dat niemand partij voor hem was, ik wilde hem enorm graag op andere gedachte brengen. 'Ga maar achteraan de rij staan,' Zei Puck achteloos. Mijn linker mondhoek krulde omhoog en ik haalde mijn wapen-achtige-voorwerp tevoorschijn. 'Nah, de gelegenheid dat je iets ongelofelijk fout doet zal zich nog wel voor doen, ik kan nog wel wachten tot dat gebeurd.'
Puck lachte. 'Je bent wel grappig, hoe goed je dat ook probeert te verbergen.' Om een of andere rede zorgde deze stomme opmerking ervoor dat ik ook moest lachen. 'Mens,' Begon Grimalkin, ik had absoluut geen enkel idee waar hij vandaan kwam, maar voor deze ene keer was ik daar ook niet nieuwsgierig naar. 'Je verveelt me,' Ik keek de kat met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'En bovendien, jullie verkeren in gevaar.' Zei de kat, hij zei het op een manier waaruit ik opmaakte dat hij dit al veel vaker gezegd had. Ik perste mijn lippen op elkaar. 'Jij niet dan?' Grimalkin keek me aan alsof, ook dit, iets was dat ik zou moeten weten. 'Ik ben een kat.'