The Story of Moon deel 41

Moon deel 41.

Ik werd wakker door een extreme leegte die ik voelde. Toen ik mijn ogen opendeed en op mijn zij rolde, besefte ik dat Aron niet meer naast me lag. Mijn blik viel op een briefje op zijn kussen ' Ben even jagen, we gaan vanmiddag hier weg. ik hou van je, Aron. ' bij de laatste zin speelde de vlinders in mijn buik weer de grootste rol, waardoor ik even de tijd vergat. Ik stapte uit bed en douchte me. Ik maakte mijn ontbijt klaar, en toen ik klaar was ging ik even achter de tv zitten, tevergeefs, want mijn oplettendheid op de flitsende beelden van de tv, vervaagde al snel. Weer was ik wat met mijn gedachten aan het worstelen. Aron was ook een Wolfpire, alleen hij was meer vampier dan wolf. Ikzelf was een, ' normale ' wolfpire, hoe je het normaal kon noemen. Ik at mijn broodje op en besloot mijn moeder te bellen, ik had haar al heel lang niet meer gesproken. De telefoon ging een paar keer over. " Hallo met Natasha " hoorde ik aan de andere kant. " Hai mam, met Moon. Ben je al weer terug?" " Moon! Sorry schat dat ik niet gebeld had, ik was even de tijd vergeten. En ja, ik ben thuis! Hoe was het met Aron in Alaska?" vroeg ze met oprechte nieuwschierigheid. " Uhm, ja het was echt geweldig. We hebben gewandeld en zijn naar stadjes geweest. Maarja, Alaska he, niet heel veel te doen dus." loog ik. " Hmm, ja snap ik. Maar goed. Mooi dat je het leuk gehad hebt schat. Wanneer kom je terug?" " Vanmiddag.." mijn stem stierf weg. Ik bedacht dat ik er nu anders uit zag, bleker, wel nog de bruine ogen, mijn haar was iets langer. Maar de blekere kleur van mijn huid, daar zou mijn moeder van schrikken. Ze zou meteen met me naar het ziekenhuis rennen, en naar de intansive care gaan. Me moeder had blijkerbaar tegen me gepraat, maar ik was ver weg met mijn hoofd. " Gaat het wel goed met je? " vroeg ze. " Ja, ja tuurlijk. Nergens om je zorgen over te maken. Maar mam, moet hangen ik zie je vanmiddag. Kusjes. " zonder op antwoord te wachten hing ik op. Het scheelde niet veel of ik had mezelf verraden. Op dat moment kwam Aron binnen, zijn zwarte ogen waren veranderd in de prachtige Gouden ogen waarvan ik zo hield. Hij lachte mijn grijns en liep naar me toe. Hij sloeg een arm om mijn middel en kuste me in mijn nek. " Lekker geslapen? " vroeg hij, terwijl hij zijn andere arm ook om mijn middel sloeg. " Ja hoor. " bekende ik, en sloeg mijn ogen neer. Hoe lang ik ook bij Aron was, door zijn charmante uitdrukking, en zijn prachtige stem, werd ik op slag verlegen. Hij tilde met zijn wijsvinger mijn kin op en kustte mijn mondhoek. " We gaan. " zei hij opeens ,en trok me mee naar de hal. " Hier wachten oke?" zei hij. Ik stond er nog maar een beetje verbaasd bij, nog niet door wat er allemaal ging gebeuren. Voordat ik kon knipperen was hij alweer terug met twee weekendtassen in allebei zijn handen, een teken dat we konden gaan. Ik liep naar buiten en snoof de frisse geur op van de sparren, en de wilde geur. Ik hoorde hoe Aron de deur achter zich dicht deed, en snel liepen we samen naar de receptie en brachten de sleutel terug. Het vrouwtje achter de balie keek me raar aan. " Gaat het allemaal wel goed met je?" zei ze, en schoof haar bril op haar neus zodat ze me beter kon bekijken. " Kan niet beter. " zei ik met een blik op afwezig. " Oh nou eh, jullie hadden al betaald. Dus tot ziens, hopen dat jullie ooit weer terug komen " zei ze terwijl ze wat papieren rechtklopte. " Tot ziens mevrouw " zei Aron beleefd, hij trok me mee terwijl ik als een lappenpop werd meegetrokken. Ik keek nog steeds naar de vrouw, die haar blik op mij gevestigt had. Ik zweerde dat ik een sprankeltje medelijden in haar ogen zag. En ergends wist ik dat ze meer wist, dan de normale mens zou weten. We kwamen een half uur later bij mijn huis aan. Ik keek even naar de zee, ik snoof de heerlijke zoute geur op, en voelde de heerlijke wind. Ik besefte dat ik mijn normale leven kwijt was. Niet zomaar, een meidenavondje met Dana, nee, wij waren ongeveer uit elkaar gegroeit. Alles was anders toen ik iets met Aron kreeg. Maar dat maakte me niks uit, want wat ik wel had, was de grootste liefde van mijn leven, die nu aan mijn zijde stond. " Kom " fluisterde hij, en gaf een kus op mijn hoofd. Ik stak de sleutel in het slot en liep meteen door naar de keuken. Waar ik mijn moeder aantrof. Aron bleef tegen de deuropening leunen, en keek me met een grijns aan. " Mam! " riep ik, overdreven zwaaiend. " Oh shit, ik had je niet aan horen komen " zei ze terwijl ze haar krant dicht sloeg. Ze kwam met geopende armen naar me toe gelopen " Hoe is het met je? Goede reis gehad, hoe kunnen jullie zo snel hier zijn? Moon,je had twee uur geleden gebeld,en met het vliegtuig duurt het wel wat langer. " zei ze bazig.Shit, me moeder was te oplettend vandaag. " Ja, ik belde je net voor we vertrokken. Je vergist je zeker in de tijd, ik had meer dan vijf uur geleden gebeld mam. " zei ik met mijn ogen rollend. " Ach ja, dat zal het wel zijn. " ze deed een stap naar achter en liep naar Aron toe. " Hebben jullie het leuk gehad " vroeg mijn moeder terwijl ze Aron een knuffel gaf. Ik zag dat Aron het even moeilijk had, maar hij herstelde zich snel. " Ja echt heel leuk, en hoe liep het hier? " mijn moeder glimlachte bij zijn beleefdheid. " Ook goed hoor. " " Maar ik ga weer even naar huis, ik zie je morgen op school " zei Aron en liep naar me toe, hij fluisterde snel in mijn oor " Ik zie je vanavond. " hij knuffelde me en zwaaide nog even naar mijn moeder en liep de deur uit. Mijn moeder liep naar de keukentafel en nam plaats, ze klopte op de stoel naast zich. Ik volgde haar voorbeeld en ging naast haar zitten. " Moon, je ziet er. Sorry dat ik het zeg. Maar raar uit. Wat heb je met je huid gedaan? " vroeg mijn moeder onderzoekend. " Mam, je verbeeld je echt dingen. Mijn huid is zoals anders, en ik voel me super. Mag ik nu naar boven, ik moet even met Dana bellen " bedacht ik als smoes.Ik zag haar peinzend en onderzoekend kijken, maar ik vermeet haar blik " Is er echt niks" " Nee-hee " zei ik iets te brutaal. " Jaja ga maar naar boven " zei ze, duidelijk geen zin in ruzie. Ik liep naar boven en plofte op mijn bed. Moeders, dacht ik.

- Volgend hoofdstuk -
Weken verstreken, Aron en ik gingen gewoon braaf naar school, zoals altijd. Soms kreeg ik wel een opmerking : " Moonie, sjonge wat is er met jou gebeurd in de vakantie! Je huid.." steeds weer kreeg ik dezelfde opmerkingen. Ook Dana keek me heel raar aan. Ze had me ooit in een pauze aangesproken " Moon, ik weet niet wat er met jou is, maar het is niet goed." waarop ik dan antwoordde " Dana, er is niks, ik voel me goed. " zei ik dan, en liep dan weg. Niet instaat nog meer leugens in een keer te vertellen. Ze moest eens weten. Een Wolfpire? Wie zou dat ooit kunnen denken? Ze zouden me, niet geloven. En als ze bewijs hadden gezien, was iedereen bang voor me geweest. Daarom had ik mezelf in het begin van mijn ontdekking dat ik een weerwolf was, monster genoemd. Het was midden in een schoolweek, een van mijn laatste weken, en mijn laatste jaar hier op school. Ik liep hand in hand met Aron het schoolplein af, en hij besloot te gaan rijden op mijn scooter, wat ik overigens best vond. Ik klampte me aan hem vast terwijl hij mijn scooter startte. Binnen no-time waren we bij mijn huis, als we rennend waren geweest waren we er natuurlijk sneller, maar dat risico konden we niet nemen. Ik weet niet wat er met Aron was, maar hij was opvallend blij vandaag. Er gebeurden nog wel meer rare dingen deze week. Ik hoorde een opvallend vreemd geluid. Ik herkende het wel, maar ik had geen idee waarvan. Een soort van gebonk. Maar verder had ik er niets achter gezocht. We stapten af en Aron begeleidde me naar mijn huis. " Stop.." fluisterde ik. Aron verstrakte zijn greep om mijn middel. " Ik hoor iets.. " weer dat rare gebonk, het klonk heel dichtbij, maar ik zag niemand om me heen. " Aron?" zei ik terwijl ik naar zijn glimlachende gezicht keek. " Hoor jij dat ook?" " mm-mm " antwoorde hij, wat dus een ' ja ' betekende. " Ach ja. " zei ik en liep weer verder, Aron volgde me. Mijn moeder was niet thuis, dus Aron besloot voor me te koken. Dat vond hij erg leuk de laatste tijd, koken. Iets waar hij natuurlijk zelf niet van kon genieten. Hij kookte echt verukkelijk. Na het eten waste ik af, en liepen we naar boven. Ik douchte en even later kroop ik naast Aron. Even keek ik op naar zijn prachtige gezicht, weer die glimlach. " Waarom lach je de heletijd? " vroeg ik. " Daar kom je binnenkort wel achter, ga nu maar slapen " zei hij terwijl hij nog steeds lachte, en een kus op mijn hoofd drukte, hij legde zijn arm om me heen, zodat ik met mijn hoofd op zijn buik kon slapen. " Weltrusten " zei ik. " Weltrusten, droom zacht. " zei hij zoet. Weer hoorde ik het geklop, ik werd er gek van. Uit schrik vlogen mijn ogen open. Het was geen normaal geluid wat ik hoorde, het was een hart..