Hoofdstuk 4.2

In eerste instantie dacht Simon dat hij pech had en dat Blithe al was vertrokken, toen hij na een korte lunch weer boven kwam. Enigszins teleurgesteld liep hij terug naar de bibliotheek, maar tot zijn verbazing zat ze daar. Hij glimlachte naar haar en stak zijn hand op. Ze beantwoordde zijn glimlach en klapte het boek dicht waar ze in had zitten bladeren. Simon kon de titel niet zien omdat ze het boek zo snel terugzette in het rek.
'Simon Cartwell,' zei Blithe, terwijl ze naar de stoel naast haar wees en haar handen daarna in elkaar vouwde. 'Na weken tref ik je weer.'
'Erg toevallig, inderdaad,' zei Simon. Hij grijnsde en plofte op de stoel naast haar neer.
'Inderdaad. Al moet eerlijk toegeven dat ik wel in de bibliotheek zit om je op te wachten. Oh jeetje, dat klinkt ook wel een beetje eng.' Ze sloeg haar ogen neer en kreeg rode blosjes op haar wangen. Het zag er schattig uit. Zonder logische verklaring begon Simon haar in zijn hoofd te vergelijken met Brooke. Hij besefte dat de twee niet meer van elkaar konden verschillen: niet alleen verschilden ze in uiterlijk, maar in één oogopslag was het ook duidelijk dat ze qua karakter niet op elkaar leken. Simon prefereerde het verlegen, onzekere karakter van Blithe sterk over het spontane, bijna asociale voorkomen van Brooke.
'Ik hoefde eigenlijk niet meer naar de bibliotheek,' was Simons reactie. Hij legde zijn hand vlak naast die van haar op tafel, waardoor ze opkeek en hun blikken kruisten. 'Ik hoopte je eigenlijk gewoon tegen te komen, toen ik je net zag.'
Haar mondhoeken krulden omhoog en er verschenen kuiltjes in haar wangen. 'Hoe gaat het in het dreuzelteam?' vroeg ze toen. Ze friemelde met haar vingers en keek hem niet langer aan. Het voelde goed dat hij haar zenuwachtig maakte. 'Vast een heleboel ophef nu Rowling verdwenen is?'
'Oh, het is enorm nieuws, inderdaad,' antwoordde hij. 'Maar eerlijk gezegd is het niet mijn grootste zorg. Ik ben voornamelijk bezig om iets te bedenken waardoor ik Harry Potter massaal uit de geheugens van alle dreuzels kan laten verdwijnen.'
'Oh! Jeetje, dat is nogal wat...' Ze fronste. 'Maar ik heb je nooit eerder hier gezien, in de bieb.'
'Dat klopt.' Simon zuchtte. 'Mijn taken zijn helaas voornamelijk praktijk-gericht. Ik ben naar een klein dorpje gestuurd, Naddleton?'
Ze schudde haar hoofd ten teken dat ze het niet kende.
'Het is een dreuzeldorp. Erg klein, nogal hecht, en ik moet daar in de praktijk gaan zoeken naar een oplossing.'
'Oh? Waar ligt het dan?'
Nadat Simon haar had uitgelegd waar het dorp zich bevond, sprak hij nog verder met haar over zijn baan. Hij vertelde over de inwoners en hij besprak met haar verschillende mogelijkheden voor oplossingen, die ze lachend samen weer de grond in boorden. Op een gegeven moment werden ze vriendelijk verzocht de bibliotheek te verlaten, omdat ze te luid waren, dus verkasten ze naar de kantine van het departement. Simon had een hele fijne middag en vond het heerlijk dat hij met Blithe op niveau kon praten. Ze had al eerder verteld dat ze stage liep op het departement van Dreuzelzaken. Ze was officieel aangenomen om de financiën bij te houden, maar werd voornamelijk gebruikt voor de rotklusjes die haar begeleider zelf niet wilde uitvoeren. Samen zeikten ze hem af en spraken ze over hoeveel potentie ze beiden eigenlijk hadden, maar dat hun talenten niet erkend werden en dat ze eigenlijk weg zouden moeten gaan bij het Ministerie.