I hate not having a weapon

Na Pucks plan nog eens zorgvuldig overdacht te hebben besloot ik dat ik het er niet mee eens was. 'Waarom gaan we naar het ijzerrijk? Is het omdat Meghan daar is?' Vroeg ik, de stilte doorbrekend. 'Niet alleen omdat..Meghan daar is.' 'En waarom het ijzerrijk? Wat voor nut zou dat hebben?' Vroeg ik. Natuurlijk wist ik dat hij dit onderwerp niks vond. Maar ik moest zeker weten of naar het ijzerrijk gaan niet alleen emotionele waarde had maar ons ook kon helpen. 'Luister prinses, ik snap dat het (vooral voor veel te koppige en nieuwsgierige mensen) moeilijk is om het aan iemand anders over te laten maar ik weet wat ik doe-' 'Nou het probleem is juist dat je niet lijkt te weten wat je doet, dit plan slaat nergens op, we gaan naar het ijzerrijk dat je gezondheid in gevaar kan brengen om mensen te zien die mísschien antwoorden hebben zodat we dan allebei de andere kant uit kunnen gaan en ik vermoord kan worden door mijn eigen moeder! Plus, jij hebt dan ook die antwoorden die we- misschien - gaan krijgen van die Meghan , dus stel zij zegt dat die zomerkoning mij wil hebben, of nodig heeft, kan jij me gaan afleveren en dan heb ik ook een probleem.' Even leek Puck uit het veld geslagen te zijn door mijn stortvloed aan woorden, maar helaas duurde dat niet lang. 'Denk je echt dat ik misbruik ga maken van de dingen die er gezegd gaan worden?' 'Dat ligt eraan wat er gezegd gaat worden.' Antwoordde ik onmiddellijk. Toen Puck grijnsde leek mijn theorie even (héél even) totale onzin. Maar al snel kwam mijn redelijkheid terug, het plan was duidelijk niet overdacht en ik wilde niet dat een van ons dood zou gaan. Maar had ik wel een andere keus dan dit plan opvolgen? Zelf een plan bedenken in een soort Narnia wereld zou leiden tot een totale catastrofe. 'Voor mij gaat het ook geen pretje worden, maar ik zie geen andere optie..nou, je we kunnen natuurlijk naar koningin Mab gaan en dan kan jij vanuit de pan waarin je gekookt wordt toekijken hoe ik vermoord wordt.' Ik rolde met mijn ogen en probeerde niet te grijnzen, het werkte niet. Mijn rechter mondhoek krulde omhoog en ik gaf de hoop dat Puck het niet gezien had al snel op. 'Je begint al door te krijgen dat ik geweldig ben nietwaar prinse- WAT IS ER MIS MET MIJ?' 'Behalve alles? Eh, misschien het feit dat je een paniekaanval krijgt bij de titel "prinses" - of valt dat ook onder de term "alles"?- ach, ik kan het je niet kwalijk nemen, ik ben vernoemd naar sneeuwwitje en ik ben héél eng, heb je toevallig ooit problemen gehad met assepoester?' Wauw de terugkeer van droge-humor. Hij had het wel kunnen verwachten. 'En heb je al spijt? Je neemt nóg een meisje mee! "het schandaal van Mab" nota bene,' Ik greep naar mijn zwaard dat ik niet had en pakte toen snel een stok van de grond. 'Wie wat en waar ben je?' Riep ik uit. Ik klonk nog al onbeholpen maar mijn mijn uitdrukking zorgde er voor dat ik een stuk overtuigender over kwam. En zo niet dan mocht wie of wat het ook was me próberen aan te vallen, ik zou de stok door zijn kop rammen. 'Ik ben een kat.' Zei de stem alsof dat alles verklaarde. Mijn verbrandde hand zat dankzij de stok nu ook nog eens onder het vuil. Kwaad pakte ik met mijn linker hand het stuk houd over en veegde ik mijn rechterhand aan mijn broek af. 'Eindelijk, ik dacht even dat we weer zo lang moesten zoeken, net zoals toen met sneeuwbal-' 'Ik ben gewoon veel interessanter.' Onderbrak ik Puck, grimassend van de pijn. 'Misschien heeft het meisje een punt,' Misschien? Natuurlijk had ik een punt. Ik staakte mijn poging mijn hand schoon te maken aangezien het niet werkte en me alleen maar meer pijn bezorgde. Net toen ik wilde roepen dat het beest zichtbaar moest worden zag ik hem zitten. Het was inderdaad...een kat. 'Wat was je van plan met die stok?' Vroeg de kat. 'Ik heb een trol in zijn buik gestoken met een plank, onderschat me niet.' De Cait Sith rekte zich uitgebreid uit en leek te vergeten dat wij er ook nog waren. 'We willen naar het ijzerrijk, en Goodfellow dacht dat jíj iets had om het voor hem draaglijk te maken,' 'Probeer je nou indruk op de kat te maken snowie?' Vroeg Puck grinnikend. Ik keek hem kwaad aan, natuurlijk probeerde ik geen indruk te maken op de kat...nou misschien een beetje, maar dat was alleen omdat ik niet wilde dat hij weer zou verdwijnen. 'Nee. Dat probeer ik niet, ik probeer gewoon ter zaken te komen.' 'Ik weet dat jij wel kan liegen maar moet je dat er echt in wrijven? Prinse-' Ik rolde met mijn ogen, ik zag het verband tussen die Meghan en Prinses heus wel maar ik ging hem er niet op wijzen. 'Ik lieg niet. Niet op dit moment in ieder geval.' Ik schonk hem een sluwe grijns en haalde mijn hand door mijn haar. Meteen vulde mijn ogen zich met tranen van de pijn, verkeerde hand. Lekker zeg. Geïrriteerd rukte ik mijn hand los uit mijn haar en zette ik hem op mijn heup. 'We moeten doorlopen,' Deelde Puck mij en de kat mee. 'Nou..ik hóóp dat de afstand te overbruggen valt door te lopen-' 'Rennen misschien?' Vroeg ik hoopvol. Die hoop was waarschijnlijk stom. 'Nee. Urg, waarom kan ik niet liegen?' 'Oké, geef me je dolk dan maar.' Antwoordde ik. 'Nee! Kijk dan naar je hand.' 'Daar heb ik al genoeg naar gekeken!' Ik keek hem kwaad aan. 'Hou jij het nou maar gewoon bij je stok.' Zei Puck 'Ik waardeer het niet dat je probeert me te beschermen, ik ben niet zoals de meisjes die jij gewend lijkt te zijn, het boeit me niet dat mijn hand verbrand ik ga hier niet blijven staan en- de kat is weg.' 'Dan is het waarschijnlijk heel dichtbij.' Geweldig, dan mocht ik chearleader zijn. Uhg