Time to fight.

'En...dat ik het haat om achtergelaten te worden door degene waar ik op het moment nog al afhankelijk van ben, en ook dat haat ik. En aangezien dat paarsharige mens mijn vragen onderbroken heeft gaan we nu niet dansen maar beantwoord je gewoon mijn vragen.' Even leek Puck teleurgesteld te zijn, waarschijnlijk verbeeldde ik het me alleen. 'Oké, kom maar op met die vragen.' 'Wie is mijn moeder?' Vroeg ik meteen. 'Koningin mab, de koningin van het winterhof.' 'Koningin? Dus dat is de rede dat ik "belangrijk" ben...maar als die koningen mijn half-broer stuurde om me te beschermen betekend dat-dat ze me nog nodig heeft?' Vroeg ik. Mijn verdriet was opslag verdwenen. Ik was toch niet zo'n emotioneel type..normaal. 'Ik heb het idee dat je heel belangrijk bent, en ik weet zeker dat ze je nog nodig heeft, maar ik vraag me af waarvoor..een halfbloed krijgen moet voor koningin mab toch wel een schandaal zijn.' Ik grimaste, nooit gedacht dat ik voor mijn moeder niet meer dan een "ongelukje" zou zijn...nou een ongelukje of een kans om meer macht te krijgen. 'Wie was mijn vader? Koningin Mab klinkt niet als iemand die zomaar iemand uitkoos om..nou ja..een kind mee te krijgen. Zeker niet als het een mens is.' 'Het spijt me dat weet ik niet prinses-' Puck stopte met praten en hij keek me bevreemd aan. Misschien had hij door dat ik de bijnaam "prinses" niets vond. 'Wie is Meghan?' Vroeg ik om een ongemakkelijke stilte te doorbreken. Ik dacht even dat Puck weg zou rennen..of over zou gaan geven, maar gelukkig deed hij geen van beide en zei hij: 'Meghan is de koningin van het ijzerrijk,' Puck voelde zich knap ongemakkelijk en ik had nog genoeg vragen dus ik besloot van onderwerp te veranderen. 'Welke "hoven" zijn er allemaal, het winterhof, het ijzerrijk? Wat nog meer?' Puck keek me dankbaar aan maar die uitdrukking verdween net zo snel als hij gekomen was en maakte plaats voor een grijns. 'Nou, het zomerhof. En ik maar denken dat je slim genoeg was om het te raden-' 'Trek mijn intelligentie niet in twijfel, ik overdenk alles.' Onderbrak ik hem, hij mocht me wel eens wat slimmer in gaan schatten. 'O ja? Je bent anders wel met een vreemde mee gekomen,' 'Omdat alles wat met mijn verleden te maken heeft altijd vaag is geweest, mijn broer altijd..vreemd is geweest en hij nooit zo gereageerd zou hebben als jij gewoon een meisjes-bedriegende leugenaar zou zijn.' Antwoordde ik. Het was niet mijn stijl om zomaar, zonder plan, iets te doen. Maar helaas was ik ook irritant nieuwsgierig en dat zat mijn plannen meestal in de weg. 'Oké, oké, ik moet toegeven dat je slim bent, maar ík de geweldige Robin Goodfellow, heb wel geplant hoe we in nimmernimmer gaan komen.' Zei Puck. Ik keek hem hunkerend naar verdere informatie aan. 'En hoe gaan we in nimmernimmer komen?' Vroeg ik toen hij niet reageerde op mijn nieuwsgierige blik. 'Oh, door een zeker meisje dat fey is én kan liegen.' Ik rolde met mijn ogen en zei: 'Let's do it.' Puck's groene ogen leken op te lichtten in het duister. 'En ik maar denken dat ik de slimme van ons twee was-' 'Dat is een héle domme gedachte.' Antwoordde ik.

'Doorlopen Robbie, als nog een van die gasten me schatje noemt gaat hij er aan.' Puck keek me sarcastisch aan maar hij besloot niet te reageren, een heel verstandig besluit. 'Hey! Snowie!' Shit. shit-er-de-shit-shit. Hier had ik geen tijd voor. 'Snowieeee!' 'Heeft die gast het tegen jou?' Vroeg Puck. 'Jepp, hij..' Ik vroeg me af hoe ik hem moest omschrijven, geen enkel scheldwoord dekte de lading. 'Is een jongen van school. Ik heb een paar keer met hem gevochten..en gewonnen, hij zegt dat ik een gebroken neus had dus dat ik het geen winst mag noemen maar hij was bewusteloos én had een gebroken arm dus, ik heb wel degelijk gewonnen.' Ik besloot er niet meer over te vertellen, want dan kwam mijn geweldige vuilnisbak-duik aan bot. En daar had ik geen zin in. 'Kom óóp snow! Ik heb mijn vrienden beloofd dat ik je nog een keer op je nummer zou zetten!' Schreeuwde Jeff. Dit was dus precies de rede dat ik clubs haatte. Je kwam dit soort mensen tegen, en deze mensen vestigde alle aandacht op mij. 'Moet ik het voor je regelen?' Vroeg Puck toen Jeff een hele reeks beledigingen naar me schreeuwde. 'Mijn god, dacht het niet. Ik mag dan een meisje zijn maar dat wil niet zeggen dat ik zwak ben.' Snauwde ik, en ik liep- me niets aantrekkend van Jeff- verder. 'Dat bedoelde ik ook niet, hij irriteert me, en hij irriteert jou-' 'Loop gewoon door.' Zuchtte ik. Natuurlijk kon ik Jeff en zijn vrienden niet zelf aan, maar als er geen gevecht kwam, hoefde ik ze ook niet aan te kunnen. Opeens greep Puck mijn pols vast en hij trok me de tegenovergestelde richting in. Kwaad rende ik achter hem aan (niet dat ik veel keus had aangezien hij niet van plan leek te zijn mijn pols los te laten en ik niet van plan was te stoppen en daardoor op mijn bek te gaan) 'Waar gaan we heen?' Vroeg ik 'Naar de zolder.' Antwoordde Puck alsof het iets was dat ik had moeten weten. 'De zolder? Laat me raden, daar is een soort van geheim deur iets dat ons naar nimmernimmer breng met een bewaker mens..fey..wat dan ook, en het wordt gevaarlijk?' 'Je leert snel.' Zei Puck. Ik grimaste, deze situatie sloeg al nergens op, maar het feit dat ik nu een zieneres leek maakte het allemaal nog raarder. 'Ik reken wel met hem af-' 'Waarom moet je meteen uitgaan van een man als we het over "gevaar" hebben?' Onderbrak ik hem. 'Tjezus prinses, ik ga er gewoon van uit dat het een man is omdat, de meeste..eh wachters? Mannen zijn,' Ik wilde reageren maar Puck was me voor. 'En ik weet niet waarom het voornamelijk mannen zijn, dat heb ik niet bedacht.' Ik keek hem grimassend aan en Puck nam me mee naar een deur die zeer waarschijnlijk naar de zolder leidde. 'Dames eerst,' Zei hij de deur openend. Ik keek even snel om me heen maar niemand lette op ons. Ik vermoedde dat er wel vaker mensen hier heen kwamen..maar dan om een potje te zoenen of zo. Ik liep de donkere ruimte in en meteen drong de muffe geur mijn neusgaten binnen. Ik moest mijn ogen even laten wennen aan het plotselinge donker voor ik de trap kon zien. 'Is er een kans dat die bewaker..of wat het dan ook mag zijn, jou niet herkent?' Puck grijnsde en hij slenterde soepel naar de trap toe. 'Het spijt me, zo'n geweldig iemand als ik is natuurlijk moeilijk te vergeten,' Ik rolde met mijn ogen en liep naar hem toe, het feit dat iedereen hem leek te kennen zou ons niet gaan helpen. 'Wat nou als jij me een wapen geeft, ík eerst ga, en mijn plan ten uitvoer breng.' Maar helaas zouden we er niet achter komen of mijn plan gewerkt had (het had echt wel gewerkt) want op dat moment vloog de deur bovenaan de trap uit en suisde er een pijl langs mijn wang. 'Ik had je plan graag zien mislukken maar het gevecht heeft besloten niet op jou plan te wachten dus..ik regel dit wel-' 'Ik dacht het niet.' Ik rukte een van Puck's dolken uit hun schede en rende de trap op.