Ruzie

Als ik op Zweinstein aan kom zie ik als eerste het mooie kasteel, en Hagrid want wie mist die nou niet. Als we in de koetsen stappen denk ik nog steeds aan zwerkbal toernooi en mijn geheim. Als we bij de school aangekomen zijn zie ik dat er iets veranderd is er zijn veel meer plaatsen dan eerst. Ik loop naar de vierde jaars plaats en ga zitten ik zit vol in mijn gedachten en ik hoor de toespraak van Perkamentus maar half al luister ik altijd met volle aandacht. Ik hoorde wel wat van de toverschooltornooi of zoiets en dat ze hier kwamen. Toen hoorde ik de duur met een harde klap open gaan er kwamen een groep jongens aan die heel stoer gingen doen, uitslovers dacht ik bij mezelf. Later kwamen meisje naar binnen toelopen die heel sexy en lief deden alle jongens vonden het gelijk leuk Ginny en ik klapte niet eens voor ze. De meisje ( hun school had een hele moeilijke naam dus ik noem ze de Franse meisjes) gingen bij Ravenklauw zitten en de uitslovers bij Zwadderich.
Na het eten dat ik bijna niet door me keel kreeg gingen we naar de slaapzalen. Ik had een paar eerste jaars vriendelijk verwelkomt omdat ik wist hoe het voelde. Toen ik eindelijk mijn pyama aan had ging ik proberen te slapen maar dat ging moeilijk als je zooooooooooooo groot geheim mee draagt.

De volgende ochtend hadden we les als eerste hadden we toverdranken blokuur, ik zat naast Marcel en probeerde hem te helpen al mocht dat niet van Sneep toch dee ik het ik had Marcel niet alles voor gezegd alleen de foutjes die hij deed en hij had een 5 gekregen nog best goed. Na toverdranken hadden we een kleine pauze en daarna gedaanteverwisseling dat best goed ging dus ik had geen huiswerk. Bij verweer tegen zwarte kunsten moesten we de drie ergste vloeken zeggen dwaaloog demonstreerde crusio bij Marcel en Marcel heeft al last dat zijn ouders daardoor gek zijn geworden en ik moest de dood vloek zeggen omdat ik het opnam voor Marcel. We hadden meeste huiswerk van Sneep gekregen wat ik snel afhad en ik tuurlijk Ron en Harry moest helpen.

HARRY POV

Ik vond het super lief dat Hermelien ons ging helpen alleen ze was er niet met haar hoofd bij omdat ze vaak voor zich uit zat te staren en wij haar wakker moesten houden. Het duurde bijna de hele nacht ik was bijna in slaap gevallen tot er iets op de grond viel ik schrok wakker en keek op de inktpot van Ron was gevallen. Hermelien was blijkbaar met haar elleboog geschoven tegen het potje aan en daardoor viel die. Ron was moe en daardoor een kort lontje had en begon te schreeuwen tegen Hermelien waar Hermelien wakker van schrok snel repareerde ze het potje maar Ron was nog steeds boos en keek Hermelien boos aan. Hermelien was er klaar mee en schreeuwde voor dat ze weg liep:' hoe zou jij het vinden als je met een geheim liep wat je hele leven veranderd'. Ik stond op en liep naar Hermelien ik was namelijk ook benieuwd wat dat geheim was alleen Hermelien was al in de meisjes slaapzaal en ik wou naar boven lopen alleen toen ik op de zesde tree stond wordt het een glijbaan hoe kan dat dacht ik. Ik liep gelijk naar de slaapzaal toe ik zou ooit een keer in die meisjesslaapzaal komen maar niet vandaag ik keek naar beneden en Ron was ook al naar bed gegaan dan had het geen zin om alleen te blijven zitten. Toen ik me om had gekleed in mijn pyama kreeg ik weer die droom over Voldemort Wormstaart en over die andere man alleen in plaats dat die oude man werd vermoord was het eerst Ron en toen Hermelien ik schoot omhoog en keek naast me waar Ron zat te slapen en ging weer veder proberen te slapen. De volgende dag was Ron nog steeds boos op Hermelien wat ik niet begreep. Ik was moe maar gelukkig hadden we een tussenuur en het was lekker weer dus ging ik buiten maar mijn huiswerk maken. Toen we bij het meer zaten zag ik dat een jongen genaamd Victor van die andere school met heel veel meisjes lopen slijmbal dacht. Ik zag uit mij oog hoek Hermelien er naar kijken. Ik wist dat ik niks voor haar mocht voelen we bleven toch vrienden meer niet dat weet ik zelf ook wel alleen ik vind haar gewoon leuk. Ik voelde een ijskoude windvlaag waarmee ik weer uit mijn roze wolk stapte en probeerde er niet meer aan te denken.