The Story of Moon deel 40

Moon deel 40.

We naderde de bosrand,opeens zag ik schimmen, die heen en weer flitsten tussen de bomen, en al gauw kwamen er drie vampieren uit het bos lopen. Dat moesten wel Mattheus, Olivier en Ruby zijn dacht ik. " Oh Aron, jongen. Het spijt me zo " riep Mattheus terwijl hij met open armen naar Aron toe liep. Aron duwde me wat naar achter en ging voor me staan. " Jullie zijn mijn vergiffinis niet schuldig " siste hij, toen Mattheus een paar meter voor hem bleef staan. Bang en nieuwschierig wat er ging gebeuren, keek ik over zijn schouder. " Heer.. " zei Ruby en stapte naar voren, zodat ze nu naast Mattheus stond. " Vergeef ons dit, hoe konden wij weten dat dit uw geliefde was? We wilden u beschermen." Aron zei niks en bleef hun aankijken. " Heer, het spijt ons. We zullen u nooit meer lastig vallen, alleen als u ons vergiffenis geeft. " " Ja ja. Oké " zei Aron fel terug. Aron wilde zich omdraaiden, maar ik hield hem tegen. " Neem afscheid, van je zusje." beval ik. Hij zuchtte en draaide zich om, en liep naar Rosa. " Zusje, ik weet niet of dit de laatste keer is dat ik je zal zien. Maar wees voorzichtig en doe geen domme dingen, ik hou van je " zei hij en knuffelde haar. Aron liep terug, en schonk me een glimlach. Aron sloeg zijn arm om mijn middel, en begon weg te lopen, zonder om te kijken " Dag Moon " schreeuwde Rosa ons nog na. " Dag Rosa! ". Het was een lange stilte tussen ons. Ik wist dat hij er met zijn gedachten even niet meer bij was. " Kom we gaan. " zei hij kalm, en pakte mijn hand. Al snel waren we op onmenselijk tempo. Dit leven had ik dus nooit gedacht. Mijn toekomst, twee Wolfpires, die zijn verliefd. Ze komen samen allemaal problemen tegen, weerwolfen, vampiers.. Nooit gedacht dat dit leventje zou bestaan. En natuurlijk dat ik dit leventje zou krijgen. Al gauw kwamen we bij het hutje. Aron deed de deur open, en ik zag dat ik het huisje rommelig had achtergelaten. De meubels lagen allemaal om, inclusief de grote kast, die ik toen in mijn woede had omgeslagen. " Ik kom zo terug " fluisterde hij en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik keek toe hoe hij verdween in de donkere gang. Ik zuchtte en liep naar de keuken en pakte wat broodjes uit de kast, ik smeerde ze en deed er beleg op en ging aan de keuken tafel zitten. Toen ik net zat, kwam Aron tegenover me zitten. " Wat is hier gebeurd? " vroeg hij peinzend. Ik vertelde het hele verhaal, inclusief dat ik eerst te zwak was om te lopen, en dagenlang voor me uitgestaard had. De frons tussen zijn wenkbrauwen werden dieper. " Ik kan maar niet vaak genoeg zeggen hoeveel het me spijt. " " Aan een keer heb ik genoeg hoor " zei ik met een grijns. " Dat weet ik, maar ik voel me echt heel erg schuldig." "Aron, het was jouw schuld niet. Zit er niet meer over in. Ik heb je allang vergeven." zei ik toen ik een hapje van me broodje nam. " Oké, gelukkig " " Alsof je dat niet wist" zei ik. "Diep in mijn hart, maar ik wilde het uit jouw mond horen. " ik grinnikte, soms deed hij zo onnozel. " Wat? " zei hij terwijl hij me van onder zijn wimpers aankeek, waardoor ik smolt. " Je bent lief. " bekende ik, en merkte dat ik rood werd. Ik stond zonder iets te zeggen op en liep naar de woonkamer, waar alles weer recht stond, en alles stond weer op zijn plek. Toen ik naar de rest van het huis liep was er tot mijn verbazing ook helemaal opgeruimt. Ik voelde vertrouwde koude armen om mijn middel. " Is dit jouw werk?" vroeg ik. " Wil je dat ik het weer rommelig maak? " vroeg hij verbaasd. " Nee, nee. Het is net zo prachtig als eerst. " ik hoorde met achter me grinniken. Hij kustte me in mijn net en toen verder naar boven. Ik draaide hem en begon hem te zoenen, mijn verlangen werd hoger en hoger. Ik zette mijn vingers in zijn haar, onze lippen maakten zich niet los. Aron tilde me op en liep door de gang met mij in zijn armen. Hij bleef aarzelend voor de slaapkamer deur staan. " Weet je zeker, dat je dit wilt?" zei hij, toen hij mijn lippen van de zijne wilde scheiden. " Ja, ik weet het zeker" zei ik. Aron deed met de veel kracht de deurklink naar beneden waardoor hij brak toen hij hem open deed. " Ik hou van je " " Ik ook van jou " antwoorde hij, en liep met mij in zijn armen, naar het gouden bed..