I can't stop thinking about Meghan every time I see Neve... that's just not good

Toen ons gesprek een beetje ongemakkelijk was beëindigd, nadat ik de zoveelste keer prinses tegen haar had gezegd was het even stil. Ik keek haar aan en zag dat ze een klein beetje in gedachten zat en daardoor niet doorhad dat ze me een beetje aan het aangapen was. Ik glimlachte lichtjes ‘Snow white?’ Ze schrok op en ze zat op het punt om een sarcastische opmerking te maken (je kon het gewoon aan haar gezicht zien) toen ik haar al voor was ‘Zeg het de volgende keer als er zoiets aan de hand is, ja? En soms moet je mensen vertrouwen ook al ken je ze niet.’ Zei ik serieus. Woww, sinds wanneer ben ik serieus? Oké dit moet echt weer zo snel mogelijk gaan veranderen, ik begin straks te veel op Ash te lijken. Ik ga zo snel mogelijk weer een grap uithalen. Ze keek me lichtelijk verbaasd aan en ik stond op en pakte wat zalf, speciaal voor dit soort wonden, en wat verband. Ik liep terug, pakte haar been zachtjes en voorzichtig vast en begon het schoon te maken. ‘Ik zal erover nadenken roodkapje.’ Waarna ze vervolgde ‘En dit komt me bekend voor zeg.’ ‘Tja, de vorige keer was het andersom en moest ik m’n shirt uittrekken.’ Ik pakte de zalf toen ik de wond had schoongemaakt en zoveel mogelijk bloed van haar been had gehaald als mogelijk en smeerde het op haar diepe snee. De snee was nog steeds flink aan het bloeden dus ik moest er tegelijk een beetje voor zorgen dat haar been niet weer helemaal onder zat. Ondertussen verscheen er een grijns op mijn gezicht zo groot als een meloen en vervolgde mijn zin ‘Ga jij dan ook je shirt uittrekken?’ ‘Ik heb een wond in mijn been. Niet in mijn zij, dus in je dromen roodkapje.’ Ik was klaar met het smeren van de zalf op haar wond en begon nu haar been strak te binden. ‘Ach, het leek me dan wel zo eerlijk. Maar als je het zo zegt heb je toch wel een klein punt.’ Zei ik en vervolgde ‘Door de zalf zal als het goed is de pijn snel weggaan.’ Ze knikte en het was even stil toen ik het verband goed en strak om haar been had gewonden. ‘Je bent beter in EHBO dingen dan gedacht. En nee, denk nou maar niet dat dit een compliment is. Ik had je alleen nog wat slechter verwacht.’ Zei ze. Onbewust kwam er een klein scheef glimlachje op mijn gezicht. Ze had gewoon bijna dezelfde humor als ik, echt geweldig! Maar ook wel irritant, aangezien ze dan bijna altijd door zal hebben wanneer ik een grap wil uithalen of een sarcastische opmerking wil plaatsen.

Meghan wist dat ook altijd en zij vond het leuk, zelfs als ze deed alsof het irritant was werd ze er wel vrolijker van. Al was zij niet zo sarcastisch en een grappenmaker als ik, ze kende me door en door.

Meghan.. waarom zit je toch echt altijd in mijn hoofd? Kijk, in mijn hartje zal je altijd blijven, maar moeten mijn hersens nou ook echt elke keer mij aan jou laten denken?

Er werd met een hand voor mijn gezicht gewapperd en ik knipperde even kort met mijn ogen.
‘Hèhè, ik dacht dat je nooit meer op aarde zou komen. Nou… eh.. ik bedoel: Ik dacht dat je nooit meer terug op sprookjesland zou komen. Of nou.. je snapt heus wel wat ik bedoel.’ Zei ze en ik glimlachte een beetje vermoeid waarna zij haar wenkbrauw optrok ‘Hmm, dat had ik nou echt niet van mezelf verwacht. Ik ben 1 van de oudste fey die niet is vervaagd, ik ben zelfs nog ouder dan Oberon, koning van het Zomerhof, maar ik had nou echt niet verwacht dat ik ook maar enig verstand had van EHBO.’ Ze gaapte me half aan en ik grijnsde ‘Ohw, ik dacht bijna dat ik mevrouw hier nooit met haar mond vol tanden kon laten staan maar het is me toch gelukt.’ Ze gromde iets onverstaanbaars. ‘Ben je echt al zo oud? En hoe kan het dat jij ouder bent dan Oberon, hij ziet er toch ouder uit en heeft een baard enzo?’ ‘Ja, ik ben echt zo oud, schat. En dat is omdat ik niet echt een leider type ben. En dat Oberon er ouder uit ziet komt door de dromen en fantasie van mensen, wij fey worden niet ouder, maar de uiterlijk van elke fey is dus ontstaan door die dromen, gedachtes en fantasie van mensen.’ Antwoordde ik. Ik was net uitgepraat toen ik een platte hand hard op mijn wang voelde en een ‘pets!’ hoorde. Neve schoot overeind door de pijn (blijkbaar had ze met haar hand waar een snee in zat geslagen) en ze stootte haar hoofd volop tegen het kastje boven haar hoofd. Waardoor ze in elkaar kromp en geïrriteerd en uitgeteld op bed lag, met haar goeie hand over haar hoofd wrijvend. Ik moest moeite doen om mijn lach in en verborgen te houden, door haar onhandigheid.

De laatste keer dat ik iemand met zoveel onhandigheid had gezien, was Meghan.
‘Zet haar uit je hoofd Puck’ zei ik streng in mijn gedachten.

Haar ogen ontmoetten de mijne en je kon haar blauwe ogen zien schitteren in het donker. Haar ogen leken heel veel op die van Ash, alleen waren die van haar wat feller (meer helder), iets minder ijsachtig en koud. Meer alsof helderblauw ijs op het punt staat om te ontdooien. En met die ogen keek ze me nu nog geïrriteerder aan. ‘Noem me geen schat, ik heb je gewaarschuwd.’ Zei ze tussen haar tanden door en vervolgde ‘En ben je niet moe ofzo?’ ‘Natuurlijk ben ik moe, maar ik krijg geen kans om te slapen of mevrouw hiero heeft zichzelf alweer verwond.’ Ik pakte alweer wat verband (gelukkig had ik het nog niet opgeruimd) en begon nu ook haar hand te verzorgen. Toen ik daarmee klaar was, zag ze er nog steeds behoorlijk knorrig uit en ik besloot om naar bed te gaan nadat ik snel de EHBO spullen had opgeruimd. ‘Neve, ga slapen, morgen is er weer een lange dag waarin we veel moeten reizen en jij kan nu juist alle rust gebruiken.’ Ze keek me weer aan met die blauwe ogen die leken op te lichtten in het donker en ze knikte. Ik stond op, maar ze greep m’n pols vast en ze kauwde op haar lip. Ik trok mijn wenkbrauw vragend naar haar op en ze trok me aan m’n pols naar beneden waardoor ik werd gedwongen om op mijn hurken te zitten. ‘Je hebt wat van mijn bloed op je wang.’ Zei ze terwijl ze m’n ogen vermijden. Ik wilde net een sarcastische opmerking maken over dat ik wel vaker onder veel meer bloed had gezeten, toen ze moeilijk opstond, hinkelde, ergens een papiertje vandaan haalde, die nat maakte en ze toen kwam terug hinkelen. Waarom deed ze zo moeilijk als ik het ook gewoon zelf kon doen?
Ze ging weer op het bed zitten en ze leunde naar voren om te zien waar het bloed overal op mijn wang zat. Daarna depte ze voorzichtig met het doekje op mijn wang tot het bloed weg was en gooide het bebloede doekje weg. Ik keek haar vragend aan en toen glimlachte ze gek genoeg ‘Nu ben ik je niets meer verschuldigd al was wat ik deed veel minder werk vergeleken met wat jij allemaal al voor mij hebt gedaan. Soms tegen mijn wil in.’ Ik grijnsde om de manier hoe ze dacht en uit de hoek van een kamer op een kast, waar een opgekrulde Cait Sith was zei hij ‘Je bent slimmer dan ik dacht mens.’ Terwijl hij zijn achterpoot aan het likken was ‘Als je ook zo slim bent in overeenkomsten maken en goed weten wat je hebt afgesproken dan kom je wel een eindje.' Grimalkin rekte zich uit en sprong van de kast af en liep op z'n gemak naar Neve's bed en ging op haar schoot zitten. Daar ging hij weer goed liggen en hij begon te spinnen toen Neve hem onder z'n oor aaide. Ik stond op en zei 'Weltrusten.' 'Trusten en... Dankjewel voor het verzorgen van mijn hand en been.' ik stond abrupt stil en draaide me om 'Morgen zal ik je alles vertellen over het woord dankje en andere dingen over de fey zodat je geen fouten maakt als je eenmaal voor eentje staat of voor andere wezens.' ze rolde met haar ogen en ze ging met Grimalkin op haar schoot slapen.

Meghan lag er zo ook altijd bij, met Grimalkin op haar schoot.
Ik schudde mijn hoofd, nu niet aan denken Puck! Nu heb je, je slaap nodig.

Ik zag dat Grimalkin nog één blik gaf, dat ik nog bij hem in de schuld sta door dit tripje en ik nog een overeenkomst met hem moet maken. En ik knikte kort waarna ik zelf weer mijn bed in kroop en in slaap viel.