De Toegang tot de Klok

Zoni schoot met een noodvaart overeind en keer naar rechts waar Richard zat.
'Ah, je bent wakker. Je liet ons wel even schrikken toen je achterover van de trap afviel.'
Zoni keer verbaast op en zei; 'Hè? wat bedoel je, ik zou toch zweren dat ik de laatste traptrede van heel dichtbij heb gezien. En ik heb ook pijn op mijn voor... Mijn achterhoofd? Hoe komt die bult daar en waar is die bult op mijn voorhoofd?'
'Ik weet niet waar je het over hebt Zoni maar misschien moet je maar weer even rustig gaan liggen.' Zei Richard met zorgzame toon.
Zoni keek even naar de klok die nog steeds op 11 uur stond, daarna keek hij naar de wekker die op 17:30 stond. Etenstijd! Schoot door zijn hoofd. Hij rook de lucht al die van beneden kwam. Het rook naar vlees dat in de boter lag te bakken.
'Koken kan ze wel ja. Dat kan ze later voor jou doen.' Richard knipoogde naar Zoni. 'Kom we gaan eten en kijken daarna wat er mis is met de klok.'

Het avond eten was gelukkig en voldaan genuttigd en nu was het tijd om de klok te fiksen. Zoni en Richard liepen naar boven toe en pakte allebei een kant van de klok beet en draaide hem met moeite om. Hij was loodzwaar, maar het lukte ze om de andere kant naar voren te krijgen. Richard reek naar het hokje waar het uurwerk zelf zat. Hij draaide de klok naar de juiste tijd, maar het vreemde was dat het uurwerk zelf niks deed maar dat de slinger wel heen weer bewoog. Richard sloot de kap van de mantel en wendde zich naar het deurtje die achter de slinger zat.
'Op slot, heb jij een sleutel?' Vroeg hij aan Zoni.
Zoni knikte en liep naar het sleutel kastje naast zijn kamer deur. Hij opende het deurtje, maar dat was niet de enige deur die open ging. In de deuropening van zijn kamer stond het beeldschone meisje die zo heerlijk had gekookt.
'Lukt het een beetje?' Vroeg ze aan Zoni. Hij voelde zijn hart tekeer gaan.
Hij draaide zich met een ruk om en liep naar de klok toe, Charlotte volgde hem. Richard zag aan Charlotte's gezichtsuitdrukking dat ze het wel schattig vond dat Zoni zo verlegen kan zijn. Zoni stak het sleuteltje in het gat en keek over zijn linker schouder waar Charlotte over zijn schouder mee stond te kijken. Hij draaide de sleutel en het slot sprong open, hij opende het deurtje en er kwam een soort geel magisch licht uit. Zoni en Charlotte keken elkaar aan en voor ze het wisten hoorden ze een deurtje dichtslaan en een slot op slot gaan. Toen het oogcontact verbroken was keken ze rond. Ze waren niet meer in Zoni's kamer maar in een soort heelal, een plek waarbij veel dingen van klokonderdelen zijn gemaakt. Er klonk ook het geluid van getik en gekraak van de tandwielen van een klok.
'Het zou toch niet zijn dat we in de klok zelf zitten?' Zei Zoni kijkend naar de lucht boven hem.