Chapter 007 || Coco Brown

Chapter seven

Het voelde weer fijn om met Kim te praten, 'Het spijt me trouwens van.. Nouja je weet wel dat ik je eigenlijk heb latten stikken voor Jared.' Mompelde Kim terwijl ze schuld bewust naar de grond keek. Ik schudden mijn hoofd 'Geef je zelf niet de schuld het was ook niet dat ik bepaald blij was voor jou en Jared op dat moment, of dat ik ook maar blij was over iemand anders. Of dat ik heel veel moeite deed.' Ze grinnikte, 'Ja jij was best wel opstandig, maar toch het was niet jou schuld dat ik minder met je om ging sinds Jared ben ik een ander mens geworden, jij was mijn beste vriendin maar het voelde als of ik elke seconde van de dag bij hem wil zijn, dat is nog steeds maar toen was het nieuw voor me en wennen en dat gevoel wat ik toen had was zo heftig en veel dat ik niet helemaal wist wat me over kwam.' 'Ik denk dat ik weet wat je bedoeld.' Mompelde ik zo zacht dat ik niet eens wist of ze me wel had verstaan.' Ze keek me vragend aan maar ik schudden alleen mijn hoofd 'Vertel ik nog wel.' Ze leek na te denken maar keek met toen geniepig aan. 'Ben je verliefd.' Ik lachte schamper maar reageerde niet. Verliefd dat was ik nooit geweest, ik had ook een crush op Embry gehad toen we in het tweede zaten maar dat was niet verliefd, ik kon toch niet verliefd zijn.? 'Ja dus!' Riep Kim uit, 'Oeh ken ik hem? Hoe lang al? Was hij er gisteren?' Ik schoot in de lach. 'ho is even, ten eerste heb ik nooit gezegd dat ik verliefd was, en ten tweede iedereen die ik gisteren heb gezien heb ik dik een jaar niet gezien dus dat lijkt me sterk heh dat ik opeens pats boem verliefd ben.' Ik wist niet of ik dit nou zei om mezelf gerust te stellen of tegen Kim, haar blik keek me doordringend aan, maar tijd om te antwoorden kreeg ze niet want we waren op het strand aan gekomen waar Claire en Rennesmee al waren. 'Haaaai' Riep Claire blijkbaar erg blij om ons te zien. Rennesmee lach op haar handdoek met een zonnebril op van de zon te genieten, en zwaaide alleen even. Ik legde mijn handdoek naast die van haar en ging er op zitten en sloeg mijn handen om mijn knieën en genoot van het uitzicht. Normaal was het weer er niet naar om hier te gaan zwemmen maar in de zomer was het heerlijk. 'Maar wij waren nog niet uit gepraat.' Zei Kim die mijn mooie moment verpesten, en haar handdoek naast die van mij had gelegd. Meteen zat Rennesmee recht over eind en keek ons vragend aan. 'Oh Jawel hoor Kim.' Zei ik terwijl ik mijn zonnebril op mijn neus zetten 'welk gesprek?' Vroeg Claire, 'Niks.' Mompelde ik maar Kim ging dwars door me heen. 'Ze is verliefd op een van de jongens maar wil niet zeggen wie.' Ik schoot in de lach. 'Wauw ik heb serieus helemaal niks gezegd niet eens of ik wel verliefd ben ik zei alleen dat ik begreep wat je toen voelde daarna begon jij me allemaal vragen te stellen die je zelf beantwoorde.' Rennesmee schoot in de lag, Claire zuchten diep en klakte met haar tong, maar Kim dacht na en haalde haar schouders op. 'Ja dat kan zo wel zijn, maar je ontkenden ook niet dat je verliefd was of iets.' Ik zuchten en besloot haar maar te negeren. 'Zo is ze altijd, mevrouw denkt alles van iedereen te weten en als ze dan ook nog eens gelijk heeft zul je dat de rest van je leven blijven aan horen.' Zei Claire, ik dacht na en hoopte dat ik er zelf ooit achter zou komen of Kim gelijk had of niet. We raakte daarna al snel verwikkeld in een gesprek over eten, en school en werk en anderen dingen. 'Ik ga zwemmen, gaat er nog iemand mee?' Kim sprong meteen op en samen renden ze naar het water. 'Maar ben je verliefd?' Vroeg Claire die er bij was gaan zitten, ik maakte een vaag geluid. 'Weet ik veel, ik denk gewoon best vaak aan iemand dat is alles, ik kan niet zo maar opeens verliefd zijn, ik wil dat ook niet en zeker niet op hem.' Claire keek me meteen aan. 'Oh oh dus wie is het.' Ik schudden mijn hoofd. 'Zeg ik niet.' 'Kom ik snel genoeg achter.' Zei ze geheimzinnig. Ik deed mijn ogen open en keek haar even aan om te vragen wat ze bedoelde maar mijn vraag werd al snel beantwoord, toen ik zes gespierde jongens zag aan komen lopen. 'Ohnee.' Kreunde ik. Ik keek naar het water en zag Kim en Rennesmeee me ook aan kijken met een blik die ik maar al te goed begreep, ik keek even naar de jongens en als snel vond ik hem, meteen kreeg ik dat gevoel weer waar ik de hele dag tegen had gevochten, fijn dit kon nog eens een leuke middag worden.