Following the rules...eh no.

'Neve..' Mijn potlood schoot van de ene naar de andere kant van het papier dat voor me lag. 'Neve!' de strepen vormde een geschetst gezicht, het gezicht van een prins. Mijn vingers grepen naar een blauw potlood en ik zette het potlood op het hoofd van de prins, met sierlijke lijnen en krullen tekende ik een kroon, de kroon leek wel van glas, het leek bijna doorschijnend, ik liet het potlood nog een aantal keer over het vel glijden en opeens leek de kroon niet meer van glas..maar van ijs. 'Hey!' Er werd een hand op mijn schouder gelegd, de punt van mijn potlood brak en het leek net of er een barst zat in de ijs-kroon van de prins. 'Wat?' Vroeg ik en geïrriteerd draaide ik me om, mijn broer stond achter me, zijn zwarte haren kleefden aan zijn voorhoofd. Hij kwam net uit de douche. 'Je blijft binnen, begrepen?' 'Binnen blijven?' Vroeg ik achterdochtig. Waarom zou ik binnen moeten blijven? Waarom was mijn broer zo ongerust. 'Wat is er?' Edmund keek me smekend aan, hij wilde niet dat ik verdere vragen zou stellen. 'Als het weer die jongens zijn die laatst een ruit ingegooid hebben, je hoeft niet bang te zijn dat ze mij iets aan doen..en trouwens, ik moet zo naar school-' 'Neve, jij blijft hier.' Edmund's Zilver-blauwe ogen boorde zich in de mijne. Ik wist dat dit geen verzoek was, dit was een bevel. En als ik zou wagen alsnog naar buiten te gaan had ik een groot probleem. 'Oké.' Antwoordde ik. Het was niet zó vreemd, mijn broer deed vaak zulke dingen, hij was paranoïde, waarschijnlijk omdat onze ouders ook vermoord waren. Dat was dan de enige rede dat ik probeerde hem niet te wijzen op zijn paranoïde en veel te beschermende gedrag. Edmund slaakte een opgeluchte zucht. 'Dankje,' Zei hij en hij drukte een kus op mijn voorhoofd. Toen hij weg was sloot ik voorzichtig mijn schetsboek en liep ik naar het raam, wat het ook was dat ik niet mocht zien, ik wilde het zien.