Dancing for answers..Of course

Berekenend keek ik naar de man die al de ID's aannam. Meteen viel me iets op, hij keek naar alle meisjes. Het was eigenlijk eerder gluren dan kijken...hij zou mijn list waarschijnlijk eerder geloven omdat ik een meisje was.. Ik rende Robin achterna en greep zijn pols vast. 'Het is niet nodig ik heb een idee.' Hij trok een van zijn wenkbrauwen op maar had geen commentaar. 'Maak jezelf maar onzichtbaar..' Nooit gedacht dat ik ooit zoiets zou zeggen. 'En laat de rest aan mij over, Goodfellow.' Robin opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem al snel weer en grijnsde ondeugend. Ik besloot er niet op in te gaan. 'Wacht nee..Draai je om, en wordt maar niet onzichtbaar! Dat vertrouw ik niet-' 'Waarom zou ik me om moeten draaien?' Vroeg Robin. Ik rolde met mijn ogen, nu moest ik het uit gaan leggen. 'Ik ga mijn broek uittrekken want dit shirt..' Ik trok mijn shirt uit mijn broek. 'Is eigenlijk een jurkje.' Robin leek nog even te twijfelen of het-het waard zou zijn om tegen me in te gaan of niet, hij besloot uiteindelijk van niet en draaide zich om. Toen mijn broek op mijn enkels hing zei Robin: 'Denk je echt dat ik je zou gaan bekijken als je je broek uit doet?' Ik grijnsde al wist ik dat hij het niet kon zien. 'Eigenlijk wel ja -' 'Dus, je vertrouwd me wel en schiet daarvoor je bloedeigen broer neer maar als je je broek uittrekt dan ben je echt bang dat ik ga staan kijken?' Vroeg hij. 'Luister, mijn broer had je vermoord, misschien had je hem aangekund als je niet gewond was, maar dat was niet het geval. En daarbij,' Ik trok mijn jurkje omlaag en meteen snapte ik waarom ik jurkjes haatte, ze waren niet alleen te kort maar ook nog eens verschrikkelijk lastig om in te vechten. 'Wil ik mijn antwoorden.' Ik vouwde mijn broek op en stopte hem in de binnenzak van mijn jurkje die eigenlijk- in mijn geval - voor wapens bedoeld was. 'Maar ik had net zo goed een oplichter kunnen zijn,' Bracht Robin er tegenin. 'Mijn broer had nooit zo gereageerd als wat je zei niet waar was- oh ja, draai je maar om..of wordt onzichtbaar whatever.' Robin draaide zich om en nam me in zich op. 'Is dít je idee?' 'Dit is hoe mijn idee begint.' Antwoord ik en ik kijk Robin uitdagend aan. Toen hij niets meer zei keerde ik hem de rug toe en liep ik op de lange rij mensen die voor de club stonden te wachten af. Ik rechtte mijn rug en probeerde niet naar de grond te staren, alsof je weet waar je heen moet. Ik liep beheerst langs alle mensen heen, ze leken me niet eens op te merken. Ik haalde een hand door mijn haar en liet mijn ingehouden adem ontsnappen, ik móést naar nimmernimmer, en ik moest weten wie ik was en wie mijn...de gast die zich voor jaren mijn broer noemde, écht was. Ik begon sneller te lopen en probeerde zo arrogant mogelijk te kijken, wat niet zo moeilijk was als ik gedacht had. Eenmaal voor in de rij aangekomen probeerde ik gewoon naar binnen te lopen, maar helaas lukte dat niet, hier had ik al op gerekend. 'En wat denk jij te doen?' Ik keek de man beledigd aan. 'Wat ík hier denk te doen? Je durft wel hé?' Zei ik gedecideerd. 'Ík ben de dochter van Jake Verdis,' Toen de man me vragend aan keek slaakte ik een zucht alsof dit al de zoveelste keer was dat ik dit uitlegde. 'De man die dit pand over wil kopen! Wat een sukkels zitten er hier toch! Als u me er nú niet langs laat bel ik mijn vader en dan zál hij ervoor zorgen dat dit pand gesloopt wordt, ik ben helemaal klaar met mensen zoals jij!' Even leek de man te twijfelen. Ik liet mijn hand in mijn zak glijden zodat het leek of ik mijn telefoon ging pakken, als hij me er nu niet in liet moest ik over gaan op plan B 'Oké, kom binnen, maar de volgende keer neemt u een ID mee.' Ik rolde met mijn ogen. 'Ein-de-lijk!' Riep ik al lopend uit. Ik hoorde een paar mensen protesteren maar trok me er niets van aan en liep verder. 'Ik moet toegeven, ik ben onder de indruk.' Ik probeerde niet te laten merken dat ik geschrokken was en keek Puck brutaal aan. 'Geweldig, ga nu maar doen wat je moet doen met die positieve gevoelens en zorg dat we in nimmernimmer komen.' Robin knikte waarbij er een lok rood haar voor zijn ogen viel. 'Prima, ik stel voor dat we even gaan dansen en-' 'Nee.' Onderbrak ik hem. 'Wat is daar zo erg aan?' 'Ik kan niet dansen, ik wil niet dansen, ik ga niet dansen.' Ik wierp hem een geërgerde blik toe, ik zag het nut van dansen niet in. 'Je kan best dansen. Bijna alle mensen die zeggen dat ze niet kunnen dansen kunnen het eigenlijk wel.' 'Ik ben niet een van die meisjes die zegt dat ze iets niet kan omdat ze wil horen dat ze het wel kan, ik kan niet dansen, en ik voel me absoluut niet op mijn gemak tussen al deze mensen.' Bracht ik er tegenin, ik hoopte dat hij er niet over door zou gaan. 'Nou als je niet kan dansen moet ik het je maar leren toch? Snowie?' Vroeg Robin met diezelfde kwajongens grijns als normaal. Ik trok een gezicht. Waarom vroeg hij het als hij het antwoord al wist. 'Als ik ja zeg dan moet jij alle vragen die ik je stel tijdens het dansen beantwoorden, eerlijk beantwoorden-' 'Ik kan niet liegen. Dus zo moeilijk zal het niet zijn.' Zei Robin. 'Oh..dus toen je zei dat mijn broer niet mijn broer is loog je niet...maar als hij niet mijn broer is wie is hij da-' Iemand gaf me een forse duw waardoor ik onhandig tegen Robin opviel. Welke eikel had me geduwd? Was het zo veel moeite om gewoon om me heen te lopen? 'En nu heb ik je alweer gered, ik begin een patroon te ontdekken.' Zei Robin. Kwaad maakte ik me van hem los. 'Dan ben je een belabberde detective, maar terug naar mijn vraag-' 'Je mag vragen stellen tijdens het dansen weet je nog schat?' Natuurlijk wist ik dat nog, al had ik gehoopt dat híj het niet meer wist. 'Prima, maar als je me schat noemt steek ik je neer met je eigen dolk, Robbie Goodfell.' Even leek Robin te willen protesteren maar dat deed hij niet, in plaats daarvan zei hij: 'Noem me maar Puck-' 'Nee, want dan denk jij misschien wel dat je-je in de positie bevindt me schat te noemen.' Antwoordde ik met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ik vraag me af of ik me ooit in die positie zal bevinden, maar voor dit moment zal ik het bij Snowie, Snow-white en Snowflake houden..tot ik meer bedenk dan.' Onwillekeurig verscheen er een grijns op mijn gezicht. Zolang ik mijn antwoorden kreeg vond ik het goed. Urg, ik was echt wanhopig, dánsen voor antwoorden? 'Prima, maar nu blijf je gewoon Robbie Goodfell.' Besloot ik. 'Prima,' Hij pakte mijn hand vast. 'Kom maar op met die vragen.'