Hoofdstuk 8. [Peter]

PAST

Hij staarde met doffe ogen naar het beeld wat voor hem afspeelde. De gif zwarte ogen van de Evil Queen branden in zijn rug. Hoe kon ze? Hoe kon de liefde van zijn leven hem verraden met zijn beste vriend? Ergens hoopte hij dat het niet waar was. Hij kende de geruchten van de Evil Queen en wist dat ze graag dingen manipuleerde. Maar ze had Fox al eerder gezoend, dat wist hij. En hij wist dat zij gevoelens voor hem had gekoesterd. Wat moest hij doen? ‘Daarom ben ik hier, Pan,’ grijnsde de Evil Queen. ‘Ik zou je natuurlijk kunnen helpen.’
      ‘Waarschijnlijk is dat dan ook de reden waarom je me dit hebt laten zien,’ hij wees naar het beeld wat er nog steeds was en keerde zich naar haar toe. ‘Wat moet je van me?’
      ‘Van jóú hoef ik niks. Eerder van dat meisje wat jou ware liefde toch niet bleek te zijn.’
‘Als of jij iets van liefde af weet,’ beet Peter haar toe. Het gezicht van de Evil Queen verstrakte, en ze vernauwde haar ogen. Met een klik met haar vingers was het beeld verdwenen en Peter was lichtelijk opgelucht. Nu hoefde hij het tenminste niet meer te zien. ‘Momenteel gaat het niet om míj, al ben ik zeer vereerd dat je geïnteresseerd bent in mijn leven.’ zei de Evil Queen.
      ‘Geïnteresseerd? Niet echt. Wat was je plan?’ kwam hij ter zake - nu ze hier toch was, kon hij het net zo goed weten. Stel dat het zo goed was zoals ze zelf vertelde, dan was dat misschien wel het proberen waard. Zo niet, maakte hij zelf wel een betere plan.
‘Vergetelheid.’ Grijnsde de Queen. Peter staarde haar leeg aan. Ze maakte een grapje niet? ‘Zorg er voor dat niemand van haar af weet. Momenteel ben ik bezig met een vloek, wat er voor zal zorgen dat alle sprookjes figuren verdwijnen naar een stad genaamd Storybrooke. Niemand zal zich herinneren welk sprookje hij of zij is.’
      ‘En hoe zou mij dat kunnen helpen?’
      ‘Zorg er voor dat ze op dat moment niet in Neverland is. De vloek zal hier niet komen,’ zei de Evil Queen. Peter klikte even met zijn tong. Het was best een goed plan, en als het werkte wist ze niet meer wie hij was en de Lost Boys zouden haar dan ook vergeten. Toch zat er een adertje onder het gras. Want zoals hij wist kwam alle magie met een prijs. 'Wat is de prijs?' vroeg hij dus. 'Niks,' zei de Evil Queen onschuldig en ze grijnsde naar hem. 'Dit doe ik voor mezelf. Je vriend-'
      'Wáág het om vriendin te zeggen,' spuugde Peter woedend naar haar.
      'De dochter van Hook, het zal háár prijs worden. Dat is toch wat je wilt? Hebben we een deal of niet?' Ze stak haar hand uit, en keek met nieuwsgierige ogen naar hem toe terwijl hij over haar aanbod naar dacht. Natuurlijk zat er nog veel meer achter, maar dat kon hem op dat moment niet zo veel schelen. Dus nam hij haar hand aan.
'Deal,'

Even gebeurde er niets en had Peter de tijd om na te denken. Want, wilde hij dit wel? Hij hield van Eeanor, meer dan van iemand anders. En als hij haar toestemming zou geven om naar Londen te vertrekken, zouden de jongens vragen aan hem stellen. Vooral Curly, die wou elke reden weten die we samen maakten. Hem en Eleanor. Een waas van woede verscheen over me heen. Alles van de afgelopen eeuwen kwam nu naar boven.
      Waarom? Peter had werkelijk geen idee hoe dit zomaar in eens zou kunnen, natuurlijk had het te maken met de deal van de Queen. Hij zag haar niet zo, als een Queen. Het was gewoon een mens van vlees en bloed en ze bevond zich momenteel op zíjn terrein. Peter spande zijn spieren. Hij zou Eleanor naar Londen brengen. Zij had Fox en hij had nu dat meisje. Maar misschien kon hij het anders oplossen. Ja, hij wilde Eleanor straffen omdat ze met Fox had gezoend. Of hij echt zo gemeen wou zijn dat ze compleet haar geheugen verloor? Nee, dan zou Neverland een nieuwe beschermer nodig hebben. En hij had geen zin om nieuwe mensen op het eiland te hebben.
      Dan zouden eerst de oude mensen weg moeten. De Queen had het gehad over een plek voor sprookjes figuren. De Lost Boys en de Indianen wáren sprookjes figuren. Peter grijnsde. Één probleem opgelost. Nu nog de andere. De Queen was verdwenen merkte hij. Het was al één grote fout geweest van Jones om haar hier heen te halen. Jones moest er maar zelf voor zorgen dat ze weer terug ging waar ze hoorde.