Chapter 004 || Coco Brown

Chapter Four

Zonder aan te bellen of kloppen deed Rennesmee de deur open en riep 'Ik ben er en heb versterking mee genomen.' Fijn bedankt dacht ik, nu is meteen alle aandacht op mij. We stapte blijkbaar de huiskamer binnen en zo als ik al verwacht had waren alle blikken op mij gericht de meeste herkende ik nog wel maar mijn blik bleef bij een iemand hangen, die persoon sprong meteen op en trok me in een knuffel. 'Jij ook hallo Kim.' Mompelde ik tegen haar nek. Hoe wel het lang geleden is dat ik haar heb gesproken was ik toch erg blij om haar te zien het voelde of de tijd die er tussen heeft gezeten er niet was. 'Jongens dit is Coco maar zo te zien kennen jullie haar al.' Zei Rennesmee vrolijk terwijl ze naast Jake op de bank plofte, ik hoorde wat gemompel wat vast bevestiging was maar ik wist het niet zeker omdat Kim me nog steeds vast had. 'Lat je haar nog leven Kim?' Hoorde ik een andere vrouwelijke stem zeggen, ik keek op en zag Emily staan met een klein hummeltje in haar handen. Ik liet Kim voorzichtig los en liep naar Emily en bekeek het kleine kindje in haar armen. 'Wil je haar vast houden?' Vroeg ze lief. Ik keek haar geschrokken aan en schudden mijn hoofd. 'Nee straks gebeurt er nog iets.' Ze schudden haar hoofd. 'Ga op de bank zitten dan lukt het vast wel.' Ik liep voorzichtig naar de bank en nam plaats naast Paul en Seth meteen kreeg ik het een stuk warmer, voor ik me daar erg bewust van was drukte Emily haar kleine dochtertje in mijn handen. Ik voelde hoe licht het kindje was en durfde amper adem te halen. Ergens was ik me vaag bewust dat Seth tegen me zat te praten maar ik kon niks anders dan staren naar het breekbaren poppetje in mijn handen. 'Ze is prachtig.' Mompelde ik. 'Wacht maar tot je er zelf een heb dan denk je daar toch heel anders over.' Zei Sam die net binnen was gestapt met een schaal koekjes, ik voelde Paul naast me opspringen om er een te pakken. 'Ga zitten pas op ik heb een kind in mijn handen.' Zei ik en keek hem vluchtig boos aan. Ik zag nog net hoe zijn hoofd zich verondwaardicht naar mij toe draaide maar ik was al weer geconcentreerd met het kindje bezig. 'Wil je ook een koekje?' Vroeg Paul me. 'Ja lekker wil jij haar dan even vast houden' Zonder dat hij het in de gaten had, had ik het kind in zijn armen gelegd en had zelf een koekje gepakt. Het werd heel stil in de kamer en iedereen staarde naar Paul. Een beetje verbaasd keek ik naast me en zag hoe hij naar het kind in zijn armen staarde. 'What just hapend?' Vroeg ik in het algemeen. 'Hij heeft haar voor het eerst vast, hij is als de dood voor babys of andere dingen die niet kunnen praten.' Zei Seth naast me, ik probeerde mijn lach in te houden en keek naar de grote jonge die naast me zat met het meisje in zijn handen, zijn blik stond strak en hij zat stijf als een standbeeld. 'Zie je wel Paul gaat prima, als we Coco niet hadden had dit nog een jaar geduurd.' Zei Sam, iedereen schoot in de lach en ik voelde hoe Paul naast me ontspande en met het meisje in zijn armen bleef zitten terwijl de rest de gesprekken weer vervolgde. Ik knopte een gesprek aan met Jared, Kim en Seth er werd veel gelachen en veel herinneringen op gehaald, het verbaasde me dat ik hier nooit vaker kwam, vast omdat hier wel eens heel veel spanning hing, vaak als Bella er was terwijl ik haar erg mocht, of als een van de jongens boos werd. Ik was hier wel eens met Jake en in het begin nog met Kim maar ik voelde me altijd een buitenstaander terwijl hoe ik hier nu zat ik er perfect bij hoorde. Ik zuchten even diep omdat ik niet snapte waarom ik mezelf zo heb afgezet tegen deze omgeving, vast omdat ik meer wil zin en ontdekken, omdat als ik naar deze mensen kijk ik weet dat ze hier de rest van hun leven zullen blijven net als mijn ouders en al de mensen daar voor, ik wou hier niet de rest van mijn leven blijven. Maar toch voelde het goed om hier te zijn.