A ranger/traitor 248

“En John heeft hier dus een meisje aan de haak geslagen,” zei Nowell. Miko en hij stonden tegen de muur geleund, te kijken naar de feestgangers, terwijl Nowell Miko inlichtte over alles wat er sinds zijn vertrek was voorgevallen. “Hij blijft waarschijnlijk wat langer in Clonmel, maar komt daarna wel terug naar Araluen met haar.” Miko knikte en haalde toen diep adem.
“Nowell, ik wil je al een tijdje iets vragen over een boogschutter. Hij was bij de eersten die in Skandia gestationeerd werden…”
“Ik vroeg me al af wanneer je daarmee af zou komen.” Miko staarde hem aan.
“Je weet waar ik het over heb?”
“Ik zou me al heel erg moeten vergissen als dit niet gaat over een bepaalde boogschutter die is getrouwd met een Skandische en een zoon heeft met de naam Miko, die nu naast me staat.”
“Hoe weet je dat mijn moeder…”
“Ik heb je vader een keer gezien nadat hij gestopt was met boogschieten. Hij vertelde me over zijn zoon Miko. Het is een vrij unieke naam en toen je voor de eerste keer je naam noemde, had ik reden om aan te nemen dat jij die zoon was. Daarbij lijk je echt veel op hem.”
“Waarom heb je het me niet verteld?”
“Dezelfde reden als jij het me niet gevraagd hebt, denk ik. Het zou alleen maar voor argwaan gezorgd hebben op dat moment.” Miko knikte.
“Maar je hebt hem dus gekend?” Nowell staarde voor zich uit.
“Niet zo goed. Eigenlijk heb ik in Skandia maar een keer tegen hem gesproken en ik was toen niet eens volledig bij bewustzijn, maar het was op de nacht dat hij mijn leven redde.”