Really? After all this time you are still doing that disappearing thing cat?

Ik pakte Neve bij haar pols vast en duwde haar vooruit. Ze stribbelde tegen, maar ik duwde haar gewoon stug vooruit. 'Waarom ren je ervoor weg? Je kunt er toch tegen vechten?' vroeg ze. Ik duwde haar een richting op, maar ik voelde de aanwezigheid steeds dichterbij komen. 'Ik ren niet weg prinse- ARGH. Maar ik heb zo'n idee dat koningin Mab doorheeft dat jij hier bent en ze iemand op je af heeft gestuurd om mij van jou weg te halen.' zei ik luchtig. 'Waarom wil ze mij perse van je weghalen?' 'Misschien omdat Winter en Zomer elkaar haten, alleen ben ik één van de weinige die het niet zo veel kan schelen, maar zij denkt dan dat ik jou aan Oberon zal uitleveren en dat hij een voordeel heeft en er weer oorlog kan uitbreken.' Ik voelde hoe de aanwezigheid als maar dichterbij kwam en dat het nu niet zo ver van ons af was. Het begon te sneeuwen, gelukkig want dan kunnen ze ons minder makkelijk vinden en onze sporen in de sneeuw niet volgen, want dat wordt toch weer gevuld door het nieuwe sneeuw. 'Oorlog? Zo snel?' vroeg ze een beetje ongelovig. 'Geloof me, als een Zomerfey ook maar 1 stap in Winter zet breekt de hel al los.' 'Maar waarom? Het klinkt niet logisch, want dan zou er nu al oorlog moeten zijn vanwege jij hier bent en er vallen heel veel doden bij een oorlog.' zei ze nogal koppig. Ik zuchtte 'Ohw tja, ik dacht dat iedereen mij haatte omdat ik het woordje kak zei waar iedereen bij was.' 'Wees serieus Robin.' zei ze en ik duwde haar nog harder vooruit. 'Winter verveelt zich snel en ze vinden het leuk om met Zomer oorlog te voeren alleen nu IJzer er is zullen hun het wel snel stop zetten denk ik, in ieder geval een poging om het stop te zetten.' Ze rukte haar pols los en rende zelf nog harder voor zich uit, ik wist niet dat ze zo hard kon rennen. Nou ja, ik rende harder en nu naast haar. 'Het is alsof ik de kleuterschool opnieuw moet meemaken.' zei ze. 'Stiekem is dit ook de kleuterschool, tegen niemand vertellen hè want anders gaat een peuter van 3 mijn hoofd van mijn romp afhakken.' Geschokt staarde Neve me aan en ik moest lachen. 'Relax, het was een grapje nou ja deels..' Ik kreeg een harde klap tegen me schouder waarna ze het uitschreeuwde van pijn. Ze gebruikte echt de hele tijd haar verkeerde hand, bezorgd keek ik haar aan maar ze snauwde al naar me 'Het gaat Goodfellow, ik ben niet zo'n poezie.' Ik grinnikte en greep haar pols weer vast en stopte onmiddellijk. Door deze plotselinge actie van mij werd ze terug geduwd en viel ze maar ik ving haar op. 'Wat zou je toch zonder mij moeten prinseeee..' ik zuchtte en ze keek me boos aan terwijl ze zich weer uit mijn armen los wurmde. 'Dankzij jou viel ik, dus ik zou juist beter af zijn zonder jou.' 'Au, dat deed pijn snowie.' Ik ging een eindje van haar af staan en voelde dat de aanwezigheid nog maar 10 meter van ons af was. 'Niet schrikken en klim meteen op mijn rug als het zo ver is.' 'Wat ga je doen?' vroeg ze verbaasd. Maar ik veranderde in een een groot en sterk paard en ik zag hoe ze met haar mond open stond toe te kijken. Ik boog zodat ze makkelijker op mijn rug kon komen en ik zag haar even twijfelen, maar daarna klom ze op mijn rug. Voordat ze er al helemaal goed op zat begon ik al op mijn hardst weg te rennen, wat zowieso heel snel is. Ze greep snel mijn nek stevig vast wat me weer aan Meghan deed denken, maar ik schudde dat nu gewoon even van me af. 'En de kat dan?!' riep ze naar me. Ineens was er weer nog een aanwezigheid op mijn rug die zei 'Ik ben hier mens en je kunt me Grimalkin, Cait Sith of Duivelskat noemen. Het betekent toch allemaal hetzelfde.' Ze schrok en er kwam een soort paarden gegrinnik uit mijn mond wat behoorlijk vreemd klonk. En ik hoorde hoe Neve moest lachen om mijn gelach. Ik zigzagde langs alle bomen, sprong over omgevallen bomen en probeerde wie ons ook volgde kwijt te raken. Ik voelde hoe de aanwezigheid steeds verder achter ons lag. Zo rende we de hele dag door en al die tijd hadden Grimalkin en Neve op mijn rug gepraat over van alles en nog wat, maar na de eerste 2 zinnen waren ze mijn interesse al verloren. Sinds ongeveer een mensen uur waren we in het Wyldwood en sinds we erin waren was het ook heel donker. Ineens voeg Neve wat aan mij na een hele dag 'Zijn we degene kwijt die ons volgt? En waar gaan we overnachten? En waarom was het zo donker vanaf het moment dat we het bos zonder sneeuw in kwamen? Want na mijn idee moest dat veel langzamer gaan dan zo plotseling.' Ik schudde met mijn kop en begon weer met dat paarden gegrinnik. 'Mens, Robin Goodfellow is nu een groot paard hij kan geen antwoord geven.' hoorde ik Grimalkin zeggen. 'Ohw, tja ik dacht omdat ik een pratende kat op mijn schoot had en zit op een fey die veranderd is in een paard dat die ook wel zou kunnen praten.' zei ze sarcastisch. 'Dan heb je nog veel te leren mens.' zei Grimalkin en vervolgde 'Ja we zijn degene kwijt geraakt die ons achterna zit. En ik heb wel een idee waar Goodfellow ons naartoe wilt brengen maar dat weet ik niet zeker en de tijd in Nimmernimmer loopt niet hetzelfde als in de mensenwereld. In het Wyldwood, het bos zonder sneeuw noem jij dat, komt de zon pas op als het daar zin in heeft. Het kan zijn dat het 3 mensenweken duurt voordat de zon hier weer opkomt.' 'Woww dat klinkt echt absurd.' Ik stopte en boog, dit was precies de plek waar ik wilde zijn dus konden ze van mijn rug af. Grimalkin was de eerste die eraf sprong waarna Neve voorzichtig van mijn rug afgleed. Ik veranderde weer terug in mezelf en haalde een hand door mijn haren. 'Waarom stop je hier?' vroeg Neve nieuwsgierig. 'Jij lijkt echt veel op een andere mens die ik ken.' zei de Cait Sith terwijl hij mij aankeek. 'Nee dat lijkt ze niet, dus haal niks in je hoofd kat.' zei ik. 'Mens jij vraagt ook zoveel aan me waardoor ik geen zin heb om nog langer naar je te luisteren laat staan antwoorden, maar jij bent ook net zo interessant als zij.' zei de Cait Sith tegen Neve. 'Is die persoon Meghan? Is Meghan ook een half fey?' ze klonk heel nieuwsgierig en ineens was al haar sarcasme weg. 'Kijk nou, je bent toch slimmer dan ik dacht. Ja die persoon is Meghan en ze is ook een half fey. Ze was een Zomerprinses, maar ze is nu IJzerkoningin. Ik ga het niet ontkennen dat zij één van de eerste in mijn hele bestaan was die voor mij interessant is.' Neve leek na te denken of ze nu wel of niet een sarcastische opmerking moest maken of dat ze nog meer vragen had maar ik onderbrak ze al. 'Als jullie klaar zijn, kunnen jullie ook gaan slapen als we überhaupt naar binnen mogen.' Ik liep naar een boom en ik hoefde niet eens te kloppen of de dryade van die boom kwam er al uit. 'Robin, wat heb ik jou al lang niet meer gezien. Maar ik wist dat je zou komen nu, de wind heeft me veel verteld. Dus komen jullie allemaal binnen?' Zonder om te kijken stapte ik naar binnen en ik zag hoe Grimalkin zich meteen gemakkelijk maakte op een stoel en ik zag Neve verwonderd om zich heen kijken. 'Mogen we hier overnachten?' vroeg ik meteen ter zake komend. De dryade glimlachte 'Natuurlijk, ik zet wat eten klaar en maak de bedden alvast op.' De dryade ging meteen aan de slag en Neve vroeg of ze haar ergens mee kon helpen. 'Graag meisje, zou jij de tafel willen dekken?' Ze knikte en ze begon met werken. Ik ging nadat de dryade de bedden had opgemaakt op een bed liggen met mijn voeten relaxed omhoog en ik zag Grimalkin zijn poot likken. Nadat we hadden gegeten ging iedereen meteen slapen, maar ik ging in mijn bed zitten zodra ik dacht dat iedereen sliep. Helaas had ik beter moeten weten 'Goodfellow, waarom vertelde je de mens niet de waarheid, waarom het het slimst is om naar het IJzerrijk te gaan?' zei Grimalkin terwijl hij weer volle aandacht had voor zijn rechter poot. 'Omdat ze niet hoeft te weten dat zowel Winter als Zomer haar af zullen maken als Meghan haar niet beschermt. Zij is de enige die redelijk is en vriendelijk van alle rijken.' De Cait Sith gaf zijn rechterpoot nog 1 lik en ging toen door met de linker poot 'Dat hoef je mij niet te vertellen Goodfellow, dat weet elke fatsoenlijke soort hier wel.' Ik keek snel of Neve nog sliep, maar zo te zien sliep ze heerlijk door, dus fluisterde ik zachtjes verder. 'Neve denkt dat we daar antwoorden zullen krijgen, maar dat is het nou juist. Er zijn geen antwoorden, nog niet maar ik moet ze waarschuwen. Ik neem aan dat jij al weet over dat iets zich schuilhoudt in het Bevroren Woud?' De Cait Sith knikte 'Ja daar ben ik van op de hoogte Goodfellow. Maar het lijkt me het slimst dat jij de waarheid niet voor haar achter houdt, ze lijkt veel op Meghan en dat weet je zelf ook wel al wil je het zelf niet geloven en Meghan kwam ook overal uiteindelijk achter dus zij zal dat dan ook wel.' Ik schudde mijn hoofd en fluisterde 'Ze lijkt niet op Meghan, ja ze heeft af en toe wat trekjes van haar maar verder ook niet. En het lijkt me niet slim dat ik haar zeg dat Meghan haar nooit zal uitleveren aan Zomer aangezien ze zelf maar al te goed weet hoe het is om vast gehouden te worden omdat Neve dan gaat denken dat het hier veilig is en dat moet ze niet doen vooral niet wat er nu aan zit te komen.' zei ik. De Cait Sith keek me recht aan 'En hoe ga je haar uitleggen dat ze nog maar 1 echte broer heeft die leeft?' Ik verstijfde licht 'Dat is niet aan mij om te vertellen, de keuze is aan sneeuwbal of hij het wilt vertellen en ik denk dat hij dat wel doet. Oh dat doet me eraan denken, de prins weet niet eens dat hij een zusje heeft.' zei ik luchtig. Ik ging weer liggen en keek voor me uit. Ik zag hoe Grimalkin zich uitrekte en geeuwde 'Wanneer ga je haar vertellen dat je haar ouders hebt vermoord?' 'Ik ga niet eens meer de moeite nemen om te vragen hoe je aan die informatie bent gekomen.' zei ik met een luchtige stem. De Cait Sith had zijn aandacht aan mij al verloren, al voelde ik wel ineens iets kouds en glimmends tegen mijn arm. Voorzichtig pakte ik het op en keek ernaar. Het was precies de ketting die ik eerst ook had: versierd met takken en een smaragdgroene steen erin. Het was de ketting die het ijzer draaglijk zou maken. 'Ik zou je bijna kussen kat.' zei ik grijnzend. Ik keek naar de Cait Sith maar hij had zoals gewoonlijk geen aandacht meer voor mij. Ik ging slapen met een lichte schuldgevoel dat een IJzerdiertje is gestorven om te zorgen dat ik het IJzerrijk in kan.