I can't believe i did that..

Robin Goodfellow zat op mijn vensterbank, natuurlijk. Ik zuchtte en probeerde logisch na te denken; als mijn broer binnen zou komen zou hij gehakt maken van Robin..of andersom. Het was maar wie ik het meest vertrouwde..Aarzeling!? Waar kwam die aarzeling vandaan, shit. Ik vertrouw mijn broer, natuurlijk vertrouw ik mijn broer. 'Ehm, snowie, heb je een idee van wat we nu kunnen doen?' Fijn, nog even en dan had die Goodfellow alle varianten op mijn naam al gevonden..en uitgeprobeerd. 'Misschien kunnen we..' Nee. Mijn broer zou ons zien. 'Of anders..' Nee ook niet, Robin was gewond. 'Of..' Nee ik zou hem niet aan zijn lot overlaten, niet voor ik de waarheid gehoord had die mijn broer me nooit wilde vertellen...nou ja áls hij de rede was dat ik niet naar buiten mocht natuurlijk. Gefrustreerd keek ik naar Robin. 'Kun je niet gewoon nog zo'n trucje doen en iets van..een verbanddoos? Toveren of...een helikopter? Een hovercraft misschien?' 'Als je nog een kusje wil moet je het gewoon vragen.' Antwoordde Robin grijnzend. Ik keek hem geërgerd aan maar ergens wist ik dat ik het toch wel leuk vond als hij dit soort dingen deed. En hij wist dat ook. 'Nou, dat wil ik dus niet....waar kijk je naar?' Ik trok mijn beide wenkbrauwen op. Ik snapte niet wat er opeens zo interessant was geworden aan mij. 'Ik dacht gewoon dat ik je broer hoorde.' Ik rolde met mijn ogen. 'Natuurlijk..' Zei ik op een toontje waar het sarcasme vanaf droop. Toen Robin een gezicht trok en van de vensterbank af sprong moest ik moeite doen om mijn gezicht in de plooi te houden. 'Hoe lang denk je dat we hier veilig zitten?' Vroeg Robin na een pijnlijke stilte. 'Ík zit al veilig,' Antwoordde ik met een kleine grijns. 'En eerlijk gezegd..denk ik dat mijn broer door heeft dat je hier bent.' Ik flapte het er zomaar uit maar hoe beter ik er over na dacht hoe logischer het klonk..ik kon mezelf met gemak verdedigen, mijn broer had waarschijnlijk al gezien dat deze gast gewond was, dus hij nam de tijd zich te bewapenen..Nou dat of ik was paranoïde. 'Oké, ik zal je broertje geen pijn doen hoor schat,' Voor Robin verder kon praten liep ik op hem af en gaf ik hem een ferme tik tegen zijn voorhoofd. 'Noem me geen schat, en als je het waagt mijn broer pijn te doen- al betwijfel ik of dat je zal lukken - zal je een pijnlijke dood sterven, Robin Goodfellow.' Robin grijnsde ondeugend. 'Boodschap is over gekomen!' Ik hoorde een bekend gebonk op de trap, mijn broer kwam naar boven. Blijkbaar was "de boodschap" ook op hem over gekomen. Oké, mijn originele plan- geen plan hebben dus - zou nu niet meer verbeterd kunnen worden dus dan maar plan B. 'Blijf hier en vertrouw me.' Even keek Robin me achterdochtig aan waarna ik met mijn ogen rolde en zei; 'Vertrouw me nou maar gewoon,' Ik maakte de badkamerdeur open (het was niet mijn badkamer maar mijn kamer grensde toevallig aan de badkamer die iedereen gebruikte. Mijn broer deed ook altijd de uitgang van de badkamer op slot dus dat zou ook niet gewerkt hebben) Ik liet mezelf op de grond vallen en met mijn wang tegen de vloer gedrukt keek ik onder de badkamer kast.
Jepp, daar lag mijn boog veilig opgeborgen. Ik trok hem er onderuit en legde een pijl aan. Ik hoorde dat mijn broer zijn hand op de klink legde en ik rende weer terug de kamer in, ik had geen tijd om wat dan ook uit te leggen en eigenlijk interesseerde het me op dat moment ook vrij weinig. Voor Robin een opmerking kon maken spande ik mijn boog en richtte ik op zijn hoofd. Concentreer je Neve, als je die pijl laat vliegen verpest je het hele plan, dacht ik bij mezelf. Ik fronste en concentreerde me op het niet-loslaten. 'Oeh nog nooit ben ik zo sneaky om proberen te brengen, ik geef je een punt voor doortraptheid.' 'Dankje,' Antwoordde ik proberend mijn arm niet merkbaar te laten trillen. 'Dat heb ik nou nog nooit gehoord.' Op dat moment vloog mijn kamerdeur open en ik kon alleen maar hopen dat mijn toneelspel geloofwaardig overkwam. 'Neve..' Bracht mijn broer verbaasd uit. Mijn rechterarm (de arm waarmee ik de pees gespannen hield) trilde licht. 'Kijk niet zo, vertel me wie hij is..wie hij écht is en wat er aan de hand is.' Even was het stil, en ik kon mijn broer niet aankijken maar ik wíst dat hij zijn zwaard meegenomen had. 'Robin Goodfellow, Puck.' Ik hapte naar adem. Puck! Dat ik het niet door had gehad! 'Altijd geweten dat dit moment zou komen..' Ja..Altijd geweten dat het moment zou komen waarop mijn broer een kille moordenaar zou worden. 'Oh Edmund, schat, iedereen droomt van dit moment. En aangezien jij hier bent. Om dit meisje te beschermen. Is zij belangrijk. Is dat dan ook meteen de rede dat mijn komst belangrijk is?' Ik trok een gezicht, ík, belangrijk? Ja nú misschien wel omdat zijn leven nu van mij af hing..maar als hij werkelijk Robin Goodfellow is, de echte. Zou ik hem toch niet kunnen vermoorden door een simpele vingerbeweging? 'Boor jezelf niet zo de grond in, jou komst is altijd "belangrijk",' Zei mijn broer. Zo arrogant had hij nog nooit geklonken..wist ik ten minste waar ik het vandaan had. Mijn arm begon hevig te trillen en ik moest al mijn kracht verzamelen om het te stoppen. 'Heb je haar nog niet eens verteld over de fey?' Robin stootte een kort lachje uit. 'En ze denkt echt dat jíj haar broer bent.' Ik kon het mesje niet door de lucht zien gaan zo snel ging het. Ook zag ik niet hoe het Robin raakte (al wist ik dat hij geraakt was) want ik draaide me razendsnel om en ik liet de pijl gaan. Met een afschuwelijk geluid boorde de pijl zich in de schouder van mijn broer. Ik nam hem zijn zwaard af en strompelde overdonderd (en met een pijnlijke arm) naar Robin toe. Ik kon het mesje niet eens zien zitten door al het bloed. 'Kijk me niet zo aan,' Zei ik toen ik Robin me verafschuwd aankeek. 'Ik was dit al van plan sinds ik de badkamer in ging...al had ik gehoopt dat ik meer informatie zou krijgen voor mijn broer met messen zou gaan gooien..' En ik had gehoopt dat ik hem niet neer hóéfde schieten. Voegde ik er in gedachte aan toe. 'Krijg ik nu wel een appel?' Vroeg Robin me, hij wist ondanks het mes in zijn buik te grijnzen. Ik legde mijn boog aan de kant en sloeg mijn rechterarm ter ondersteuning om Robin's middel.
'Awh, dit is een van de liefste dingen die iemand ooit voor me gedaan heeft hoor prinse-' Hij stopte abrupt met praten. Mooi. Als hij me prinses had genoemd had ik hem op de grond gegooid en hem laten doodbloeden. Toen we bij de deur waren griste ik nog snel de EHBO kist van mijn kast. Die gingen we nodig hebben.
Mijn broer redde het toch wel..dat wist ik zeker. Daar vertrouwde ik op. 'Ik neem aan dat je nu alles wil weten?' Vroeg Robin toen we bij de voordeur waren. 'Ja.' Antwoordde ik meteen. 'En we moeten daarna ook naar nimmernimmer neem ik aan.' Ik hield een droog grapje binnen en zei; 'Na dat jij al mijn vragen beantwoord hebt...en laten we eerst maar eens zorgen dat mijn informatiebron niet doodbloed.'