Before 2

Legolas POV
Lúthien zag er ontzettend gespannen uit, al weet ik niet waarom. Ik voelde me ontzettend lomp dat ik haar bij onze eerste ontmoeting al bijna heb laten huilen, want ze leek me een ontzettend sterke vrouw. Ik heb geen tijd meer om over mijn acties na te denken, want er wordt alweer op mijn deur geklopt. ‘Binnen!’ Roep ik, Elrond komt binnen lopen. Snel maak ik een buiging voor hem. ‘Sta op Legolas, ik heb belangrijke zaken met je te bespreken. De Ene Ring is gevonden.’ Ik snak naar adem en vergeet gelijk waarom ik hier ben. ‘En wie heeft de ring?’ Vraag ik. ‘Een hobbit uit de Schouw.’ ‘Een hobbit?!?’ Ik schrik hiervan, want hobbits staan niet bekend om hun ongekende vechtkunsten. ‘Ja, maar onderschat de hobbits niet. Ze hebben de ring naar Rivendell gebracht en alleen de ringdrager is gewond geraakt. Er is morgen een bijeenkomst over wie de ring naar Mordor vervoert om hem daar te vernietigen.’ Ik verwerk dit even, want ik had niet verwacht dat er zoiets belangrijks zou gebeuren tijdens mijn bezoek in Rivendell. Wat Elrond daarna zei schokte me nog meer. ‘Ik heb een visioen gehad over het meisje, Lúthien. Daarin zag ik haar bij de bijeenkomst aanwezig zijn en zich aanbieden om de ringdrager te beschermen tijdens zijn reis. Ik wil dat jij haar meeneemt naar de bijeenkomst en haar beschermt tijdens de reis.’ Ik denk er even over na, maar eigenlijk weet ik het antwoord al. ‘Ik zal Lúthien beschermen.’




Lúthien POV
Als ik Legolas wil ophalen voor de bijeenkomst ligt hij nog in bed, ik weet dat hij niet slaapt omdat ik van een andere elf heb gehoord dat hij nooit slaapt. Dus dat maakt het nog moeilijker om hem te melden dat hij bijna moet gaan. Als hij gewoon lag te slapen kon ik hem wakker maken maar nu kon dat niet. Ik maak het waarschijnlijk moeilijker als het is en loop de kamer in. ‘Ik weet dat je wakker bent Greanleaf.’ Ik zie hem glimlachen. ‘Waarom noem je me toch steeds Greanleaf? Ik heet gewoon Legolas hoor.’ Zegt hij met zijn ogen dicht. ‘Oké, ik zal je Legolas noemen, maar dan noem jij me gewoon Lúthien.’ Ik zie hem verbaasd kijken. ‘Maar ik noem je toch gewoon Lúthien?’ Ik moet lachen om zijn verbaasde gezicht. ‘En je haalt je dus niks in je hoofd!’ Hij begint te lachen, ik zie dat hij iets wil vertellen. ‘En, wat wil je me vertellen?’ Vraag ik aan hem. Weer moet ik lachen om zijn gezicht. ‘Ik kan aan je zien dat je iets te vertellen hebt.’ In zijn ogen is meteen een iets serieuzere blik te zien. Hij gaat zitten en kijkt me met zijn prachtige ogen doordringend aan. ‘Elrond heeft gevraagd of ik je mee wil nemen naar de bijeenkomst, en of ik een beetje op je wilt passen.’ Als ik nu in een spiegel zou hebben gekeken, zou ik een meisje zien dat keek of ze zojuist een Uruk-hai had zien tapdansen. Zó verbaasd keek ik, dit keer moest Legolas moeite doen om zijn lachen in te houden. Wat hem dan ook niet lukte. ‘Waarom zou Elrond willen dat ík mee ga naar een bijeenkomst waarbij uit alle hoeken en gaten van Midden-Aarde mensen, hobbits, tovenaars, elfen en zelfs dwergen. Wat moet ik daar?’